Θυμάμαι σε μικρή ηλικία όταν ήμουν αθλητής του handball, που είχε εγερθεί το εύλογο ερώτημα ανάμεσα σε εμάς τους τότε αφελείς και σε πολλαπλές διαστάσεις μικρούς παίχτες του αθλήματος, πως και δεν είναι ανακατεμένες οι μεγάλες ομάδες που πρωταγωνιστούν στα άλλα σπορ – Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ούτω καθεξής. Είχαμε την αίσθηση πως άμα σύλλογοι με με πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο, πλούσιο κασέ και 'βαρύ' 'όνομα' εμπλεκόντουσαν σοβαρά με το handball, τότε θα γνώριζε την ανάπτυξη και την προβολή που του άξιζε. Ο τότε προπονητής μας (προπονητής Α1 τώρα) μας το ξέκοψε, προκαλώντας μας να του πούμε τι καλά έχουν κάνει αυτές οι ομάδες στα άλλα αθλήματα χωρίς ποτέ να λάβει ουσιαστική απάντηση (1). Και μετά αρχίσαμε ζέσταμα.
O Luc Abalo αλλάζει την αυτοπεριστροφή της γης:
Έκτοτε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, και πλην του ΠΑΟΚ που έχει πολλά χρόνια παρουσίας στο άθλημα, μόνο η ΑΕΚ (μετά από απορρόφηση της Ηλιούπολης το 2005) έχει βρεθεί να καλύψει το εκ πρώτης δυσνόητο κενό αυτό των 'μεγάλων'. Όμως, έλα που έδωσε περίτρανα την απάντηση σε εκείνο το παιδικό ερώτημα. Μπορεί βέβαια να έχει γνωρίσει σημαντικές επιτυχίες και μια σεβαστή -για τα δεδομένα του αθλήματος- φετινή ευρωπαϊκή πορεία, στην πραγματικότητα όμως έχει προσφέρει πολύ λιγότερα στο άθλημα από όσα έχει αποκομίσει.
Στην τελευταία ευρωπαϊκή της υποχρέωση γνώρισε την ήττα από την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 23-24 σε μια φιλότιμη αλλά μάλλον προδιαγεγραμμένη σε αποτυχία προσπάθεια πρόκρισης στον επόμενο γύρο, δοθέντος του αποτελέσματος στον πρώτο γύρο στο Βελιγράδι. Μα το αγωνιστικό αποτέλεσμα ωχριά σε σημασία μπροστά στην παθογένεια του χουλιγκανισμού έχει παρεισφρήσει πλέον και στο χώρο του handball, αφού με τη λήξη του αγώνα αρκετοί οπαδοί της ΑΕΚ θεώρησαν λογικό (2) να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο και να πετάξουν και μπουκάλια και καρέκλες στους αθλητές της Παρτιζάν.
Ο αποκλείεται-να-υπάρξει-πιο-τεχνίτης-από-εμένα Ivano Balic κάνει ακόμα και τους μεγάλους παίχτες να απορούν:
Ευτυχώς, και προς τιμήν της η Ελληνική Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης (ΕΟΧ) επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και όχι μόνο καταδίκασε τα επεισόδια αλλά κάλεσε και τα σωματεία-μέλη της σχετικά με την διασφάλιση του αθλήματος από τα φαινόμενα βίας. Σε αντίστοιχη εκδήλωση ευαισθησίας προέβη και ο προπονητής της ομάδας της ΑΕΚ Γιάννης Αρβανίτης, ο οποίος παραιτήθηκε αμέσως μετά τον αγώνα για λόγους ευθιξίας και ντροπής – αν και τρεις μέρες μετά επανήλθε- ενώ και οι παίχτες του εξέδωσαν ομαδική ανακοίνωση καταδικάζοντας τα 'παράσιτα' όπως χαρακτηρίζουν τους λιγοστούς (όπως θέλουν να πιστεύουν) που έκανα τα επεισόδια. Για την ιστορία, αυτά τα 'παράσιτα' έκαναν αναλόγου έκτασης επεισόδια και την περσινή σεζόν στοιχίζοντας στην ΑΕΚ την συμμετοχή στο Final Four του πρωταθλήματος και τον τελικό κυπέλου. Ακόμη, για την ιστορία υπενθυμίζεται πως πρόεδρος της ερασιτεχνικής ΑΕΚ -η οποία στη δική της ανακοίνωση έκανε λόγου για ευθύνες της αστυνομίας και για ολιγάριθμους ανεγκέφαλους- είναι ο κάποτε αρχηγός της Original 21 Δημήτρης Χατζηχρήστος.
Μερικές φορές και οι φωτογράφοι -εεε οι τερματοφύλακες θέλω να πω- εντυπωσιάζουν:
Ιδού λοιπόν η απάντηση σε εκείνο το παιδικό ερώτημα: ο επαγγελματικός συλλογικός αθλητισμός στην Ελλάδα βασανίζεται όχι μονάχα από ανθρώπους που παίζουν παιχνίδια εξουσίας και χρήματος με τους συλλόγους, αλλά και από άμοιρα προγραμματισμένα στρατιωτάκια που ουδεμία σχέση έχουν με τον αθλητισμό και το φίλαθλο πνεύμα ή οποιοδήποτε πνεύμα τέλος πάντων. Το μόνο που παράγουν οι περίφημες μεγάλες ομάδες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι τυφλός οπαδισμός, βία, διαφθορά, απάτη εις βάρος του δημοσίου, στημένα παιχνίδια, πληρωμένες διαιτησίες, παρασκήνιο, κοροϊδία εις βάρος των φιλάθλων-οπαδών και κακό θέαμα. Δεν τίθεται συζήτηση πως τα παραπάνω είναι ακριβώς αυτά που δεν χρειάζεται το handball, το οποίο επί δεκαετίες στηρίχτηκε στις πλάτες περιφερειακών ομάδων που προωθούσαν το άθλημα και στελέχωναν τις εθνικές ομάδες (βλέπε Ιωνικό Ν. Φιλαδέλφειας, Δούκα, Φίλιππο Βέροιας με σπουδαίες ευρωπαϊκές διακρίσεις και ούτω καθεξής) σε αντιστοιχία με άλλα ΄μικρότερα' σε προβολή αλλά μεγαλύτερα σε ήθος συλλογικά σπορ όπως το πόλο (Βουλιαγμένη, Χίος, Εθνικός...) και το βόλεϋ (Ηρακλής, Ορεστιάδα, ΕΑ Πατρών...) που από καιρό έχουν νοιώσει τις ευεργετικές ιδιότητες των 'μεγάλων' ομάδων και τα ανδραγαθήματα των στρατών τους.
O Jackson Richardson αποφασίζει να βάλει φάλτσο με τον ώμο!
Ο επαγγελματικός συλλογικός αθλητισμός δεν μαστίζεται από λίγους κακούς, μα από από ένα συνολικά αποτυχημένο προσανατολισμό που έχει εδώ και δεκαετίες, από διοικήσεις που θέλουν τους φιλάθλους στην τιβί και τους χούλιγκαν στα γήπεδα. Δεν υπάρχουν 'μερικοί' ανεγκέφαλοι και μεμονωμένα επεισόδια. Υπάρχει δομημένη και συστηματική κουλτούρα βίας, εκφοβισμού και εκμετάλλευσης Η δυσωδία του εν ελλάδι επαγγελματικού αθλητισμού χάρη στους παράγοντες του και η παντελής έλλειψη αθλητικής παιδείας που συνοδεύει αυτούς και τους τυφλούς ακολούθους τους καλύτερα να μείνουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από το ελληνικό handball. Καλύτερα λοιπόν υγιής ερασιτεχνισμός παρά ντροπιαστικός επαγγελματισμός
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Ivano Balic, σπάει αστραγάλους αμυντικών πριν σπάσει το ηθικό του τερματοφύλακα:
Μια τελευταία παρατήρηση. Δεν είναι όλοι οι οργανωμένοι οπαδοί το ίδιο. Αλλά μοιράζονται απολύτως τις ίδιες ευθύνες, και ας μην τρέφουν αυταπάτες περί του αντιθέτου.
(1) Δυστυχώς δεν επέμεινε και έτσι δεν γλίτωσα τα λεφτά σε διαρκείας του Παναθηναϊκού χρόνια μετά.
(2) Στο πρώτο παιχνίδι στο Βελιγράδι είχαν συμβεί ανάλογα επεισόδια από μια μερίδα οπαδών της Παρτιζάν, αν και οι οργανωμένοι οπαδοί του σέρβικου συλλόγου έστειλαν απολογητική επιστολή στους αντίστοιχους της ΑΕΚ υπενθυμίζοντας μάλιστα την αλληλεγγύη των συλλογών στους δύσκολους καιρούς των Αμερικάνικων βομβαρδισμών
O Luc Abalo αλλάζει την αυτοπεριστροφή της γης:
Έκτοτε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, και πλην του ΠΑΟΚ που έχει πολλά χρόνια παρουσίας στο άθλημα, μόνο η ΑΕΚ (μετά από απορρόφηση της Ηλιούπολης το 2005) έχει βρεθεί να καλύψει το εκ πρώτης δυσνόητο κενό αυτό των 'μεγάλων'. Όμως, έλα που έδωσε περίτρανα την απάντηση σε εκείνο το παιδικό ερώτημα. Μπορεί βέβαια να έχει γνωρίσει σημαντικές επιτυχίες και μια σεβαστή -για τα δεδομένα του αθλήματος- φετινή ευρωπαϊκή πορεία, στην πραγματικότητα όμως έχει προσφέρει πολύ λιγότερα στο άθλημα από όσα έχει αποκομίσει.
Στην τελευταία ευρωπαϊκή της υποχρέωση γνώρισε την ήττα από την Παρτιζάν Βελιγραδίου με 23-24 σε μια φιλότιμη αλλά μάλλον προδιαγεγραμμένη σε αποτυχία προσπάθεια πρόκρισης στον επόμενο γύρο, δοθέντος του αποτελέσματος στον πρώτο γύρο στο Βελιγράδι. Μα το αγωνιστικό αποτέλεσμα ωχριά σε σημασία μπροστά στην παθογένεια του χουλιγκανισμού έχει παρεισφρήσει πλέον και στο χώρο του handball, αφού με τη λήξη του αγώνα αρκετοί οπαδοί της ΑΕΚ θεώρησαν λογικό (2) να εισβάλουν στον αγωνιστικό χώρο και να πετάξουν και μπουκάλια και καρέκλες στους αθλητές της Παρτιζάν.
Ο αποκλείεται-να-υπάρξει-πιο-τεχνίτης-από-εμένα Ivano Balic κάνει ακόμα και τους μεγάλους παίχτες να απορούν:
Ευτυχώς, και προς τιμήν της η Ελληνική Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης (ΕΟΧ) επέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και όχι μόνο καταδίκασε τα επεισόδια αλλά κάλεσε και τα σωματεία-μέλη της σχετικά με την διασφάλιση του αθλήματος από τα φαινόμενα βίας. Σε αντίστοιχη εκδήλωση ευαισθησίας προέβη και ο προπονητής της ομάδας της ΑΕΚ Γιάννης Αρβανίτης, ο οποίος παραιτήθηκε αμέσως μετά τον αγώνα για λόγους ευθιξίας και ντροπής – αν και τρεις μέρες μετά επανήλθε- ενώ και οι παίχτες του εξέδωσαν ομαδική ανακοίνωση καταδικάζοντας τα 'παράσιτα' όπως χαρακτηρίζουν τους λιγοστούς (όπως θέλουν να πιστεύουν) που έκανα τα επεισόδια. Για την ιστορία, αυτά τα 'παράσιτα' έκαναν αναλόγου έκτασης επεισόδια και την περσινή σεζόν στοιχίζοντας στην ΑΕΚ την συμμετοχή στο Final Four του πρωταθλήματος και τον τελικό κυπέλου. Ακόμη, για την ιστορία υπενθυμίζεται πως πρόεδρος της ερασιτεχνικής ΑΕΚ -η οποία στη δική της ανακοίνωση έκανε λόγου για ευθύνες της αστυνομίας και για ολιγάριθμους ανεγκέφαλους- είναι ο κάποτε αρχηγός της Original 21 Δημήτρης Χατζηχρήστος.
Μερικές φορές και οι φωτογράφοι -εεε οι τερματοφύλακες θέλω να πω- εντυπωσιάζουν:
Ιδού λοιπόν η απάντηση σε εκείνο το παιδικό ερώτημα: ο επαγγελματικός συλλογικός αθλητισμός στην Ελλάδα βασανίζεται όχι μονάχα από ανθρώπους που παίζουν παιχνίδια εξουσίας και χρήματος με τους συλλόγους, αλλά και από άμοιρα προγραμματισμένα στρατιωτάκια που ουδεμία σχέση έχουν με τον αθλητισμό και το φίλαθλο πνεύμα ή οποιοδήποτε πνεύμα τέλος πάντων. Το μόνο που παράγουν οι περίφημες μεγάλες ομάδες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι τυφλός οπαδισμός, βία, διαφθορά, απάτη εις βάρος του δημοσίου, στημένα παιχνίδια, πληρωμένες διαιτησίες, παρασκήνιο, κοροϊδία εις βάρος των φιλάθλων-οπαδών και κακό θέαμα. Δεν τίθεται συζήτηση πως τα παραπάνω είναι ακριβώς αυτά που δεν χρειάζεται το handball, το οποίο επί δεκαετίες στηρίχτηκε στις πλάτες περιφερειακών ομάδων που προωθούσαν το άθλημα και στελέχωναν τις εθνικές ομάδες (βλέπε Ιωνικό Ν. Φιλαδέλφειας, Δούκα, Φίλιππο Βέροιας με σπουδαίες ευρωπαϊκές διακρίσεις και ούτω καθεξής) σε αντιστοιχία με άλλα ΄μικρότερα' σε προβολή αλλά μεγαλύτερα σε ήθος συλλογικά σπορ όπως το πόλο (Βουλιαγμένη, Χίος, Εθνικός...) και το βόλεϋ (Ηρακλής, Ορεστιάδα, ΕΑ Πατρών...) που από καιρό έχουν νοιώσει τις ευεργετικές ιδιότητες των 'μεγάλων' ομάδων και τα ανδραγαθήματα των στρατών τους.
O Jackson Richardson αποφασίζει να βάλει φάλτσο με τον ώμο!
Ο επαγγελματικός συλλογικός αθλητισμός δεν μαστίζεται από λίγους κακούς, μα από από ένα συνολικά αποτυχημένο προσανατολισμό που έχει εδώ και δεκαετίες, από διοικήσεις που θέλουν τους φιλάθλους στην τιβί και τους χούλιγκαν στα γήπεδα. Δεν υπάρχουν 'μερικοί' ανεγκέφαλοι και μεμονωμένα επεισόδια. Υπάρχει δομημένη και συστηματική κουλτούρα βίας, εκφοβισμού και εκμετάλλευσης Η δυσωδία του εν ελλάδι επαγγελματικού αθλητισμού χάρη στους παράγοντες του και η παντελής έλλειψη αθλητικής παιδείας που συνοδεύει αυτούς και τους τυφλούς ακολούθους τους καλύτερα να μείνουν όσο το δυνατόν πιο μακριά από το ελληνικό handball. Καλύτερα λοιπόν υγιής ερασιτεχνισμός παρά ντροπιαστικός επαγγελματισμός
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, ο Ivano Balic, σπάει αστραγάλους αμυντικών πριν σπάσει το ηθικό του τερματοφύλακα:
Μια τελευταία παρατήρηση. Δεν είναι όλοι οι οργανωμένοι οπαδοί το ίδιο. Αλλά μοιράζονται απολύτως τις ίδιες ευθύνες, και ας μην τρέφουν αυταπάτες περί του αντιθέτου.
(1) Δυστυχώς δεν επέμεινε και έτσι δεν γλίτωσα τα λεφτά σε διαρκείας του Παναθηναϊκού χρόνια μετά.
(2) Στο πρώτο παιχνίδι στο Βελιγράδι είχαν συμβεί ανάλογα επεισόδια από μια μερίδα οπαδών της Παρτιζάν, αν και οι οργανωμένοι οπαδοί του σέρβικου συλλόγου έστειλαν απολογητική επιστολή στους αντίστοιχους της ΑΕΚ υπενθυμίζοντας μάλιστα την αλληλεγγύη των συλλογών στους δύσκολους καιρούς των Αμερικάνικων βομβαρδισμών
No comments:
Post a Comment