Αγαπητό ημερολόγιο 4562

Σκούρα τα πράματα. Είναι περίεργο, μα μετά από τόσα χρόνια που παλεύω για την παγκοσμιοποίηση, τελικά να την τρώω λόγω των πολιτισμικών διαφορών μεταξύ των αποικιών και της γριάς ηπείρου, ε είναι μεγάλη μαλακία.

Πίσω στη Γαλλία όποτε γουστάρω μπαλαμουτιάζω και κανά κωλαράκι, ενώ στην Ελλάδα εδώ κι ένα χρόνο τους έχω γαμήσει παντόκορφα και δεν λένε κουβέντα τα γλυκούλια μου. Εδώ στην Αμερική όμως, μια ήπια αναπροσαρμογή πήγα να κάνω ο κακομοίρης στην καμαριέρα και τώρα με έχουν με χειροπέδες να κάθομαι να κάνω μαθήματα μικρο-οικονομίας και ελεύθερης αγοράς σε έναν πρεζέμπορα από το Μπρονξ.

Το χειρότερο όμως αγαπητό μου ημερολόγιο -άμα εξαιρέσεις την ξεφτίλα στο αεροπλάνο και όλα τα διεθνή ΜΜΕ φυσικά, το φαγητό και τους νέους συγκάτοικους μου- είναι ο ύπνος. Κοιμάμαι τελείως ακατάστατα και έχω πολύ περίεργα όνειρα. Να, όταν με πρωτο-έσυραν σε αυτό το καταθλιπτικό κελί, προσπάθησα να πνίξω την απογοήτευση μου με έναν γλυκό υπνάκο αλλά στο τέλος κατέληξα να βλέπω μια αρχαία ελληνική κωμωδία. Ήμανε λέει ντυμένος γυναικωτά και μάζευα την προίκα μου για να παντρευτώ ένα χοντρό τραπεζίτη. Μα δεν είχα τίποτες δικό μου, και μάζευα από τους συγχωριανούς μου ασήμι και νερό. Τους έπαιρνα από τις συντάξεις και τους μισθούς τους, και η μάνα μου που 'χε ένα μουστάκι τσιγκελωτό όλο τον κώλο μου τσιμπούσε. Στο τέλος ξύπνησα με υψηλό πυρετό και ακόμη υψηλότερα spreads.

Με αναστάτωσε τόσο πολύ τούτο το όνειρο που με δυσκολία έφαγα την κρεμ μπρουλέ της φυλακής. Ήτανε και χάλια, αυτοί οι γιάνκηδες δεν κάνουνε για τίποτα. Μετά με πήγανε στο δικαστήριο και με κρίνανε προφυλακιστέο και μου απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα γιατί λέει μπορεί να την κοπάναγα για την Γαλλία. Αηδίες. Την κοπάνησα από την πίσω πόρτα και την ξανάπεσα, αλλά εις μάτην. Αυτή τη φορά είδα πως τάχα μου ήμανε σε μια από 'κείνες τις πρες κόνφερενς και εκθειάζαμε τις απαράμιλλες προσπάθειες των Γραικών να σβήσουν το χρέος κι όλα τα συναφή, ώσπου άξαφνα σηκώνεται η πουτάνα η Μέρκελ με μουστάκι και τσιμπούκι ιβοριανό και αρχίζει να γελάει δείχνοντας προς τα 'χαμνά μου. Και τι διαπιστώνω αγαπητό μου ημερολόγιο; Ήμουνα γυμνός και το πουτσάκι μου ήταν μικρότερο και από στραγάλι.

Όπως καταλαβαίνεις ξύπνησα πνιγμένος στα κλάματα στην αγκαλιά μιας λατίνας τραβεστί, παλαιό φθίνων αστέρι της Γουόλ Στρίτ.