Μόνο στην Ελλάδα.....

Κάνουμε τέστ φυσικής κατάστασης στος διαιτητές μας και όχι στους αστυνομικούς μας...
Γκρεμίζονται τα σεισμόπληλτα σπίτια πιο γρήγορα από τα αυθαίρετα...
Έχουμε το καπουτσίνο πιο ακριβό από ότι στην Ιταλία...
Ασχολούμαστε πως να περιορίσουμε τους άλλους και όχι πως να απελευθερώσουμε τους εαυτούς μας (καλά κι σε άλλες χώρες αυτό)...
Θεοποιούμε ένα πρεζάκι επειδή ήταν στο γυαλί και φοβόμαστε ένα πρεζάκι που είναι άστεγο...
Έχουμε ανάγει το τσιτάτο σε θρησκεία...

Βαρέθηκα. Συνεχείστε ελεύθερα. Έχω πολύ πιο σημαντικά πράματα να σπαταλήσω αδιάφορα τον χρόνο μου...

Νικολά, ο μακρινός ξάδερφος

Ελλάς-Γαλλία συμμαχία! Το μάθατε βέβαια, έτσι δεν είναι; Δεν τίθεται συζήτηση, η Ελλάδα δικαιώνεται από τη χώρα του Διαφωτισμού και του καλού κρασιού, και παίρνει τη θέση που της αξίζει στον γεωπολιτικό χάρτη σφραγίζοντας την έναρξη μιας (ακόμη) χρυσής και περίλαμπρης περιόδου στην ένδοξη ιστορίας της. Καλά σοβαρά τώρα όμως, το ερώτημα το οποίο θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αν όντως είμαστε τόσο ηλίθιοι όσο μας θεωρούν ή ποιά είναι τα πραγματικά κίνητρα της Γαλλίας. Ή μήπως κανένα από τα δύο;

Γαλλία. Αχ, Γαλλία, εσύ που τόσο σκληρά πάλεψες στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τόσο μαλακίστηκες στο δεύτερο. Εσύ με τις μπαγκέτες σου, τα κρουασάν σου, τις σαμπάνιες σου, τα καμπαρέ σου, τις κρέπες σου, τα ντεφιλέ σου και τα υπέροχα αμάξια σου. Γαλλία, Γαλλία, Γαλλία. Γαλλία, γιατί τόσο πολύ αγαπάς την Ελλάδα; Μήπως είναι μακρινή σου ξαδέρφη σαν εκείνες που πήρανε τα καράβια να βρούνε γαμπρούς στις νέες χώρες; Μήπως έχεις τυφλωθεί από τον υπέροχο πολιτισμό μας και τον αφράτο φραπέ μας; Άμα ζούσε ο Μποστ, σίγουρα θα σκιτσάριζε τον Νικολά ντυμένο κοκέτα να φέρνει σοκολατάκια στη φτωχή πλήν τίμια ξαδέρφη Ψωροκώσταινα. Και τι σοκολατάκια! Τη στιγμή που τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης (εξαπάτησης, αποβλάκωσης, όπως θέλετε πείτε τα) ανακάλυψαν την ακρίβεια (σώπα! αποκλείεται, μα τι μου λες τώρα; Αλήθεια; Α, στο διάολο!) τσουπ, να σου ο Νικολά με το δικό του προσωπικό, και πλέον κλασσικό σόου του, κάνοντας μας όλους εθνικά υπερήφανους φουσκώνοντας αμέσως σαν κοκκόρια. Μίλησε στη Βουλή! Απίθανο. Είναι μαζί μας στο θέμα των Σκοπίων! Εκπληκτικό. Ο παπούς του έτρωγε τρίγωνα Πανοράματος! Απίστευτο. Είναι σύμμαχος λοιπόν.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι ο Μποστ αντί για σοκολατάκια θα ζωγράφιζε μικρά πλαστικά Rafale, μην ξεχνάμε άλλωστε τις business που κάνει ο Νικολά ανά την υφήλιο. Εδώ που τα λέμε, το πιο σωστό και το πιο λογικό θα ήταν να καταργήσουμε το ΥΠΕΞ και να αφήσουμε το ΓΕΑ να κάνει απευθείας εξωτερική πολιτική. Τουλάχιστον έτσι θα παίρναμε και τα σωστά αεροπλάνα, και όχι 20 από εδώ, 30 από εκεί και 10 από παρά πέρα λες και αγοράζουμε ξηροκάρπια.

Το ερώτημα τελικά μάλλον μεταλλάσσεται. Πέρα από την όποια εξοπλιστική πιθανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων του έθνους, αλήθεια, γιατί είναι ο Νικολά σύμμαχός μας; Μήπως επειδή το βέτο (τη μη πρόσκληση και μαλακίες, βέτο κάναμε) που έγινε στο ΝΑΤΟ αποδυναμώνει τον αμερικάνικο κέρβερο και ενισχύει τις γαλλικές πρωτοβουλίες στη συμμαχία; Όχι αποκλείεται. Αυτά είναι σενάρια συνωμοσιολόγων κι άλλων γραφικών ηλιθίων. Μήπως επειδή ο παππούς του ήταν από τη Θεσσαλονίκη και δεν γουστάρει τις αλυτρωτικές κορώνες των βορείων γειτόνων μας; Όχι, πολύ προφανές και λαϊκίστικο. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη είναι μπασκετομάνα και ο Νικολά είναι μόλις ένα και εξήντα πατώντας στις μύτες δύο υπερβολικά ψηλών νάνων. Μήπως επειδή ρε γαμώτο έχουμε δίκιο, και οι Γάλλοι αγνοί από όποια συμφέροντα προτάσσουν τα στήθια τους να προστατέψουν την αδικημένη Ελλαδούλα; Όχι βέβαια, η Ελλάδα δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, πολύ που χεστήκαμε για τη γαλλική βοήθεια.

Ε, τότε γιατί στο πούτσο κάναμε συμμαχία ρε παιδιά; Α, μα βέβαια! Πως δε το καταλάβαμε ακόμη; Δεν έχουμε ανάγκη τη δύναμη ή τη λύπη των αδερφών Γάλλων, αλλά αυτοί, αδύναμοι όπως πάντα έχουν ανάγκη εμάς. Ναι, εμάς, τα αλάνια, τους έτσι, τους αλλιώς! Τους μάγκες της Ευρώπης, τα αφεντικά των Βαλκανίων. Εμάς που δώσαμε τα φώτα και τα ανταλλακτικά του πολιτισμού και δεν ζητήσαμε τίποτα σε αντάλλαγμα εκτός από μερικά air condition. Εμείς αποφασίσαμε να τους κάνουμε συμμάχους μας, γιατί εμείς είμαστε το μικρό μεν, θαυματουργό δε έθνος. Είμαστε τόσο φοβεροί που η συμμαχία δεν θα είναι γεωπολιτική, γεωγραφική, οικονομική ή πολιτιστική, αλλά άλλου είδους, και πιο συγκεκριμένα η συμμαχία είναι γαστρονομική!

Οι Γάλλοι όπως ξέρετε, ανά τους αιώνες προσπαθούν μάταια να φτιάξουν το τέλειο τυρί, με αποτέλεσμα τη δημιουργία χιλίων και παραπάνω ποικιλιών, οι οποίες όμως όλες είναι μάπα. Έτσι παρόλο τις φιλότιμες δοκιμές τους δεν τα έχουν καταφέρει, και ήρθε πλέον η στιγμή που ιπποτικά και με αξιοπρέπεια θα αναγνωρίσουν την ήττα τους και θα χωριστούν σε 2 κράτη πάλι. Α, και θα εισάγουν ετησίως 5 δισεκατομμύρια τόνους φέτα. Έτσι ρε πούστη! Γιατί η φέτα και ελληνική είναι, και φοβερή στη γεύση.

Συντόμως θα αναζωπυρωθεί και το ούνα ράτσα, ούνα φάτσα ανταλλάσοντας 1 δισεκατομμύριο τόνους ελιές με τον Andrea Pirlo για να αντικαταστήσει τον Matos στη Πανάθα. Και έτσι θα έχουμε δύο Andreas στη βαζέλα, αλλά βέβαια θα μπερδεύονται γιατί ξέρω εγώ, ο Super Mario θα φωνάζει τον Andrea (τον Pirlo) για να του δώσει πάσα αλλά αντιθέτως θα κατεβαίνει από τα εξτρεμ ο άλλος ο Αντρέας (ο Ivanschitz) κι έτσι θα υπάρχει ένα κενό εκεί και θα πρέπει να ανεβαίνει το δεξί μπακ (όποιο θα είναι αυτό), και θα δημιουργείται ένα νέο κενό εκεί το οποίο θα το καλύπτει ο Αυστριακός αφού εν τω μεταξύ ο Ιταλός θα έχει πάρει τη μπάλα και θα ανεβαίνει ψηλά για να κάνει βουτιά έξω από τη περιοχή για να εκτελέσει τα περίφημα φάουλ του, αλλά, αλλά, αλλά...κάτι θα γίνει, κάτι θα στραβώσει και τον Νοέμβριο θα παρακαλάμε τον Βύντρα να επιστρέψει. Και οι χωριάτικες σαλάτες μας θα είναι γεμάτες ηλιόσπορους. Άντε και καμιά θρούμπα.

Σας φαίνονται παράλογα τα παραπάνω; Εμένα πάντως μου φαίνονται πιο λογικά και πιο αξιοπρεπή από αυτά που μας ταΐζουν αδιαμαρτύρητα.