Pages

Wednesday, February 13, 2008

Αγαπητέ ανώνυμε πολιτικέ

Δεν θέλω να σας κοροϊδέψω, μήτε να σας κολακέψω, κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν υποκριτικό εκ μέρους και των δυο μας. Αντιθέτως, θα ήθελα να σας προτρέψω να πάρετε ένα διάλλειμα 20 λεπτών, να πείτε στη γραμματέα σας να μη σας δώσει κανένα τηλεφώνημα και να κλείσετε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Άμα καπνίζετε κιόλας, βγάλτε ένα και καπνίστε το όση ώρα πίνετε το καφεδάκι ή το ουϊσκάκι σας, ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Σας προτρέπω να κάτσετε αναπαυτικά στη καρέκλα σας ή ακόμα καλύτερα στο καναπέ σας, και απλά να ξεκουραστείτε για λίγο.

Βέβαια επειδή η σκέψη πάντα τρέχει, σας συνιστώ να αναλογισθείτε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Φυσικά δεν εννοώ για εκείνη τη στιγμή, την ημέρα, την εβδομάδα ή ακόμη και για το χρόνο. Δεν σας ζητώ να σκεφθείτε για το καλό του τόπου ή όποιου άλλου συμφέροντος προτιμάτε. Θα έχετε άλλωστε άφθονο χρόνο για αυτά μετά τα είκοσι λεπτά. Αντίθετα, χωρίς κανένα άγχος ή φόβο, αναλογισθείτε τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς, για τη ζωή σας ολόκληρη.
Εύχομαι, ελπίζω και πιστεύω πως άμα ηρεμήσετε για λίγο θα σκεφθείτε πάνω κάτω ότι σκέφτεται και ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν χρειάζεται να σας πω τι είναι, σίγουρα τα έχετε σκεφθεί αυτά πολλές φορές, πιθανών και πιο έντονα όταν ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τα κοινά, όταν πνευματικά χαράζατε τη πορεία σας ή και πιο πριν ακόμα. Βέβαια, άμα έχετε και λίγο σεβασμό στον εαυτό σας, θα βρείτε πολλά λάθη σε αυτή τη πορεία, πολλές αδικίες και δύσκολες αποφάσεις, προσωπικές θυσίες και αναποδιές. Το ερώτημα δεν είναι αυτό. Το ερώτημα είναι άμα θυμάστε που θέλετε να πάτε και γιατί.
Άμα θυμάστε, είστε τυχερός και δεν χρειάζεται να σπαταλάτε άλλο το χρόνο σας με αυτή την επιστολή. Αν όχι, σας συμβουλεύω να αρχίσετε να βγαίνετε από το γραφείο σας, τις συνεδριάσεις, τις συναντήσεις και να αρχίσετε να βρίσκεται σε ειλικρινή επικοινωνία με αυτούς που σας έχουν εμπιστευθεί με την εκπροσώπησή τους. Να βγείτε και να νιώσετε πως είναι να μην είστε εσείς, αλλά πως είναι να είστε ένας από τους υπολοίπους. Να βρεθείτε αντιμέτωπος με τη πραγματικότητα, να δείτε την ουσία. Βλέπετε, η ευθύνη που φέρετε πάνω σας είναι βαριά και σημαντική, αλλά πιστέψτε με, έχετε πολλά περισσότερα να μάθετε από αυτούς, από το καθένα μας, από όσα μπορείτε πιθανών να φανταστείτε για να βελτιώσετε τη ζωή τους. Βλέπετε, όποια κι αν είναι η πολιτική σας κατεύθυνση, η ιδεολογική σας βάση, οι επιτυχίες και τα λάθη σας, τα προτερήματα και οι αδυναμίες, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάτε πως το ισχυρότερο εφόδιο που έχει μια κοινωνία για την ευημερία της δεν είναι η τεχνολογία, η οικονομία, το φυσικό περιβάλλον, η ιστορία, ο πολιτισμός ή ακόμα η παιδεία. Είναι η ικανότητά να ενσωματώνει σε όλες τις δραστηριότητες και τις βαθμίδες δίκαια όλα τα στελέχη της, να συσπειρώνει τις δυνάμεις της, να γίνετε πολλαπλάσια του αθροίσματος των μερών της. Είναι η δημοκρατία. Μην σας φαίνεται χαζό ή αφελές αγαπητέ ανώνυμε πολιτικέ. Είναι ανθρώπινο, και είναι ότι καλύτερο γνωρίζουμε. Είναι η μόνη οδός.
Τώρα βέβαια αν όλα τα παραπάνω δεν σας απασχολούν, αλλά ενασχολείστε στον πολιτικό στίβο για εξυπηρέτηση του εγώ σας, τότε δεν έχω να σας συμβουλέψω τίποτα με τη κουτή μου λογική. Μονάχα να σας διαβεβαιώσω πως χάρη στις δικές σας ενέργειες, η ανοχή και η υπομονή στερεύει με ρυθμούς πολύ ταχύτερους από αυτούς που θα ελπίζατε, και σύντομα θα μετανιώνετε για το χαρακτήρα σας. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

6 comments:

Velorución said...

Αγαπητέ Ιάσονα,

Σε ευχαριστώ για το γράμμα σου και ελπίζω το δικό μου να σε βρίσκει σε καλή κατάσταση! Πραγματικά το γράμμα σου με συγκίνησε, αλλά δεν συμφωνώ μαζί σου.
Πρώτα απ' όλα, έχεις λάθος επιχειρήματα. Αναφέρεις πως το πολίτευμά μας είναι δημοκρατία, όμως, χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω, δυστυχώς δεν είναι. Η ευκαιρία που μου δίνεις, με την ανωνυμία που μου προσφέρεις, με κάνει να μπορώ να μιλήσω ειλικρινά χωρίς να χρειάζεται να χαϊδέψω αυτιά.
Η δημοκρατία, λοιπόν, είναι μια παρεξηγημένη λέξη. Εσύ, όντας μάλλον μορφωμένος, έχεις διαβάσει για διάφορες ιδεολογίες και έχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου και αποφάσισες πως η "δημοκρατία" είναι ό,τι καλύτερο έχουμε, ότι είναι ο μόνος δρόμος. Δυστυχώς, Ιάσονα, δεν το έχουμε. Και όχι επειδή είμαι εγώ πολιτικός, ή οι άλλοι τριακόσιοι, αλλά επειδή ο "δημος", δηλαδή οι "πολίτες", δεν έχουν καμία δύναμη. Και αυτό γιατί δεν είναι πολίτες. Είναι απλά άνθρωποι, που τους έχουμε δώσει την πολυτέλεια της ψήφου ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Και έτσι, καθησυχάζουμε την συνείδηση του. Διότι, μετά την ψηφοφορία, οι περισσότεροι πολίτες πολιτικά κοιμούνται, μέχρι την επόμενη φορά που θα τους πούμε να ξυπνήσουν. Η δημοκρατία στην οποία αναφέρεσαι δεν ορίζεται από (ας το πούμε) δικαίωμα της ψήφου, αλλά από το ενεργό ρόλο που έχουν οι πολίτες στην κοινωνία.
Μου ζητάς λοιπόν να βγώ στον δρόμο, σε περίπτωση που έχω χάσει την επαφή μου με την πραγματικότητα, ώστε να βιώσω την καθημερινότητα των ανθρώπων. Σε πληροφορώ πως όταν βγαίνω, και βγαίνω αρκετά, μιλάω στο επίπεδο των "κοινών" ανθρώπων. Κάνοντάς τους να δούν μια δυσάρεστη κατάσταση (τη ζωή τους), πιο ευχάριστη. Και ας ξέρω ότι λέω ψέματα, και ας ξέρουν ότι λέω ψέματα. Ο καθένας τον ρόλο του. Μη φανταστείς, όμως, πως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Εκλέγομαι βουλευτής, δηλαδή νομοθέτης, από εσάς. Έχεις ποτέ διαβάσεις τους νόμους που γράφουμε για σας; Καταλαβαίνεις τίποτα; Εσύ ίσως καταλαβαίνεις, ο "κοινός" άνθρωπος; Και αν πάμε σε διοικητικό (υπουργικό) επίπεδο, μερικές φορές, δεν καταλαβαίνω καν εγώ. Δεν είμαστε όλοι οικονομολόγοι, π.χ. για να καταλάβουμε τί ακριβώς λέει ο προϋπολογισμός, όμως τον ψηφίζουμε γιατί είτε εμπιστευόμαστε τον αρμόδιο, είτε δεν θέλουμε να δείξουμε την άγνοιά μας.
Επιστρέφω όμως στην "δημοκρατία" που λές ότι έχουμε. Η οποία δεν υφίσταται, για τον απλό λόγο που έθεσα παραπάνω. Τί έχουμε όμως; Θα σου πώ. Έχουμε ενεργούς καταναλωτές. Επομένως, αυτό που έχουμε είναι Κατανάλωση. Οι καταναλωτές Ιάσονα είναι ευχαριστημένοι που τους δίνεται η ευκαιρία να διαλέξουν μια κυβέρνηση και μετά να την αφήνουν να κάνει ότι θέλει. Οι καταναλωτές δεν έχουν άλλο κόσμο εκτός από αυτά που κατέχουν μέσα στους τέσσερις τοίχους που αποκαλούν "σπίτι" τους. Οι καταναλωτές δεν θέλουν να ξέρουν, ενοχλούνται όταν δεν παίρνουν αυτό που θέλουν με τα χρήματα που έχουν. Οι καταναλωτές τα βλεπούν όλα "χρήματα". Και κυρίως, τα θέλουν όλα όσο φθηνότερα γίνεται.
Δεν θα συνεχίσω τώρα, δεν θέλω να σε κουράσω. Όμως σε ευχαριστώ που μου έδωσες την δυνατότητα να εκφράσω μια (από τις πολλες) άποψή μου.

Δικός σου,

Ο Ανώνυμος Πολιτικός

Iasonas said...

Ποιός είπε πως έχουμε δημοκρατία;

Velorución said...

Είναι η ικανότητά να ενσωματώνει σε όλες τις δραστηριότητες και τις βαθμίδες δίκαια όλα τα στελέχη της, να συσπειρώνει τις δυνάμεις της, να γίνετε πολλαπλάσια του αθροίσματος των μερών της. Είναι η δημοκρατία. Εσύ;;!

Iasonas said...

Δεν είπα πως έχουμε... είπα προς τα εκεί πρέπει να βαδίζουμε. Πρώτα διαβάζουμε, μετά σχολιάζουμε γαλακτομπουρεκάκι μου!

Soul Harvester said...

Συγνώμη αλλά κρίνω πως είναι ιδιαίτερα ισοπεδωτικό και αφελές να ισχυριζόμαστε πως δεν έχουμε δημοκρατία στην Ελλάδα. Το αν, πώς και σε πιο βαθμό την αξιοποιούμε είναι αντικείμενο μιας άλλης συζήτησης.

Τους πολιτικούς δεν τους φέρνει ο πελαργός, τους ψηφίζουμε και αποτελούν αντανάκλαση της κοινωνίας μας. Πολιτικοί δεν είναι μόνο οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές που ψηφίζουμε κάθε 4 χρόνια, πολιτικοί είναι και οι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, ακόμη και οι διαμερισματικοί σύμβουλοι, τα χαμηλόβαθμα συνδικαλιστικά στελέχη, τα μέλη των συνοικιακών συμβουλίων. Σχεδόν κάθε χρόνο καλούμαστε να πάρουμε μέρος σε κάποια εκλογική αναμέτρηση. Οι επιλογές δε είναι πολλές και σε πρόσωπα και σε κόμματα τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα.

Η ανανέωση της βουλής στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις ήταν κάθε φορά πάνω από 30% συνεπώς τα περί ανοχής και υπομονής είναι μύθος. Η εκλογική συμμετοχή ήταν ανέκαθεν υψηλή όπως και το ενδιαφέρον για τα κοινά Συνεπώς δεν πάσχουμε από προθέσεις, πάσχουμε από δράση και αποτέλεσμα.

Το πολιτικό μας σύστημα είναι πολυεπίπεδο, τα θεσμοθετημένα του όργανα πολυπρόσώπα και δίνει άφθονες δυνατότητες στον πολίτη να συμμετέχει ενεργά. Αν μετανιώνουμε για τις επιλογές μας έχουμε πάντοτε την ευκαιρία να επανορθώσουμε ή να διαδηλώσουμε τη διαφωνία μας (συνδικαλιστικοί και φοιτητικοί αγώνες, απεργίες και πορείες, προσφυγή στα δικαστήρια). Δεν βρίσκω τίποτα το εξόφθαλμα ασφυκτικό ή αντιδημοκρατικό στο σύστημα μας.

Η εξουσία μοιράζεται σε πολλά επίπεδα και θεσμικά όργανα, έχουμε το νομοθετικό σώμα της βουλής, το δικαστικό σώμα, την εκτελεστική εξουσία της κυβέρνησης, τους τοπικούς άρχοντες και τις ανεξάρτητες αρχές. Δηλαδή τι άλλο θέλουμε για να πούμε πως έχουμε δημοκρατία, μήπως δημοψηφίσματα κάθε βδομάδα, αυτά άλλωστε μάλλον προάγουν την οχλοκρατία.

Μας είναι πάντα εύκολο να κατακρίνουμε, να χλευάζουμε και να αμφισβητούμε την ηθική αυτών που ασχολούνται με τα κοινά. Όμως συχνά παραμένουμε στην στείρα κριτική και δεν έχουμε τη γενναιότητα και τη διάθεση να ασχοληθούμε οι ίδιοι με τα κοινά. Δηλαδή δε συμμετέχουμε ενεργά στους δημοκρατικούς θεσμούς, απουσιάζουμε ή είμαστε παθητικοί δέκτες, ίσως γιατί νιώθουμε ανασφάλεια ή αδυναμία, ίσως γιατί έτσι μας «βολεύει».

Υπεύθυνοι για τα δεινά της κοινωνίας χρήζονται πάντα, χωρίς ιδιαίτερο στοχασμό, οι πολιτικοί της ηγέτες, που θεωρούνται προνομιούχοι και ξεκομμένοι από το σύνολο. Σε μια μάχη όμως η ήττα δεν οφείλεται μόνο στις τακτικές κινήσεις των στρατηγών, σε έναν αγώνα δεν είναι ο προπονητής που κοντρολάρει την μπάλα στο γήπεδο.

Γιατί πάντα στις δύσκολες στιγμές πρέπει να ζούμε και να πεθαίνουμε με τις επιλογές των ηγετών μας? Γιατί απαιτούμε πάντα από αυτούς να είναι οι ήρωες ενώ είμαστε ιδιαίτερα ανεκτικοί με τη δικιά μας απόδοση?

Αν θέλουμε να ανέβει το επίπεδο της πολιτικής ας ανεβάσουμε πρώτα το δικό μας επίπεδο. Είναι λαϊκισμός να ζητάμε από τους πολιτικούς συνέχεια να έρθουν περισσότερο σε επαφή με το λαό, λες και είναι εξωγηίνοι. Ο πολιτικός δεν πρέπει να κρίνεται από το πόσο μας μοιάζει ή μας χαϊδεύει, δεν είναι η δουλεία του να σκάβει ούτε να γράφει ποίηση. Η αποστολή του είναι να ηγηθεί και να συντονίσει το έργο μας σαν κοινωνία.

Αν αυτή η άσκηση εξουσίας, που είναι δημοκρατικά εκπορευόμενη, μας τρομάζει ή μας προκαλεί φθόνο μπορούμε να στραφούμε σε άλλα αντιεξουσιαστικά συστήματα. Όχι όμως να παραπονιόμαστε για έλλειμμα δημοκρατίας.

Η χώρα μας έχει πολλά κακά, αν έχουμε ένα στέρεο θεμέλιο, που με πολλούς κόπους και αίμα κατακτήθηκε, στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε την ευημερία μας είναι η δημοκρατία, ας μην τη «φτύνουμε» λοιπόν!

P.S.

Α) Καταλαβαίνω την πολιτική απογοήτευση κάποιων, αλλά στη δημοκρατία οφείλουμε να σεβόμαστε την αρχή της πλειοψηφείας .

Β) Ο πεσιμισμός για το πολιτικό μας σύστημα και τους πολιτικούς αντανακλά μάλλον τον πεσιμισμό για την προσωπική μας ζωή, πορεία και δράση. Αυτός ο πεσιμισμός μερικές φορές είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος διότι είναι αποπροσανατολιστικός και αντιπαραγωγικός.

Γ) Κανείς δεν χάνει έτσι εύκολα το όραμα του επειδή μέθυσε από την εξουσία. Η εξουσία από μόνη της ποτέ δε φθείρει ηθικά. Αν οι προθέσεις συνδυαστούν με την ικανότητα τίποτα δεν εμποδίζει έναν πολιτικό να προσφέρει.

Δ) Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι πρώτιστος ούτε ηθικό, ούτε θέμα πολιτικής δομής ή συστήματος αλλά εντοπίζετε στις φτωχές ικανότητες των πολιτικών, που αντανακλούν το βαθύ έλλειμμα στην παιδεία και στην πνευματική συγκρότηση της κοινωνία μας..

Ε) Οι πολιτικοί δεν μας είναι άγνωστοι. είναι επώνυμοι και είναι δικές μας επιλογές. Συνιστώ λοιπόν οι επιστολές να απευθύνονται σε συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι σε ανώνυμους, φανταστικούς παραλήπτες. Οι γενικεύσεις εξυπηρετούν απλώς τον ισοπεδωτισμό.

ΣΤ) Η σκληρότητα και η αιχμηρότητα του λόγου μου οφείλεται στη διάθεση μου να προβληματίσω και όχι να θίξω αν και το τελευταίο καμιά φορά είναι αναπόφευκτο, ιδιαίτερα όταν υφίσταται ένα ιδεολογικό χάσμα.

Anonymous said...

Aγαπητέ Ιάσονα, ψηφίζω εσένα πρόερδο και τον Ντον αντιπρόεδρο. Εγω θα είμαι στη γραμματεία για ευνόητους λόγους