Σύμφωνα με τον επίσημο και δημοσιευμένο απολογισμό του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τη Προστασία και Ανάπτυξητων Δασικών Πόρων και Δασών του 2005, μονάχα για τη παραγωγή δενδρυλλίων (όχι τη μεταφορά και φύτευση) από τα δασικά φυτώρια δαπανήθηκαν περίπου 2,2 εκ. Ευρώ. Συγχρόνως, μονάχα τα μισά εξ' αυτών χρησιμοποιήθηκαν σε προγράμματα δενδροφυτεύσεων, είτε του Υπουργείου είτε άλλων οργανισμών δημοσίου ή και ιδιωτικού συμφέροντος, τα οποία αντιστοιχούν σε περίπου 3.100.000 δενδρύλια, ή αλλιώς σε λιγότερο από 15.000 στρέμματα (ο απολογιμός υπολογίζει και τις σπορές εκτός από τις δενδροφυτεύσεις). Από αντίστοιχα πινάκια προηγούμενων ετών προκύπτει ένα μέσο κόστος δενδροφύτευσης περίπου στα 350 Ευρώ για κάθε 1 στρέμμα, εφόσων φυσικά τα δενδρύλια είναι ήδη στην Ελλάδα. Επίσης αναφέρεται ο εθνικός στόχος αναδάσωσης πάνω από 2 εκατομυρίων στρεμμάτων σε βάθος 20 ετών (από τα τέλη της δεκατίας του 90), εφόσων διατηρηθεί μια σταθερή χρηματοδότηση 30 εκατομυρίων Ευρώ ετησίως, η οποία όμως συνήθως υπήρξε κάτω του μισού. Σημειωτέον, από όσο φαίνεται από τα γραφόμενα, ο σχεδιασμός δεν προβλέπει πιθανές καταστροφές από πυρκαγιές.
Τώρα με βάση τα παραπάνω ας αντιληφθούμε το μέγεθος της ανθρωπογενούς καταστροφής η οποία συντελέσθηκε μονάχα σε ένα διήμερο. Οι πρώτες εκτιμήσες κάνουν λόγο για 100.000 στρέμματα σε όλη τη χώρα. Μονάχα σε δύο μέρες. Σκεφθείτε το λίγο. Βέβαια η οικολογική καταστροφή δεν υπολογίζεται μονάχα σε νούμερα (αφού πολλά από τα δάση που καίγονται είναι ανεπτυγμένα σε βάθος χρόνου με ισορροπημένη βιοποικιλότητα) αλλά ακόμα και με απλές αναγωγές των παραπάνω απλών στοιχείων, προκύπτει πως σε ορισμένες δεκαετίες η λέξη δάσος θα χρειασθεί να διαγραφεί από τα λεξικά για πρακτικούς λόγους. Επιπλέον τα δεδομένα του υπουργείου δεν προδίδουν ούτε τις τεχνικές (βιολογικές και χωματουργικές) δυσκολίες τις οποίες έχει μια αναδάσωση, ούτε το ποσοστό επιτυχίας που έχουν οι δενδροφυτεύσεις (δηλαδή πόσα δένδρα επιβιώνουν το πρώτο χειμώνα και το επόμενο καλοκαίρι), ούτε τις εκτάσεις οι οποίες καταπαντώνται για να γίνουν οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο.
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο καλούμαστε εμείς οι πολίτες να εμπιστευθούμε το προαναγγελθέν κατεπείγον σχέδιο αναδάσωσης το οποίο προκύρηξε η κυβέρνηση σε μια κίνηση μάλλον εντυπωσιασμού παρά ουσίας. Ακόμη υπήρξαν δεσμεύσεις πως δεν θα καταπατηθεί ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο των καμμένων εκτάσεων. Μια υπόσχεση από μια κυβέρνηση, μάλλον καλύτερα από ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, το οποίο απέτυχε στη προστασία των δασών, άφησε απροστάτευτους ΟΤΑ σε περιπτώσεις διεκδικήσεων δασικών εκτάσεων (απουσία του Υπ. Οικονομικών στην υπόθεση του Περιστερίου), απέτυχε επί χρόνια στα προγράμματα αναδασώσεων, απέτυχε και εξακολουθεί να αποτυγχάνει στη δημιουργία κτηματολογίου, ένα πολιτικό ιδίωμα το οποίο προσφάτως προσπάθησε, ανεπιτυχώς ευτυχώς, να νομιμοποιήσει μερίδα καταπατητών. Καλούμαστε να πιστέψουμε με άλλα λόγια, σε ένα θαύμα, πως σε λίγες ώρες μονάχα κατάφεραν και εκπόνησαν ρεαλιστικό σχέδιο προστασίας και ανάπτυξης των δασικών πόρων, ένα σχέδιο το οποίο τόσο στη μελέτη όσο και στην εκτέλεση είναι αποτυχημένο εδώ και πολλά χρόνια. Καλούμαστε να αρκεσθούμε σε ευχολόγια ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι αποτυχημένοι ενδιαφέρονται για την ομοιογενής και αδιάσπαστη επικοινωνιακή τακτική τους, αδυναντώντας να κάνουν την οποιαδήποτε αυτοκριτική.
Μήπως μας κοροϊδεύουνε;;;
Τώρα με βάση τα παραπάνω ας αντιληφθούμε το μέγεθος της ανθρωπογενούς καταστροφής η οποία συντελέσθηκε μονάχα σε ένα διήμερο. Οι πρώτες εκτιμήσες κάνουν λόγο για 100.000 στρέμματα σε όλη τη χώρα. Μονάχα σε δύο μέρες. Σκεφθείτε το λίγο. Βέβαια η οικολογική καταστροφή δεν υπολογίζεται μονάχα σε νούμερα (αφού πολλά από τα δάση που καίγονται είναι ανεπτυγμένα σε βάθος χρόνου με ισορροπημένη βιοποικιλότητα) αλλά ακόμα και με απλές αναγωγές των παραπάνω απλών στοιχείων, προκύπτει πως σε ορισμένες δεκαετίες η λέξη δάσος θα χρειασθεί να διαγραφεί από τα λεξικά για πρακτικούς λόγους. Επιπλέον τα δεδομένα του υπουργείου δεν προδίδουν ούτε τις τεχνικές (βιολογικές και χωματουργικές) δυσκολίες τις οποίες έχει μια αναδάσωση, ούτε το ποσοστό επιτυχίας που έχουν οι δενδροφυτεύσεις (δηλαδή πόσα δένδρα επιβιώνουν το πρώτο χειμώνα και το επόμενο καλοκαίρι), ούτε τις εκτάσεις οι οποίες καταπαντώνται για να γίνουν οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο.
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο καλούμαστε εμείς οι πολίτες να εμπιστευθούμε το προαναγγελθέν κατεπείγον σχέδιο αναδάσωσης το οποίο προκύρηξε η κυβέρνηση σε μια κίνηση μάλλον εντυπωσιασμού παρά ουσίας. Ακόμη υπήρξαν δεσμεύσεις πως δεν θα καταπατηθεί ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο των καμμένων εκτάσεων. Μια υπόσχεση από μια κυβέρνηση, μάλλον καλύτερα από ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, το οποίο απέτυχε στη προστασία των δασών, άφησε απροστάτευτους ΟΤΑ σε περιπτώσεις διεκδικήσεων δασικών εκτάσεων (απουσία του Υπ. Οικονομικών στην υπόθεση του Περιστερίου), απέτυχε επί χρόνια στα προγράμματα αναδασώσεων, απέτυχε και εξακολουθεί να αποτυγχάνει στη δημιουργία κτηματολογίου, ένα πολιτικό ιδίωμα το οποίο προσφάτως προσπάθησε, ανεπιτυχώς ευτυχώς, να νομιμοποιήσει μερίδα καταπατητών. Καλούμαστε να πιστέψουμε με άλλα λόγια, σε ένα θαύμα, πως σε λίγες ώρες μονάχα κατάφεραν και εκπόνησαν ρεαλιστικό σχέδιο προστασίας και ανάπτυξης των δασικών πόρων, ένα σχέδιο το οποίο τόσο στη μελέτη όσο και στην εκτέλεση είναι αποτυχημένο εδώ και πολλά χρόνια. Καλούμαστε να αρκεσθούμε σε ευχολόγια ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιοι αποτυχημένοι ενδιαφέρονται για την ομοιογενής και αδιάσπαστη επικοινωνιακή τακτική τους, αδυναντώντας να κάνουν την οποιαδήποτε αυτοκριτική.
Μήπως μας κοροϊδεύουνε;;;
