Η Villa Amalias είναι όλοι μας

Όταν αυτοαναιρείται η αστική νομιμότητα από τα ίδια τα εκτελεστικά της όργανα, τότε πρέπει να προβληματιστούν και οι πιο ένθερμοι των υπερασπιστών της.

Το πρωί της 20/12 αστυνομικές δυνάμεις, παρουσία εισαγγελέα, εισβάλλουν στην κατάληψη της Βίλλα Αμαλία κατόπιν ανώνυμης καταγγελίας περί ναρκωτικών. Το μεγαλύτερο σχετικό εύρημα ήταν η ποσότητα των 1,5 γραμμαρίων ινδικής κάνναβης, ποσότητα που δε συνιστά καν πλημμέλημα. Λίγο μετά, την ίδια ημέρα, ο Υπ. Προ.Πο. και κάτοχος πτυχίου νομικής Δένδιας Ν. δήλωσε τα ακόλουθα (από την Ημερησία):

«Το μήνυμα μας είναι σαφές: Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Δεν μπορεί να είναι χώρος ανομίας. Και τα χιλιάδες μπουκάλια για την παρασκευή βομβών 'μολότοφ' και τα άλλα υλικά που βρέθηκαν στη 'Βίλα Αμαλία' αποδεικνύουν ότι ο χώρος αυτός υπήρξε για πάρα πολλά χρόνια ένα εργαστήρι ανομίας.»

Σε ερώτηση για το εάν θα συνεχιστούν σε άλλες καταλήψεις ανάλογες επιχειρήσεις, ο υπουργός απάντησε:

«Η ΕΛ.ΑΣ. έχει μία υποχρέωση από το Σύνταγμα και τους νόμους. Και το ξαναλέω, έχει την εντολή του Πρωθυπουργού να αποκαταστήσει το αυτονόητο. Να αποκαταστήσει τη νομιμότητα οπουδήποτε και εάν αυτή παραβιάζεται. Δεν λέω ότι έχει ένα εύκολο έργο, δεν λέω ότι αύριο θα γίνουν θαύματα. Αλλά αυτή είναι η εντολή, αυτό είναι το πλαίσιο και αυτό είναι το έργο που θα πραγματοποιηθεί.»

Αυτή είναι λοιπόν η ομολογία απιστίας ενός εκτελεστικού οργάνου της πολιτείας. Χωρίς να κρατήσει κανένα πρόσχημα, ο υπουργός άδραξε άμεσα της ευκαιρίας να κλείσει -για μια ακόμη φορά μετά τον σχιζοφρενικό Ξένιο Δία- το μάτι στην ακροδεξιά εκλογική βάση που γκρέμισε τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, αναβιώνοντας το βασικό συνθηματικό άξονα 'ησυχία, τάξη και ασφάλεια' ενώ ταυτόχρονα, απεκάλυψε πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο ανώνυμος καταγγέλλων. Μα δυστυχώς για τον ίδιο, τόσο οι διαρροές όσο και τα επίσημα στοιχεία της Ε.Α. τον γελοιοποιούν. 

Η 'ανώνυμη καταγγελία' περί ναρκωτικών δεν αποτελεί παρά ένα χυδαίο προσχηματικό ψεύδος που ξεφτιλίζει νόμους και θεσμούς, καταβαραθρώνει την αξιοπιστία της εκτελεστικής εξουσίας και των οργάνων της, μια πρακτική που θυμίζει ολοκληρωτικά και άνομα καθεστώτα. Είναι εγκληματικό σε μια δημοκρατική πολιτεία, να γίνεται εισαγγελική έρευνα χωρίς να υπάρχουν σαφείς και τεκμηριωμένες ενδείξεις που να την δικαιολογούν, κι είναι αδιανόητο, στην περίπτωση που αυτές όντως υπάρχουν, να εφευρίσκεται μια ανύπαρκτη καταγγελία για την εκτέλεση της έρευνας. Δανειζόμενοι τις ρήσεις του υπουργού, εάν ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει εισαγγελική έρευνα με μια ανώνυμη καταγγελία, τότε όντως θα ήμαστε 'ξέφραγο αμπέλι'. Στη πραγματικότητα, τον μεροληπτικά πολιτικό και κατασταλτικό χαρακτήρα της επιχείρησης τον αναδεικνύουν τα ίδια τα  φωτογραφικά και εικονοληπτικά ντοκουμέντα της αστυνομίας.

Ηχεία και σκηνή, μπροσούρες, φυλλάδια, περιοδικά, βιβλία, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, πιεστήριο, τραπεζοκαθίσματα και ναι, περί τα 1200 μπουκάλια μπύρας, ότι δηλαδή θα περίμενε κανείς από έναν αυτοδιαχειριζόμενο, κοινωνικό χώρο όπου πραγματοποιούνται μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, διακίνηση ιδεών, διαλέξεις και πολιτικές προσυγκεντρώσεις. Στην σχετική ανακοίνωση, υπάρχει μια ελευθεριακή αποδελτίωση των αποδεικτικών στοιχείων, με το πετρέλαιο θέρμανσης να βαφτίζεται εύφλεκτο υλικό, μέσα αυτοπροστασίας (μάσκες και σπρέι πιπεριού) να ανάγονται σε όπλα, φωτοβολίδες και κροτίδες σε εκρηκτικούς μηχανισμούς και σαν ειρωνεία, δύο σκασμένα 'όπλα' της Ε.Α. (μια κρότου λάμψης και μια χημική χειροβομβίδα), ενθύμια από την δρομική κρατική καταστολή όπου δεκάδες και εκατοντάδες εξ' αυτών χρησιμοποιούνται με αποτέλεσμα ατιμώρητους τραυματισμούς πολιτών, να στοιχειοθετούν ενοχοποιητικό στοιχείο. Επιπλέον βρέθηκαν, ένα πτυσσόμενο γκλομπ, ένα μαχαίρι,  σφεντόνες και μεταλλικά παξιμάδια και σφαιρίδια. 

Είναι σαφές πως ουδείς δεν οφείλει να υπερασπισθεί ή να αιτιολογήσει την κατοχή υλικών που μπορούν όντως υπό συνθήκες λίγων εξ' αυτών δύναται να προκαλέσουν σωματικές βλάβες, όμως το κυρίαρχο ζητούμενο είναι πως είναι πολλαπλώς αδύνατο να υπερασπισθεί κανείς την αυθαίρετη κατασκευή κατηγοριών που αποβλέπουν σε επικοινωνιακές εντυπώσεις. Άλλωστε τέτοιο υλικό, σε μεγαλύτερες ποσότητες και με πολύ πιο επικίνδυνα χαρακτηριστικά βρίσκεται σε μόνιμη βάση σε νεολαίες και τοπικές οργανώσεις αστικών κομμάτων, σε οπαδικούς συνδέσμους, σε λέσχες απόστρατων και γυμναστήρια, και φυσικά είδει διακόσμησης στα πραγματικά οπλοστάσια της Χρυσής Αυγής. Αν μη τι άλλο, λαμβάνοντας υπόψη τη συχνότητα και την ένταση των φασιστικών επιθέσεων ενάντια στη Βίλα, ένας ψύχραιμος παρατηρητής θα εντυπωσιαζόταν από την ολιγαριθμία και ισχνότητα των ευρημάτων, ενώ φυσικά το περίφημο 'παρασκευαστήριο βομβών μολότοφ' αναζητείται πέραν της φαντασίας του κατόχου πτυχίου Νομικής κ. Δένδια, και σε όλα τα μπαρ, θέατρα και σινεμά της ημεδαπής.

Σε αντιδιαστολή με την πολιτική της ηγεσία, η ΕΑ επέδειξε την ελάχιστη αυτοσυγκράτηση και δεν ακολούθησε την γνωστή και παράνομη πρακτική της δημοσιοποίησης προσωπικών στοιχείων των προσαχθέντων (κατά το 'θα βγάλουμε τις κουκούλες' του πρωθυπουργού) προμηνύοντας το επακόλουθο δικαστικό άδειασμα -και οι οχτώ προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς καμία εγγύηση με μόνη απαίτηση την ευτελιστική παρουσία πέντε εξ' αυτών σε αστυνομικό τμήμα μια φορά το μήνα, όπως παλαιότερα απαιτούσε η χούντα από τους ΕΑΜίτες. Λογικό βεβαίως, αφού τα ευρήματα δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν κάποιο σοβαρό νομικό έρεισμα, αλλά ούτως ή άλλως ουδέποτε υπήρξε αυτός ο σκοπός. Στόχος εξ' αρχής υπήρξε η κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική, αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση της κατάληψης, η φίμωση των ενοχλητικών φωνών, οι υγιείς αντιστάσεις στην συστηματική κρατική καταπίεση. Πραγματικό έγκλημα των προσαχθέντων, η διαφορετικότητα, όπλο τους η αντιπληροφόρηση.

Όπως ο ίδιος ο υπουργός απλόχερα αποκαλύπτει με τις δηλώσεις του, η κρατική επιθετικότητα εναντίον των καταλήψεων και των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων (με πιο πρόσφατη την αποξήλωση του 98FM από το υπόγειο της ΑΣΟΕΕ με πρόσχημα τη παρουσία μικροπωλητών έξω από τον ακαδημαϊκό χώρο) είναι ξεκάθαρα πολιτική κατεύθυνση, αντανάκλαση των ακροδεξιών και ανελεύθερων ιδεολογημάτων, τα οποία θα μπορούσαν, εν δυνάμει, στην κομματική ανανέωση της ΝΔ (αντίστοιχη των ευρωπαϊκών χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων), να ενισχύσουν τον εκλογικό της ανένδοτο απέναντι στην αριστερά. Ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι και σχηματισμοί, χωρίς βραχεία μνήμη, ενοχλούν με την διαρκή τους επίθεση ενάντια ακριβώς σε αυτή την εκλογική πίτα, βάζουν αναχώματα στην κοινωνική συνείδηση με την διαρκής υπενθύμιση του νεοναζιστικού κινδύνου, εν τέλει δεν επιτρέπουν το εύκολο πάντρεμα του μεταχουντικού μικροαστισμού και του σύγχρονου φασισμού. Το κράτος-προστάτης δεν διαφυλάσσει τους νόμους, τους ήσυχους πολίτες και το πολίτευμα ούτε κυνηγάει κουκουλοφόρους, αλλά διαμεσολαβεί ψηφοφόρους για την επιβίωση των κύριων εκφραστών του, αναιρώντας τα ίδια τα δομικά του στοιχεία. Όμως υπάρχει και μια επιπλέον διάσταση, έξω από το πλαίσιο των πραγματικών διακυβευμάτων αλλά στο παράλογο χώρο των πολιτικών παιγνίων. Σε κάθε τέτοια επίθεση, ο τρικομματικός κυβερνητικός σχηματισμός προσπαθεί να παγιδέψει την κοινοβουλευτική αριστερά ώστε να αναλάβει υπερασπιστική γραμμή, εντείνοντας έτσι τον επικοινωνιακό μύθο ταύτισης του ΣΥΡΙΖΑ με τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο και την σχιζοφρενική λογική των δύο άκρων. Θύματα αυτού του παιγνίου οι θεσμοί, οι νόμοι, η πολιτεία, οι άνθρωποι.

Τέτοιες πολιτικές αποφάσεις και πράξεις όμως είναι γνωστές και αναρίθμητες στη διαδρομή του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους, από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, άλλοτε πιο οξυμένες κι άλλοτε πιο αναιμικές στα πλαίσια της εκ των άνω επιβληθείσας κοινωνικής ειρήνης. Πλέον όμως, αυτή η πολιτική πόλωση και κοινωνική καταστολή που επιχειρείται, έχει ήδη δηλητηριαστεί και αλλοτριωθεί από το κοινό που επιθυμεί να προσεγγίσει πολιτικά. Ο κάτοχος πτυχίου νομικής υπουργός Προ. Πο. ψεύδεται και εμπαίζει ευθέως την κοινή γνώμη, ακυρώνοντας σαν πολιτική ηγεσία οποιαδήποτε αξίωση ισονομίας και αξιοπιστίας ενός σώματος, το οποίο με δική του έκθεση από το 2004 έχει αναδείξει τη διάβρωση του από έκνομα φασιστικά στοιχεία. Ο ίδιος, έχει επιτύχει, ακόμη και στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμοποίησης, να θέσει εαυτόν εκτός νόμου, να καταστεί ο ίδιος άνομος και καταχραστής, κι αυτό χωρίς καμία αιδώ ή αίσθηση καθήκοντος. Φυσικά, όπως και όλοι οι προκάτοχοί του, ούτε καν διανοείται εκκαθάριση των σωμάτων ασφαλείας από τα παρακρατικά στοιχεία της ΧΑ, ενώ η Διεύθυνση Εσωτερικών Υπηρεσιών της Ε.Α. έχει σταματήσει να εκδίδει απολογιστικές εκθέσεις από το 2010, αφού προφανώς τα στοιχεία δεν ευνοούν τον εσωτερικό έλεγχο. Στην εξωφρενική λογική των δύο άκρων, ο Υπ. Προ. Πο. συνειδητά συγκαλύπτει και προσφέρει πολιτικό άσυλο σε φασίστες, ρατσιστές, τραμπούκους, δουλεμπόρους, και απροκάλυπτα αντιδημοκρατικούς μαχαιροβγάλτες, οπλίζοντας τα χέρια τους σε κάθε έγκλημα που διαπράττουν. 

Πέρα λοιπόν από οποιεσδήποτε πολιτικές, ιδεολογικές, ακόμη και ταξικές διαφορές και αντιπαλότητες, οφείλει ο οποιοσδήποτε να ανησυχήσει και να αφυπνιστεί, να προβληματιστεί έστω, με την εκ των έσω ανεξέλεγκτη παραβίαση νόμων και συνταγματικών αρχών με στόχο την πολιτική ενσωμάτωση αντιδημοκρατικών στοιχείων και την εντατικότερη κοινωνική αυτοματοποίηση. Ακόμη και ο συντηρητικότερος της δεξιάς πτέρυγας οφείλει να αναγνωρίσει πως αυτή η κατεύθυνση κατάλυσης του νομικού πολιτισμού, οδηγεί σε έναν διαρκώς ελαστικό και διευρυμένο ορισμό της ανομίας, τον οποίο αναπόφευκτα θα τον συναντήσει μπροστά του όσο συντεταγμένος και φιλήσυχος κι αν είναι. Πρώτα ήταν το ακαδημαϊκό άσυλο, τώρα είναι οι καταλήψεις, τα μέσα επικοινωνίας (πιεστήρια, ραδιόφωνο, σε λίγο οι ιστότοποι), πολύ σύντομα όλοι οι κοινωνικοί χώροι, τα graffiti, οι συνελεύσεις, ο συνδικαλισμός, η ελευθερία λόγου στα ψηφιακά και αναλογικά μέσα, οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, ακόμη και το ιδιωτικό άσυλο θα αλλοιωθούν ή θα καταργηθούν πλήρως  σε μια αργή αλλά μεθοδική πολιτειακή παραμόρφωση, παράλληλα πάντα με την διαρκή ληστρική τρομοκρατία για να διατηρηθεί στη ζωή το σάβανο της κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που η ιστορία ταχύτατα εγκαταλείπει. Επ' ουδενί κι από κανένα δεν επιτρέπεται η σιωπή απέναντι στη βάρβαρη αυτή επίθεση που υφίσταται η κοινωνία από τους φιλοξενούμενους βάρβαρους διαμεσολαβητές της εξουσίας, διότι το πρόσφατο παράδειγμα της Villa Amalias δεν είναι παρά προάγγελος και σύμπτωμα του τι έπεται απέναντι σε όλους μας.

Σε αυτή τη διαδικασία λοιπόν, δε παύει να είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ενώ η πολιτική κάστα έχει ήδη απολέσει της λαϊκής και κοινωνικής νομιμοποίησης εδώ και αρκετά έτη, επιδιώκει πια, με τρόπο ίσως αυτοκαταστροφικό, και την απώλεια της συστημικής της νομιμοποίησης. Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό ακόμα εκείνοι που έχουν τις δυνατότητες και τα μέσα να προσφέρουν τις τελευταίες ανάσες σε αυτή τη πραγματικότητα θα συνεχίζουν να στηρίζουν τα πρόσωπα εκείνα που ξεδιάντροπα αισχύνουν πάνω στις αξίες και ιδέες που υποτίθεται πρεσβεύουν και διαφεντεύουν. Διότι όλοι οι υπόλοιποι έχουν ήδη αποχωρήσει.

Υ.Γ.1 Η τελευταία φωτογραφία είναι μια κρότου-λάμψης για να μου υπενθυμίζει διαρκώς το πιθανό τίμημα του να εξασκεί κανείς τις ελευθερίες του. 

Υ.Γ.2 Ο κάτοχος πτυχίου νομικής και Υπ.Προ.Πο. Δένδιας δεν χρωστάει μια ΕΔΕ και μια μήνυση στη Guardian για τα βασανιστήρια της ΓΑΔΑ στους συλληφθήντες της αντιφασιστικής πορείας της 30ης Σεπτεμβρίου;