Siamo tutti assassini

Δεν είναι η πρώτη φορά που πλήττεται η χώρα από τις φωτιές και τις πυρκαγιές. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κρατικός μηχανισμός ‘αιφνιδιάζεται’ και απογοητεύει εκ του αποτελέσματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που μερικοί οικοπεδοφάγοι, πραγματικοί δολοφόνοι, αποδεικνύονται καλύτεροι γνώστες του καιρού από τη Πυροσβεστική. Δεν είναι η πρώτη φορά που η εποχικότητα, σε όλες τις εκφάνσεις της, πλήττει την Ελλάδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αδιαφορία, ο σταρχιδισμός μας και η ασύλληπτη εμπιστοσύνη που έχουμε στη κεντρική εξουσία να μας λύσει όλα τα προβλήματα οδηγούν σε περιβαντολογικές καταστροφές. Σίγουρα δεν θα είναι και η τελευταία.

Η απαξίωση που έχουμε για την αξιοπρέπειά μας, την υγεία μας, και το περιβάλλον μας, αντικατοπτρίζεται εύκολα στη Ψυτάλλεια, στην πρόσφατη απόπειρα κατάθεσης τροπολογίας που εκχωρούσε καμμένες δασικές εκτάσεις σε οικοπεδοφάγους, στο φιάσκο της ανακύκλωσης στην Αθήνα, την κωλυσιεργία της ΡΑΕ, του ΔΕΣΜΗΕ και της ΔΕΗ στο θέμα των φωτοβολταϊκών επενδύσεων, στην εγκλωβισμένη παραλιακή ζώνη της Δυτικής Αττικής, στην παντελής έλλειψη συστήματος διαχείρισης απορριμάτων (μέχρι πότε θα αντέξει το καινούριο κύτταρο;), στα τσιγάρα που αφήνουμε στο μεγάλο σταχτοδοχείο της φύσης, την αμμουδιά και σε άλλα πολλά, εκ πρώτης όψεως μικρά και αμελητέα.

Το περιβάλλον. Η νέα μόδα στα χείλη των οραματιστών, των προοδευτικών και των ηγετών. Κάτι σαν τα Ray Ban που γίνονται ξανά της μόδας. Όταν, στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν, τα κόμματα και τα κινήματα της αριστεράς και της οικολογίας έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου και προειδοποιούσαν για την παράλογη σχέση ανθρώπου-περιβάλλον, η πλειοψηφία τους αγνοούσε και τους χαρακτήριζε γραφικούς. Τώρα όμως τα περιβαλλοντικά ζητήματα έχουν αναβαθμιστεί, έχουν ‘υποκλαπεί’ από την αριστερή ρητορία, και πλέον είναι τραπουλόχαρτα στα πολιτικά παιχνίδια. Δυστυχώς όμως, ακόμη κι τώρα, που γίνεται αντιληπτό πως τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της ενέργειας θα κυριαρχήσουν στο μέλλον (αν δεν έχουν ήδη κυριαρχήσει), δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός, καμμία εθνική στρατηγική, καμμία πραγματική αντίληψη ή βούληση.

Η πραγματική απόδειξη της ευτέλειας της σκέψης αν όχι και της ανικανότητας και του δόλου της κεντρικής εξουσίας, είναι το πλήθος των μη κυβερνητικών και εθελοντικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του περιβάλλοντος. Αν υπήρχε πραγματική αντιπροσώπευση που να ανταποκρίνεται στις επιταγές και τις ανάγκες των πολιτών, δεν θα υπήρχε λόγος για όλες αυτές. Αντιθέτως, θα υπήρχε μια ομόφωνη υπερκομματική κατεύθυνση για την διασφάλιση και αναβάθμιση του περιβαλλοντικού πλούτου της χώρας. Θα υπήρχε πραγματικό σχέδιο με στόχους και τρόπους, στο οποίο θα εμπλέκονταν τόσο η κεντρική εξουσία, όσο και οι δήμοι, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες. Θα υπήρχε πραγματική φροντίδα και ενδιαφέρον της οργανωμένης πολιτείας και ευαισθητοποίηση του κόσμου, σε αντίθεση με τη σημερινή εικόνα όπου η έλλειψη μόρφωσης και ενημέρωσης κάνει όσους προτείνουν δομημένες και σύνθετες λύσεις να φαντάζουν σαν εξωγήινοι. Θα υπήρχε η ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής μέριμνας και παιδείας σε όλους τους τομείς και τις δραστηριότητες της κοινωνίας, αφού και αυτή αποτελεί μέρος του περιβάλλοντος, του ιδίου που εμείς δημιουργήσαμε. Θα υπήρχε περιβαλλοντική σήμανση και πιστοποίηση τόσο για (όλα τα) προϊόντα όσο και για (όλες τις) επιχειρήσεις. Θα επιβαλλόταν η θέσπιση αυστηρότερων κτηριακών προδιαγραφών σε ότι αφορά στο ενεργειακό και περιβαλλοντικό αποτύπωμα των οικοδομών. Θα υπήρχε απαγόρευση περιβαλλοντικά επιβλαβών υλικών, όπως της πολυεστερίνης (για χρήσεις πέραν της οικιακής μόνωσης).

Τα παραδείγματα και οι πιθανές δράσεις για τον πολίτη είναι εξίσου πολλές. Πλύσιμο των πιάτων σε πλυντήριο και όχι στο χέρι. Διαχωρισμός των σκουπιδιών σε ανακυκλώσιμα και μή ανακυκλώσιμα. Προτίμηση προϊόντων που χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα ή ανακυκλώσιμα προϊόντα. Συμμετοχή στην ανακύκλωση. Καθαρισμός της παραλίας (5 μέτρα δεξιά, 5 μέτρα αριστερά) την επόμενη φορά που θα πάτε για μπάνιο. Χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς ή ποδηλάτου για μικρές αποστάσεις. Χρήση του air-condition για λίγες ώρες, στη μέση στάθμη και με κλειστά τα παράθυρα και τις κουρτίνες. Δενδροφύτευση. Χρηματική δωρεά σε περιβαλλοντική οργάνωση. Αποσύνδεση των συσκευών που δεν είναι σε χρήση, αλλά σε stand-by mode. Έγγραφη καταγγελία και διαβούλευση των σχετικών σας ανησυχιών στο δήμο σας και στους βουλευτές που ψηφίσατε. Συνεχιζόμενη χρήση του καυστήρα σε χαμηλή θερμοκρασία (αποφυγή εναύσεων). Προτίμηση οικιακών συσκευών και λαπτήρων χαμηλών ενεργειακών απαιτήσεων (κοιτάτε τα Watt πρώτα!). Χρήση των πλυντηρίων σε ώρες εκτός αιχμής. Χρήση δικών σας (χάρτινων κατά προτίμηση) σακουλών στα ψώνια από το super-market.

*****

Μα τι λέω; Που ζω; Η πυρκαγιά θα ξεχασθεί. Σίγουρα θα ξεχασθεί. Είναι υποκρισία να περιμένεις την ευαισθητοποίηση και τη κριτική σκέψη κάποιων, που δεν είχαν τις ίδιες ικανότητες στο παρελθόν. Η όποια αποτυχία θα χρησιμοποιηθεί πολιτικά στο προεκλογικό χωρό που έχει ήδη στηθεί μήνες τώρα, ενώ η όποια κρατική 'πρωτοβουλία΄θα είναι απόρροια ευρωπαϊκών προστίμων. Και εμείς οι πολίτες; Μα εμείς είμαστε οι χειρότεροι....