Παρ- εξηγήσεις

Εγώ δεν είμαι εγώ. Οι γύρω μου είμαι εγώ. Το ποτό που πίνω είμαι εγώ. Εκεί που επιλέγω να ξοδεύω τα λεφτά μου είμαι εγώ. Τα τσαλακωμένα μου πουκάμισα είμαι εγώ. Τα φουλάρια μου είμαι εγώ. Οι φωοτγραφίες μου είμαι εγώ. Οι υπολογιστές μου είμαι εγώ. Οι τρύπιες μου κάλτσες είμαι εγώ. Το Trainspotting και το Fight Club ήμουν εγώ. Το πρώτο είναι και καλό βιβλίο.

Οποιαδήποτε αναφορά σε ταινίες είναι τυχαίο προϊόν της της ημιμάθειάς μου. Ποιο είναι το αντίστοιχο των πυροτεχνημάτων στο νερό, τα συντριβάνια και οι πίδακες; Λίγη σημασία έχει τώρα που φυσάει έντονα και πλησιάζουν οι μέρες των πυρκαγιών. Άλλωστε όπως έμαθα πρόσφατα, ακόμη και τα πράσινα δέντρα κρύβουν μέσα τους μια μυστική φωτιά, οπότε ένας εμπρησμός μονάχα ποιητικούς σκοπούς μπορεί να εξυπηρετήσει με τον ίδιο τρόπο που ο ήχος της μπουλντόζας δίνει ρυθμό στη μελωδία της εξέλιξης.

Η ανακύκλωση είναι πλέον στη ζωή μας όπως και παλιά, τώρα όμως έχει βούλα κρατική και επιχορήγηση διαφημιστική Τα κατεξοχήν σήματα που την αντιπροσωπεύουν είναι ο κύκλος και το τρίγωνο. Το τρίγωνο δεν καταλαβαίνω γιατί, ίσως επειδή παραπέμπει στη δομή και την ορθότητα, ενώ ο κύκλος είναι λίγο πιο φαιδρός, όσο και φαύλος. Τίποτα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω σε ένα κύκλο, ούτε τέλεια ισορροπούμενες ευθείες που υπό το βάρος της γεωμετρικής του σημασίας, λυγίζουν και γίνονται εφαπτόμενα τόξα. Ήξερα κάποτε ένα παλληκάρι που πηγαινο-ερχόταν σε μονόκυκλο. Γάλλος. Φορούσε το πάντα απαραίτητο στο διαφορετικό τρόπο σκέψης του καπελάκι και έκανε όλες τις δουλειές του με τον μοναδικό του τροχό. Ποτέ όμως δεν μπορούσε να σταθεί απόλυτα ακίνητος, κάθε φορά έκανε μικρές ανεπαίσθητες κινήσεις μπρος πίσω για να διατηρήσει την δυναμική του ισορροπία. Όσο το σκέφτομαι, συνειδητοποιώ πως είναι ίσως ο πιο τίμιος τρόπος για να στέκεσαι όρθιος. Διαρκώς με το φόβο πως μπορεί να πέσεις, διαρκώς υπερνικώντας το μπάσταρδο τέκνο του Νεύτωνα και το χαμένο πρόβατο του Αϊνστάιν με μικρές μηχανικές αλλά απαραίτητες κινήσεις, διαρκώς ακονίζοντας τις αισθήσεις και τις αντιδράσεις σου. Μπορεί η κατά φαντασία ερωμένη του Δαρβίνου να μας έκοψε την ουρά, αλλά διαρκώς βρίσκουμε λύσεις. Συνεχώς ο άνθρωπος κάνει πράματα ενάντια στη φύση του, ένας διχασμός, ειρωνικός όπως ανακάλυψε και η κλίκα του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη.

Η πτώση βέβαια είναι αναπόφευκτη. Εκεί είναι και όλο το νόημα. Πέρα από τη δολοφονική μας περιέργεια που έχουμε όταν βλέπουμε τα αστραπιαία ατυχήματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού (εκπληκτικός όρος αυτός), υπάρχει κάτι πιο βαθύ (όχι, δε με στοιχειώνει), κάτι πιο κοινά προσωπικό σε όλους μας. Αμφιβάλλω άμα μνημονεύεται ποτέ κάποιος για την σταθερότητά του σαν χαρακτήρας, για το αμετάβλητο του ήθος, για την αμετακίνητη πορεία του στον χρόνο, τέτοιες περιπτώσεις είναι το ίδιο βαρετές όσο και ζηλευτές. Ακόμα και ο Terminator έχει τις στιγμές του. Όπως και η νοημοσύνη, έτσι και η ψυχή (αν υπάρχει πέρα από τα στενά υπερ-μεσόγεια όρια του λαϊκού τραγουδιού) είναι παιδί της αναγκαιότητας και των λαθών, όπως ο Θάνατος και ο Ύπνος (α, εσύ πάλι) είναι παιδιά του Ερέβους και της Νύκτας.

Παρένθεση:

(

Dellamorte Dellamore, καταπληκτική ταινία, και φυσικά παρεξηγημένη όπως και το Hudson Hawk και το War Inc. Επίσης γνωστή ως (aka=ε.γ.ω.) Cemetery Man, ένας χαρακτήρας παιδί της Αγάπης και του Θανάτου, των δύο ποιητικών τροχών της άμαξας που σέρνουμε στα χιονισμένα μονοπάτια μας. Τώρα η μαλακία και σε ψηφιακή μορφή.

Κλείνει η παρένθεση.

)

Μονάχα που στη ψυχή, τα λάθη επαναλαμβάνονται αμετανόητα και επίμονα, τροφοδοτούμενα από ένα ένστικτο θολό. Η ψυχή είναι ένα μυαλό χωρίς λογική, ένας νους στερημένος. Από κάθε άποψη λοιπόν, αυτή είναι εξελικτικά επικίνδυνη, αλλά ευτυχώς μέχρι να διανοηθούμε έναν υπολογιστή που να κάνει λάθη, δεν απειλούμαστε από κάτι άλλο πέρα από τους εαυτούς μας. Και να φαντασθεί κανείς πως είναι μονάχα 21 γραμμάρια. Ή τουλάχιστον έτσι λένε.

Ω, εσύ πυρηνικό μανιτάρι (που άλλοτε είσαι σαν αδικημένος φαλλός), που τόσο αστεία και κατ' ευφημισμό βάφτισες το μοίρασμα της πίτας 'Ψυχρό Πόλεμο', ακόμα σε τρέμουμε (ο Φόβος ήταν γιος του Άρη και της Αφροδίτης) και δίκαια, όχι γιατί μπορείς να μας εξαφανίσεις. Όχι φυσικά, το τώρα είναι πάντα υπό διαπραγμάτευση, αλλά το αύριο, η καταδίκη του αύριο, αυτός είναι ο πραγματικός τρόμος, η αμέτρητη δύναμη που έχουμε σκεφθεί, το τελευταίο (άμεσο) όπλο του ανθρώπινου πολιτισμού. Η μόνη γιατρειά στην γενετική ματαιοδοξία του DNA μας είναι αυτοί οι πυρηνικοί μύκητες. Βέβαια υπάρχουν και τα βιολογικά όπλα, που όπως υπονοεί και το όνομα, παρασκευάζονται με φυσικούς και παραδοσιακούς τρόπους και χωρίς λιπάσματα, ενώ είναι και fair trade για τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Ρακοσυλλέκτης λέξεων παρεξηγημένων, απαγωγέας ιδεών ορφανών και παρατηρητής παιγνίων στημένων, αναζητά καλουπάκι προσωπικό για κοινωνικό συμβιβασμό, μια ψυχολογική συμφωνία της Βάρκιζας και κοστούμι κομμένο ραμμένο στα μέτρα του και αγορασμένο στα βαλάντια του.

Ρε, πάρτε το χαμπάρι, ο Joe Strummer πέθανε.

Ψέματα.

Η λογική πέθανε. Ζήτω η απροβάριστη αυθαιρεσία.

Fin.