Τα πράματα είναι σκατά.
Μην το γελάς μωρό μου, δεν πρόκειται να σου πουλήσω παραμύθια και όνειρα, ξέμεινα βλέπεις. Ήταν πάντα φθηνά και γελοία άλλωστε. Άνθρακες οι άνθρακες, τα πράματα είναι σκατά, ψέματα άλλα δεν θα πω. Ελπίδες από τα μάτια σου άλλες δεν θα κλέψω, νόημα δεν έχει, γιατί θα το ξαναπώ, τα πράματα είναι σκατά και μόνο χειρότερα θα γίνουν. Ναι, θα γίνουν χειρότερα.
Θα γινόμαστε κι άλλο ρεζίλι, γυμνοί μπροστά στην πραγματικότητα μας, θα μαυρίσουν κι άλλο οι ουρανοί, σαν τα αυλάκια κάτω από τα μάτια μας. Οι τσέπες μας θα γεμίσουν τρύπες, τα κενά στη μνήμη μας θα σκιάζουν τα βράδια μας και, και σε λίγο θα βλέπουμε τη ζωή μας σε επανάληψη στην τηλεόραση. Τα δόντια μας θα πέφτουν, φαράγγια θα ανοίξουν στο δέρμα μας, μια στο τόσο θα χάνουμε το τρόλεϊ όπως θα χάνουμε τα χρόνια μας.
Μα μη σε νοιάζει όμως γιατί έχω σχέδιο τρομερό. Όσο με το γκρίζο θα ερωτοτροπούν οι μέρες μας τόσο θα καίμε τα μάτια μας. Όσο θα σαπίζουν τα φρούτα γύρω μας, τόσο θα σπάμε καρπούς με σφυριά σκουριασμένα, και τα φύλλα θα σκεπάζουν τα ματωμένα οδοστρώματα, τόσο θα λασπώνουμε σε άστοχες αναλογίες. Δεν θα προκαλέσουμε γιατί φοβόμαστε, μα δεν είναι ανάγκη να κρυβόμαστε.
Τα λάθη μου θα κάνω συλλογή, να χτίσω τοίχο σαθρό και αδύναμο σαν εμένα, έτοιμο να πέσει με το πρώτο φύσημα να κάνει και θόρυβο.
Δεν θα αλλάξει κάτι, άκου με που σου λέω, όπως τα φοβάσαι, έτσι θα είναι τα πράματα, έτσι θα χαράζουν τα μουντά μας πρωινά. Έτσι όπως ακριβώς τα φοβάσαι.
Μην το γελάς μωρό μου, δεν πρόκειται να σου πουλήσω παραμύθια και όνειρα, ξέμεινα βλέπεις. Ήταν πάντα φθηνά και γελοία άλλωστε. Άνθρακες οι άνθρακες, τα πράματα είναι σκατά, ψέματα άλλα δεν θα πω. Ελπίδες από τα μάτια σου άλλες δεν θα κλέψω, νόημα δεν έχει, γιατί θα το ξαναπώ, τα πράματα είναι σκατά και μόνο χειρότερα θα γίνουν. Ναι, θα γίνουν χειρότερα.
Θα γινόμαστε κι άλλο ρεζίλι, γυμνοί μπροστά στην πραγματικότητα μας, θα μαυρίσουν κι άλλο οι ουρανοί, σαν τα αυλάκια κάτω από τα μάτια μας. Οι τσέπες μας θα γεμίσουν τρύπες, τα κενά στη μνήμη μας θα σκιάζουν τα βράδια μας και, και σε λίγο θα βλέπουμε τη ζωή μας σε επανάληψη στην τηλεόραση. Τα δόντια μας θα πέφτουν, φαράγγια θα ανοίξουν στο δέρμα μας, μια στο τόσο θα χάνουμε το τρόλεϊ όπως θα χάνουμε τα χρόνια μας.Μα μη σε νοιάζει όμως γιατί έχω σχέδιο τρομερό. Όσο με το γκρίζο θα ερωτοτροπούν οι μέρες μας τόσο θα καίμε τα μάτια μας. Όσο θα σαπίζουν τα φρούτα γύρω μας, τόσο θα σπάμε καρπούς με σφυριά σκουριασμένα, και τα φύλλα θα σκεπάζουν τα ματωμένα οδοστρώματα, τόσο θα λασπώνουμε σε άστοχες αναλογίες. Δεν θα προκαλέσουμε γιατί φοβόμαστε, μα δεν είναι ανάγκη να κρυβόμαστε.
Τα λάθη μου θα κάνω συλλογή, να χτίσω τοίχο σαθρό και αδύναμο σαν εμένα, έτοιμο να πέσει με το πρώτο φύσημα να κάνει και θόρυβο.
Δεν θα αλλάξει κάτι, άκου με που σου λέω, όπως τα φοβάσαι, έτσι θα είναι τα πράματα, έτσι θα χαράζουν τα μουντά μας πρωινά. Έτσι όπως ακριβώς τα φοβάσαι.
No comments:
Post a Comment