Σεβόμενος την προσωπικότητα του κυβερνητικού εκπροσώπου Θ. Ρουσσόπουλο (δεν είναι λίγο απο δημοσιογράφος να γίνεσαι κυβερνητικός εκπρόσωπος, ειδικά για αυτή τη κυβέρνηση!!!), αλλά συγχρόνως διαβλέποντας κάποιες ‘πονηρές’ προθέσεις (τύφλα να έχει ο Κάλχας και άλλοι μοντέρνοι προφήτες) θα ήθελα με τη σειρά μου (άλλα πιο σοβαρά blogs έχουν ήδη κάνει εκτενέστατες αναφορές και επικοδομητικά σχόλια) να ενασχοληθώ λίγο με τα διάφορα που ελέγχθησαν (από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) στο ‘Opennes Session’ της Τρίτης στο Internet Governance Forum της Αθήνας. Και αρχινάω (sic):
‘And the question here, since we're talking about free access and free expression, where does freedom stop and where does one's complete, unbridled flow of information start? I mean, I can actually talk on television or talk to the newspapers, but I'm governed by a certain code of ethics therein. On the Internet, however, if I become a source of information and write anything I want against any body I want, it's an attack. It is not criticism in the good sense. It is, in fact, libel.’
Βαθιές δημοκρατικές αναζητήσεις, δεν λέω. Και από τις βασικότερες. Αλλά γιατί αυτός ο αφορισμός; Δηλαδή, γιατί αυτομάτως γινόμαστε όλοι παράγοντες πληροφόρησης και γιατί αυτομάτως θα γίνουμε όλοι κακόβουλοι άνθρωποι και συκοφάντες; Μήπως ο κ. Ρουσσόπουλος νομίζει πως ο Μάκης είναι blogger και όχι ... δημοσιογράφος-εκδότης; Προσωπικά νομίζω την μεγαλύτερη κρίση την έχει ο αναγνώστης, ακροατής και γενικά ο αποδέκτης της πληροφόρησης και όχι κάποιο τριτογενές ελεγχτικό όργανο. Άντε μην ανοίξω το στόμα μου για το Ε.Σ.Ρ.
‘Anyone can use parts of a quote or a statement and put them together in a way which changes the picture. And this is my thought. Where is the limit between freedom and abuse?’
Τώρα φυσικά διακρίνω ένα χαμόγελο στην αντανάκλαση τη μάπας μου στην οθόνη, αφού κάνω ακριβώς αυτό το πράμα. Είναι φυσικό και αντιληπτό πως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να αποδώσει με ακρίβεια τα λεγόμενα, πόσο μάλλον τα σκεπτόμενα, κάποιου άλλου.
Μα τι λέω; Έτσι κι αλλιώς ο αγαπητός κυβερνητικός εκπρόσωπος τα γνωρίζει πολύ καλά αυτά. Άλλωστε υπήρξε δημοσιογράφος και γνωρίζει εκ των έσω την μαγεία του μοντάζ. Το ίδιο κάνουν και οι εφημερίδες, και οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, και τα δημοσιογραφικά portal. Και αυτό όλοι το αναγνωρίζουν ως διαφορετικότητα και ελευθερία στην απόδοση και ερμηνεία. Γιατί όταν το κάνουν οι bloggers γίνεται αίφνης διαστρέβλωση; Μήπως επειδή στη πλειοψηφία τους δεν εμπλέκεται ο παράγων χρήμα (μια ιδέα τώρα...);
Τα υπόλοιπα αφορούν την υπόθεση του Έλληνα αρχειοθέτη (indexer;) ελληνικών blogs και τα περιρέοντα ερωτηματικά τα οποία γεννιόνται...
>> NIK GOWING: Minister I have to put this to you because there are many questions about this, including blogging on the Web site, about the Greek blogger who has just been arrested for defamation. And they are wondering how you can arrest a blogger for defamation in an open environment which is being encouraged.
>> CHAIRMAN ROUSSOPOULOS: Well, I'm not aware of this case. But what I can state is that over the last period, we have had to face various bloggers who make any kind of references really untrue statements. In fact, these lies get on television and on other media which are widely followed in my country. So we have a problem with bloggers who spread lies through television. What we need to guarantee in a democratic environment is to respect professional codes of ethics and international rights guaranteeing the rights of everyone, but also giving the opportunity to freedom of expression, but also to the truth.
Because there are people who are not politicians or business representatives but is the victim of slandering or defamation. How can this person deal with statements, untrue statements, made by a blogger against him?
Στα γρήγορα θα πω πως είναι φοβερά απίθανο να μην γνωρίζει την υπόθεση του blog.me (που την γνωρίζουν όλοι όσοι επισκέπτονται οποιοδήποτε ελληνικό blog) και γνωρίζει υποθέσεις bloggers οι οποίοι σπέρνουν ψεύη και λοιδορίες στα τηλεοπτικά δίκτυα (τις οποίες φαίνεται να τις γνωρίζει ... μόνο αυτός!). Μήπως έχει υπόψη του υποθέσεις ελλήνων δημοσιογράφων που αναρτούν στα ιστολόγια τους ειδήσεις και ρεπορτάζ που λογοκρίνονται από τα κανάλια τους; Όπως και να έχουν τα πράματα, έχει πλέον τοποθετηθεί δημόσια, και έχεο υποχρέωση να παρουσιάσει σαφή παραδείγματα, γιατί αλλιώς, λοιδορεί ο ίδιος. Και μάλιστα λοιδορεί εναντίον μιας ολόκληρης (ηλεκτρονικής) κοινότητας...
Αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό. Θα σταθώ περισσότερο (ωχ, κι άλλο;;;) στο πιο φιλοσοφικό ερώτημα το οποίο θέτει ο κ. Ρουσσόπουλος, το οποίο μάλλον ... το κάνει κατά λάθος:
‘What we need to guarantee in a democratic environment ... but also giving the opportunity to freedom of expression, but also to the truth.’
Δεν είμαι ούτε νομικός, ούτε συνταγματολόγος, ούτε φιλόσοφος και δυστυχώς δεν έχω διαβάσει Πλάτωνα όσο θα έπρεπε. Αλλά μου κάνει πολύ περίεργο το να δίνουμε δικαιώματα ... στην αλήθεια. Συγγνώμη κ. Ρουσσόπουλε, αλλά ποιός θα ‘ορίσει’ την αλήθεια; Κάποια διαδικτυακή τριμελής επιτροπή 5-6 ατόμων (για να μην ξεχνιόμαστε....); Ή μήπως κάποιο διεθνές δικαστήριο (ε ναι, λοιπόν ήρθε η ώρα να εξάγουμε την δικομανία μας); Και γιατί δεν ξεκινάμε το πείραμα με τα μεγάλα κανάλια και τις εφημερίδες για να δούμε την αποτελεσματικότητα της ιδέας. Αμέ! Μετά τα δελτία ειδήσεων θα βγαίνει ένα σύντομο μύνημα, εκδιδόμενο από κάποιο υπέρτατο όν, από όλα τα κανάλια, και θα μας λέει ποια είναι τελικά η αλήθεια. Πραγματικά ελπίζω να είναι μια κοτσάνα της στιγμής (ποιός είπε πως ο δημόσιος διάλογος είναι εύκολος;), και να μην το εννοεί το παραπάνω, γιατί τότε μας πηγαίνει 29 με 22 χρόνια πίσω...
Βέβαια το μπαλώνει μετά (εξαιρουμένης βέβαιας αυτής της μυστήριας διάκρισης των πολιτικών και των επιχειρηματιών και των υπολοίπων πολιτών...) διερωτώμενος γύρω από ένα πραγματικό πρόβλημα το οποίο μπορεί να ανακύψει και σιγά-σιγά εκδηλώνεται (βαριέμαι να βρω αληθινά παραδείγματα.....). Πέρα από την όποια αντιδραστική διάθεση, το ερώτημα είναι πραγματικό και ειλικρινές, και ίσως η μόνη διαφαινόμενη απάντηση σε αυτό, χωρίς την καταφυγή σε περιορισμό των ελευθεριών, είναι η εκπαίδευση του ατόμου, η διαφάνεια και η υπεγγυότητα (accountability) του καθένα μας. Επιστρέφουμε δηλαδή στην λειτουργία του ατόμου και στην απεξάρτηση από τους νόμους και το κράτος-χωροφύλακα. Κατ’ εμέ φυσικά. Γιατί αυτή η ρομαντική διάθεση σίγουρα δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπίσει τη ραγδαία (κοινότυπο το ξέρω, αλλά στερούμαι συγγραφικής φαντασίας) εξέλιξη και αλληλεπίδραση του διαδικτύου με τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής μας.
Άμα υποθέσουμε για παράδειγμα κάποιος στήσει ένα blog και αρχίζει να λέει ο Ιάσονας είναι το ένα, είναι το άλλο, και μάλιστα όχι ψέμματα, αλλά αλήθειες για τις οποίες ίσως να ντρέπομαι, ή οποίες επισέρχονται στα προσωπικά μου δεδομένα. Τι μπορώ να κάνω; Προφανώς θα ‘χτυπήσω’ ένα e-mail στο blogger.com, αλλά.... ξέρουν ελληνικά; Πως μπορούν να κρίνουν τους δικούς μου ισχυρισμούς ή τα γραφόμενα του άλλου; Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούν. Αυτό όμως το οποίο με εφυσηχάζει είναι πως πρόκειται για ένα ιδιωτικό οργανισμό (και εννοώ κάθε hosting υπηρεσία εδώ) με τον οποίο έχω συνάψει μια συμφωνία (με ή χωρίς πληρωμή, δεν έχει σημασία) και ο οποίος διέπεται από ένα σύνολο κανόνων, των οποίων την συνοχή μπορώ να παρακολουθήσω. Και πάλι όμως δεν είναι αρκετό αυτό. Φανταστείτε να μην έχω ΚΑΘΟΛΟΥ πρόσβαση στο Internet και να μην έχω καν γνώση των γραφόμενων περί εμού...
>> NIK GOWING: We happen to be in
>> CHAIRMAN ROUSSOPOULOS: As I said, my statement is more of a question. I am reflecting on this. And I am reflecting on it because we have such cases in my country. We have bloggers or "bloggers" in quotation marks, that create false news and disseminate false news. And in this case when you have a blogger who creates a piece of news, anyone can send an answer. So what we found out is in some cases you cannot answer these blogs because people use the cover of being a blogger to create a site which can't be answered. You can't send your answer to the site, and these answers you send cannot be seen by anyone. So perhaps, yes, a code of behavior is an idea. This is not a proposal I will be tabling this today. No, I don't think it's the right time. But I will make certain points during the conclusion. But I think it is an ethical point, because what we need is in all democratic societies to follow certainly democratic principles.
Σαφέστατα πιο συγκρατημένος και ειλικρινώς προβληματισμένος ο κ. Ρουσσόπουλος σε αυτή του την απάντηση. Προσωπικά διαφωνώ με την ιδέα της θεσμοθέτησης ενός παγκόσμιου κώδικα ηθικής. Από τη μια, τέτοιοι κώδικες αναπτύσσονται από μόνοι τους εντός των διαφόρων ηλεκτρονικών κοινοτήτων (όπως και στις υπόποιες κοινότητες της κοινωνίας μας άλλωστε) οι οποίοι ανταποκρίνονται και στις ιδιαιτερότητες της κάθε κοινότητας, και από την άλλη παρατηρώ μια μικρή στρέβλωση της έννοιας του blogging. Σίγουρα υπάρχει η διάθεση της δημόσιας τοποθέτησης και συμμετοχής, αλλά νομίζω πως κατά βάση οποιοδήποτε προσωπικό blog (ή ιστοδελίδα) είναι ακριβώς αυτό: προσωπικό. Όπως κάθε τι που φτιάχνουμε ή κάνουμε, αντανακλά (ως ένα βαθμό) την προσωπικότητά μας και τον χαρακτήρα μας. Όπως είναι ανεύθυνο να κάνουμε φάρσες στο ΕΚΑΒ, έτσι είναι ανεύθυνο το να κάνουμε κατάχρηση των διαδικυακών μας ελευθεριών.
Στη βάση τους, πολλά απο τα παραπάνω σχετίζονται με τα αργά αντανακλαστικά και τις σπασμώδεις αντιδράσεις, απο τις οποίες διέπονται πολλά απο τα κέντρα αποφάσεων και ελέγχου (κράτη, κυβερνητικοί οργανσιμοί, Μ.Μ.Ε., κόμματα, πολυεθνικές κλπ..) σε σχέση με το interδίκτυο (συγγνώμη διαnet, εεε....διαδίκτυο!). Κάποια από τα βασικά του χαρακτηριστικά, όπως η ταχεία ανάπτυξη, η (σχεδόν) ελεύθερη πρόσβαση και συμμετοχή (στις αναπτυγμένες κοινωνίες μονάχα δυστυχώς, μην το ξεχνάμε αυτό), και η από τη φύση του ευελιξία και διαδραστικότητα, το κάνει να διαφέρει ριζικά απο τα άλλα μέσα επικοινωνίας και έκφρασης. Επίσης, γίνεται αντιληπτό σταδιακά, πως τα διάφορα κέντρα αποφάσεων και επιρροής (και χειραγώγησης άμα επιθυμείτε...) έχουν αποδυναμωθεί (σε μικρό βαθμό) από την συμμετοχή των χρηστών του διαδικτύου. Έτσι λοιπόν είναι φυσιολογικό να εκφράζεται η επιθυμία ελέγχου και περιορισμού του μέσου αυτού (και φυσικά την κατεύθυνση του στη παραδοσιακή εμπορική του ‘έκδοση’) από αυτά τα περίφημα κέντρα (‘Λιακοπουλίζω’, το ξέρω...). Άλλωστε μην ξεχνάμε πως αυτή η φιλοσοφία έχει περάσει και στην κοινότητα ανάπτυξης λογισμικού με φαινόμενα Linux, GPL άδειες, δωρεάν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στο internet κι άλλα τα οποία προβληματίζουν έντονα τους υπερασπιστές της ‘ελεύθερης’ οικονομίας.
Ποιές θα είναι οι λύσεις στα παραπάνω προβλήματα και ερωτήματα και οι αντίστοιχες εξελίξεις δεν το γνωρίζω φυσικά και ούτε μπορώ να φανταστώ. Παραμένω αισιόδοξος (ή μήπως αφελής;), και αναμένω τα συμπεράσματα του IGF μπας και ξεστραβωθώ....
Υ.Γ.1: Τα παραπάνω φυσικά ελάχιστη σχέση έχουν με την υπόθεση Τσιπρόπουλου όπου η αδικία και η δυσκαμψία του συστήματος είναι προφανής αλλά δυστυχώς όχι πρωτοφανής...
Υ.Γ.2: Προκαλεί φοβερή αίσθηση ο περιορισμός της κουβέντας στα blogs και όχι σε άλλα κανάλια πληροφόρησης και έκφρασης του Internet. Τους έχουν πειράξει τόσο πολύ, ε;
Υ.Γ.3: Θα έκοβα και το δεξί μου χέρι για να ήταν ο Αντώναρος αντί του Ρουσσόπουλο στο forum. Θα τους είχε αποτρελλάνει!!!
ΥΓ.4: Κοίτα πλάκα που έρχεται και δένει και η παράσταση του Τζιμάκου στη Θεσσαλονίκη στην όλη φάση....
ΥΓ5: Άσχετο: http://www.agoraideon.gr/site/
No comments:
Post a Comment