Οι ασφάλειες έχουν καεί

Δεν είναι ποτέ εύκολο να φθάνεις στη κορυφή του βουνού και να ‘ψήνεις’ το φρεσκοκομμένο τσάι, οσφραίνοντας την ψυχική ανάταση και ηρεμία ειδικότερα όταν περιστοιχίζεσαι από φέρελπι ατυχήματα. Ξύπνησα στις τέσσερις το απόγευμα, έχοντας αποκοιμήσει τη μαλθακή μου ύπαρξη στις εννιά (το πρωί), και αντί να πίνω μπύρες, προωθώ στο άμοιρο στομαχάκι μου (aka my beer and coffee out of proportions belly-repository) ένα γαλλικό (Βύντρα μου, ούτε ένα τούρκικο δεν μπορώ να με πείσω να φτιάξω) ο οποίος είναι στη (ζεστή) καφετιέρα εδώ και 36 ώρες περίπου, κάτι το οποίο ουδόλως με ανυσηχεί, όσο με προβληματίζει γιατί το καταραμένο το 34 δεν έχει ζεστό νερό, ενώ είναι μεσημέρι και έχει και ταχυθερμοσίφωνα!

Συνηθισμένος στο μαζούτ βλέπετε, και όχι στα τσάγια του βουνού που διανύουν χιλιόμετρα παγκοσμιοποιημένης οικονομίας για να καταλήξουν σε πυραμιδοειδή φακελάκια (μα πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να το σκεφτείς αυτό;;;), αλλά και πάλι η ψυχοσύνθεση μου, όσο και ασύνθετη και αν είναι έχει αρχίσει να φθάνει γοργά στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης όσο αναφορά τη δημιουργικότητα και την αποτελεσματικότητα.

Φυσικά δεν θα καταφύγω σε τακτικές γκρίνιας ή αυτολύπησης, αλλά αντιθέτως με περίσσειο θάρρος θα εντάξω και την αποτυχία (ω, παλιά γνώριμη!) στο πρόγραμμα, κάτι σαν ένα ορατό ορίζοντα που λένε, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για ανεβάσω τα υποβαθμισμένα μου επίπεδα πανικού. Το συμπέρασμα είναι πως έχω καεί σε απίστευτες διαστάσεις, έχοντας ξεπεράσει τα όρια της λάσπης και της μούχλας και πλέον καταδυόμενος στα βάθη της ψυχο-εγκεφαλικής νάρκωσης αναλώνω τον πολύτιμό μου χρόνο ακούγοντας για νιοστή φορά τις θρυλικές εκπομπές των RickyGervais , Stephen Merchant και Karl Pilkington (the K-man!) στον X-Fm, αποδεχόμενος σταδιακά αλλά και ολοκληρωτικά πως είμαι τραγική ύπαρξη (άμα υπάρχω βέβαια, αλλά δεν θέλω να αναλωθώ σε τέτοιου είδους φιλοσοφικές αναλύσεις οι οποίες αρμόζουν σε πιο μεθυσμένες ώρες....).

Θα ήθελα φυσικά να συνεχίσω τη σύντομη ιστορία για το 34, όπως επίσης και κάτι ασφαλιστικά μέτρα για πνευματικά δικαιώματα σε σχέση με το ξενοδοχείο, ή να τονίσω σε όλους τους απανταχού ενδιαφερόμενους πως δεν έχουμε καθόλου διαθεσιμότητα για τις 23 Μαίου, ή ακόμα και να αναπτύξω ένα κατάπτυστο ανατρεπτικό και ανεύθυνο κείμενο για το ναυάγειο της νοημοσύνης και το ξέβρασμα της διαπλοκής, αλλά φευ! Αντιθέτως δεσμεύομαι (επιφυλλασόμενος κάθε νομίμου και άνομου δικαιώματός μου) πως το επόμενο post θα είναι σχετικό με τη διπλωματική, και πιο συγκεκριμένα θα παρουσιάζει την μέλλουσα σχετική μου πρόοδο. Φυσικά αναγνωρίζω τη λανθάνουσα αισιοδοξία του εγχειρήματος, ειδικότερα τώρα που αρχίζει και η Berlinare in Athens (και δεν έχω ιδέα για το πρόγραμμα!) αλλά δεν θα είναι και η πρώτη φορά....