Δεν ξεχνάμε τα καρότα στα ντουλάπια

Θέλω να αλλάξω ζώδιο. Μπορώ; Ποιες είναι άραγε οι διαδικασίες και που πρέπει να απευθυνθώ; Με βλέπω μέσα από τη τηλεόραση του μυαλού μου, έρχομαι σε ένα γκισέ και πρέπει να σκύψω για να μιλήσω στο άνοιγμα του βρώμικου γυαλιού. Από πίσω ένας τύπος πενήντα παρά κάτι, μουστάκι, κοιλίτσα, ριγέ πουκάμισο με τα δύο πάνω κουμπιά ανοιχτά, τσιγάρο στο δεξί, χαμηλά στο σύνδεσμο μεταξύ δείκτη και μέσου. Ο γιός του πρέπει να παίρνει στο σχολείο όλο δεκατρία, δεκατρία, δεκατρία.

Με συγχωρείτε.

Ναι.

Θα ήθελα να αλλάξω το ζώδιο μου.

Α.

Εεεε, τι πρέπει να κάνω;

Σίγουρα δεν θες να αλλάξεις τη ζωή σου;

Αυτό είναι το πρόβλημα όταν ξεκινάς να γράφεις και ύστερα ξαναρχίζεις αλλά έχεις αφήσει το προηγούμενο στη μέση και δεν θες στ’ αλήθεια να το συνεχίσεις. Η αφέλεια των παραδοπιστιών βασανίζει τους υπολοίπους μας που πάντα πέφτουν με τα χέρια απλωμένα. Αλήθεια, τα ζώδια είναι το τελευταίο πράμα που με απασχολεί.