Η παραπάνω φωτογραφία δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη στις γειτονιές της Αθήνας, και δεν είναι τωρινό το φαινόμενο. Το απλό κολλημένο με σελοτέιπ σε βιτρίνα άδειου μαγαζιού διαφημιστικό μας ενημερώνει πως υπάρχει ελαιοχρωματιστής, Έλληνας, που έχει για ανεξήγητους λόγους 3 κινητά τηλέφωνα, και μας ενημερώνει για τις ενδεικτικές τιμές του, οι οποίες σε τέτοιες δουλείες ούτως ή άλλως είναι πάντα διαπραγματεύσιμες (ψηλοτάβανο, γωνίες, κοψίματα, σοβατεπί, αριθμός χεριών, στοκάρισμα, τρίψιμο και ούτω καθεξής) και ποτέ τελικές.
Έλληνας. Αυτή είναι η βασική πληροφορία του ταπεινού αυτού διαφημιστικού. Ο εν λόγω ελαιοχρωματιστής είναι Έλληνας, αυτό είναι που τον ξεχωρίζει στην αγορά των ελαιοχρωματιστών, αυτό είναι το ανταγωνιστικό του στοιχείο έναντι των υπολοίπων ελαιοχρωματιστών, αυτό πουλάει. Δεν λέει πως κόβει απόδειξη - αποκλείεται. Δε λέει πως κολλάει ένσημα - αποκλείεται. Δεν λέει πως δέχεται εργόσημα - αποκλείεται να ξέρει καν τι είναι αυτά. Δε λέει καν πως κάνει καλή δουλειά, λέει απλά πως είναι Έλληνας, και για αυτό το λόγο λοιπόν θα έπρεπε να τον προτιμήσουμε. Γιατί ως γνωστόν οι Έλληνες ελαιοχρωματιστές είναι οι καλύτεροι.
Η ελληνική δημοκρατία, ή καλύτερα τα κρατικά όργανα του πολιτεύματος που μεταξύ άλλων πρεσβεύει την διαφάνεια, την ισότητα και τον ανθρωπισμό, 'μάζεψαν' βιαιώς νύχτα (τρεις τα χαράματα) τους Σύρους πρόσφυγες πολέμου από την πλατεία Συντάγματος (απέναντι από την εθνική αντιπροσωπεία) για λόγους αισθητικής, για να λειτουργήσει η αγορά, για να μην ασχολούμαστε με τέτοια δυσάρεστα προβλήματα την ώρα των ευχάριστων γιορτών μας. Φυσικά, δεν υπάρχει κάνενα κατάστημα στο περιβάλλον χώρο που οι Σύροι πρόσφυγες πολέμου έκαναν την παράσταση διαμαρτυρίας τους, εκτός κι αν η Βουλή έχει μετατραπεί σε τέτοιο. Νύχτα έγινε η επιχείρηση, ώστε να μην υπάρχουν κάμερες, φωτογραφικοί φακοί και αλληλέγγυοι όπως ακριβώς έγινε το μεσημέρι της Κυριακής όταν και πραγματοποιήθηκε η πρώτη απόπειρα 'δημοκρατικής εκκαθάρισης' του πεζοδρομίου. Οι αλληλέγγυοι δεν ήταν ούτε ανθρωπιστές, ούτε δημοκράτες, ούτε ψηφιακοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, ήταν αναρχικοί. Αναρωτιέται κανείς πόσοι από τους μπάτσους που συμμετείχαν στην 'ανθρωπιστική' επιχείρηση έχουν παπούδες και γιαγιάδες από την Μικρά Ασία.
Η κυβερνητική αντιπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη, παραβιάζοντας κάθε υποψία δεοντολογίας και ακεραιότητας, διεμήνυσε πως οι εκλογές ισοδυναμούν με πιστωτικό γεγονός, κάτι το οποίο φυσικά δεν ισχύει, εκτός κι αν η κυβέρνηση Σαμαρά αποφασίσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να κάνει στάση πληρωμών και βάλει τον Ant1 να πείσει το φιλοθεάμων κοινό πως ο Μηλιός έκλεψε χρηματαποστολές και έστειλε τα χρήματα στη Χαμάς. Βέβαια η Σοφία Βούλτεψη ουσιαστικά ουσιαστικά επισήμανε την πραγματικότητα, δηλαδή την υπερίσχυση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έναντι της εθνικής κυριαρχίας και πολιτειακής αυτοδιάθεσης της χώρας, επιβεβαίωσε δηλαδή την δικτατορία των αγορών.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ υπήρξε πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου για 18 συναπτά έτη (1995 - 2013), ενώ υπήρξε και υπουργός των οικονομικών για 20 έτη (1989 - 2009). Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι τώρα προέδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και νίπτει τας χείρας του για το σκάνδαλο των Luxleaks, δηλαδή την διαρροή των ειδικών φορολογικών συμφωνιών που μετατρέπουν τη χώρα του, εκτός από οικοδέσποινα των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και σε offshore στη μέση της γηραίας ηπείρου. Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πρόσφατα στην αυστριακή τηλεόραση και με την ιδιότητα του προέδρου της Ε.Επ. δήλωσε πως δεν επιθυμεί ακραίους συνομιλητές και πως προτιμά 'οικεία πρόσωπα' στην εξουσία. Κατά τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ υπάρχουν 'λανθασμένα εκλογικά αποτελέσματα' που μπορούν να επηρρεάσουν την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Κάνει άραγε η δημοκρατία λάθη;
Ο ρατσιστής ελαιοχρωματιστής και ο παρασιτικός Ζαν Κλοντ Γιούνκερ συνδέονται δια μέσω της κοινής τους ηθικής, με το νόμο της ζούγκλας και της απληστίας, στερούνται οποιασδήποτε αξίας ή μάλλον ορθότερα, μοιράζονται τις ίδιες κοινές μισάνθρωπες αξίες, τον πάτο του ηθικού βαρελιού, τον οικονομισμό των αποκλεισμών, το γαγγραινικό δαχτυλάκι που κουνιέται στον απέναντι, τον υπερδιεθνή εκφασισμό της κοινωνίας από το χρήμα. Η διαφορά όμως του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ με τον ρατσιστή ελαιοχρωματιστή είναι η υποκρισία που διεέπει τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής. Τουλάχιστον ο ρατσιστής ελαιοχρωματιστής το λέει ξεκάθαρα: είναι Έλληνας.
