Δεν γνώρισα πότε κάποια Ευτυχία. Δύσκολο όνομα, άμα ποτέ αποκτήσω κόρη δεν νομίζω να της δώσω αυτό το όνομα, εμπεριέχει μια περίεργη δόση ευθύνης. Ίσως Ηλέκτρα ή Αύρα, μα όχι Ευτυχία, άσε που θυμίζει κάποια γριά με άπειρες ελιές και την μαγική ικανότητα να διαβάζει τον espresso freddo. Άραγε πόσες Ευτυχίες στον κόσμο έχουν κάνει δύστυχα ερωτευμένα αγόρια στον τυφώνα της κοσμικής ειρωνίας; Ή μήπως όχι;
Τόσες και τόσες αστείες φράσεις μπορώ να σκεφτώ, μα μερικές τις κρατώ σε πραγματική υπόληψη. Δεν είναι άραγε δυστυχείς όσοι μάταια την ευτυχία κυνηγούν και μήπως πραγματικά ευτυχείς είναι εκείνοι που όσο κι αν διανύουν την ατελείωτη διαδρομή τους, όσο κι αν ιδρώνουν κι αν δεινοπαθούν, γνωρίζουν τόσο καλά όσο τίποτε άλλο πως δεν πρόκειται να την βρούν, μήτε την Ευτυχία, μήτε την ευτυχία;
Γνωρίζω τι θα πεις, με ξέρεις κι εμένα -ναι;- θα συμφωνήσω, η λογική προστατεύει, η σιγουριά γλυτώνει από τα λάθη της όμορφης στιγμής, μα σκέψου, αναλογίσου, όχι φυσικά την ατροφική σκέψη πως το όνειρο σάρκα και αίμα μπορεί να γίνει σαν κι εμάς, όχι βέβαια, μα το τόσο απλό, το τόσο υπέροχο. Η μικρή εκείνη πιθανότητα για λίγες στιγμές να πιστέψεις πως η ψευαίσθηση, η του νου απάτη, το ψέμα, όλα αυτά τα περιττά και προβληματικά, όλα αυτά που μονάχα πόνο και απογοήτευση στην πλάτη τους κουβαλούν, η μικρή εκείνη πιθανότητα λοιπόν πως όλα αυτά για λίγο μπορούν να βγούν αληθινά κι ας ξέρεις μέσα σου πως δεν πρόκειται -ναι, αυτό είναι η ευτυχία, το υπέροχο τίποτα, το χαμόγελο μετά την αποτυχία, το λάθος που συγχωρείται, η νοσταλγία ξεχασμένων εποχών..
Η ευτυχία είναι άσχετη της ευχαρίστησης μα ακόμα πιο σημαντική είναι η ιστορία της θλίψης, της μοναξιάς, της στεναχώριας, η ιστορία του Άργους βλέπεις. Διότι στα αλήθεια πως να είσαι ευτυχής για λίγα δευτερόλεπτα -όσο διαρκεί ένα αυθόρμητο χαμόγελο- όταν δεν έχεις σκαλίσει άσκοπα ένα ξύλινο τραπέζι για ώρες, ή όταν για χρόνια στο νου σκάλιζες ένα όνομα; Πως μπορείς για λίγο να συγκινηθεία από την ελαφρότερη των κινήσεων στις αργές ώρες της νύχτας όταν της αγρύπνιας σου η συντροφιά είναι η ίδια σου σκιά και οι ντροπαλοί σου ψίθυροι. Τι χαζή κουβέντα αλήθεια όλη αυτή, και τόσο στα αλήθεια φθηνή που αναμφίβολα ένα απόγευμα θα τη βρώ σε ένα κουτί δημητριακών.
Τελικά η ευτυχία δεν κρλυβεται ούτε στον πλούτο, μήτε στον Αριστοτέλη, μα ίσως να κρύβεται στον μαστό. Υπέροχη λέξη ο μαστός, μα ακόμη πιο υπέροχος ο ίδιος.
Τόσες και τόσες αστείες φράσεις μπορώ να σκεφτώ, μα μερικές τις κρατώ σε πραγματική υπόληψη. Δεν είναι άραγε δυστυχείς όσοι μάταια την ευτυχία κυνηγούν και μήπως πραγματικά ευτυχείς είναι εκείνοι που όσο κι αν διανύουν την ατελείωτη διαδρομή τους, όσο κι αν ιδρώνουν κι αν δεινοπαθούν, γνωρίζουν τόσο καλά όσο τίποτε άλλο πως δεν πρόκειται να την βρούν, μήτε την Ευτυχία, μήτε την ευτυχία;
Γνωρίζω τι θα πεις, με ξέρεις κι εμένα -ναι;- θα συμφωνήσω, η λογική προστατεύει, η σιγουριά γλυτώνει από τα λάθη της όμορφης στιγμής, μα σκέψου, αναλογίσου, όχι φυσικά την ατροφική σκέψη πως το όνειρο σάρκα και αίμα μπορεί να γίνει σαν κι εμάς, όχι βέβαια, μα το τόσο απλό, το τόσο υπέροχο. Η μικρή εκείνη πιθανότητα για λίγες στιγμές να πιστέψεις πως η ψευαίσθηση, η του νου απάτη, το ψέμα, όλα αυτά τα περιττά και προβληματικά, όλα αυτά που μονάχα πόνο και απογοήτευση στην πλάτη τους κουβαλούν, η μικρή εκείνη πιθανότητα λοιπόν πως όλα αυτά για λίγο μπορούν να βγούν αληθινά κι ας ξέρεις μέσα σου πως δεν πρόκειται -ναι, αυτό είναι η ευτυχία, το υπέροχο τίποτα, το χαμόγελο μετά την αποτυχία, το λάθος που συγχωρείται, η νοσταλγία ξεχασμένων εποχών..
Η ευτυχία είναι άσχετη της ευχαρίστησης μα ακόμα πιο σημαντική είναι η ιστορία της θλίψης, της μοναξιάς, της στεναχώριας, η ιστορία του Άργους βλέπεις. Διότι στα αλήθεια πως να είσαι ευτυχής για λίγα δευτερόλεπτα -όσο διαρκεί ένα αυθόρμητο χαμόγελο- όταν δεν έχεις σκαλίσει άσκοπα ένα ξύλινο τραπέζι για ώρες, ή όταν για χρόνια στο νου σκάλιζες ένα όνομα; Πως μπορείς για λίγο να συγκινηθεία από την ελαφρότερη των κινήσεων στις αργές ώρες της νύχτας όταν της αγρύπνιας σου η συντροφιά είναι η ίδια σου σκιά και οι ντροπαλοί σου ψίθυροι. Τι χαζή κουβέντα αλήθεια όλη αυτή, και τόσο στα αλήθεια φθηνή που αναμφίβολα ένα απόγευμα θα τη βρώ σε ένα κουτί δημητριακών.
Τελικά η ευτυχία δεν κρλυβεται ούτε στον πλούτο, μήτε στον Αριστοτέλη, μα ίσως να κρύβεται στον μαστό. Υπέροχη λέξη ο μαστός, μα ακόμη πιο υπέροχος ο ίδιος.
