Homo urbanis athenaeum

(Όπου ο,του,τον εννοείται και η,της,την)

Είδος τοπικό, σχετικά ακίνδυνο, σε διαρκή εξέλιξη, μετάλλαξη του νεοέλληνα. Ευδοκιμεί ανατολικά του Κηφισσού, νότια της Πάρνηθας, βόρεια της Βούλας και ανατολικά της Ραφήνας. Αν και δεν προέρχεται από το κέντρο, συχνάζει εκεί με βασικά hotspots το Γκάζι, τα Εξάρχεια, Ψυρρή, Μοναστηράκι, Θησείο και άντε ολίγη από Κολωνάκι. Βασικό μέσο μετακίνησης είναι οι συγκοινωνίες αλλά και τα ταξί και το μηχανάκι. Άμα αποκτήσει αμάξι, αυτομάτως μεταλάσσεται και διαγράφεται από το είδος.

Είναι φοβερός αποψάκιας, γουστάρει κουβέντα και συζήτηση, με βασικότερα θέματα την ομορφιά των νεοκλασσικών κτιρίων, τη τσιμεντοποίηση της Αθήνας (άσχετα που δεν τη γνώρισε ποτέ του) και που βρίσκονται τα καλύτερα βρώμικα. Συνήθως δεν έχει σπουδάσει κάποια δημιουργική τέχνη ή επιστήμη και αυτό του έχει βγάλει απωθημένο το οποίο το συντηρεί με ακριβές συναυλίες στο Gagarin και το Fuzz, βιβλία της Taschen, και φωτογραφίζοντας stencil και συνθήματα στους δρόμους. Κυκλοφορεί πάντα με άνετα, alternative αλλά όχι απαραίτητα trendy ρούχα, με τα λευκά ακουστικά του iPod, βασικό αξεσουάρ στην ένδυσή του. Μπορεί να μην φοράει Fred and Perry ή Lacoste, αλλά ένα σκισμένο τζην 200 ευρώ από το Diesel το έχει στη ντουλάπα του. Αρκετά συχνά ακόμη, τυπώνει τις δικές του μπλούζες. Τρώει όπως ντύνεται με ελαφρείς μεζέδες από τα διάφορα τσιπουράδικα και κρέπες από τα CrepeXarcheia (αλλά ποτέ από το Au Grande Zinc).

Υμνεί την ομορφιά της Αυγουστιάτικης Αθήνας που λείπει ο πολύς ο κόσμος, αλλά κι αυτός για διακοπές την κάνει είτε για το εξοχικό-χωριό, ή για camping σε κάποιο νησί με άτομα του είδους του. Δεν bloggάρει απαραίτητα, αλλά σίγουρα διαβάζει, όπως διαβάζει την Lifo ή την Athens Voice (ή και τις δύο) από όπου ενημερώνεται για τα πολιστικά δρώμενα της αγαπημένης του πόλης. Μικρός έριχνε κλεφτές ματιές στο Αθηνόραμα της μάνας του (όπως και στα καλλυντικά της....), αλλά τώρα το διαβάζει μόνο στο internet. Χάρη σε αυτό (το σύμπλεγμα των ευρυζωνικών λεοφώρων) έχει ανακαλύψει παλιές και νέες σειρές (24, Lost, Faulty Towers και πάει λέγοντας....) τις οποίες φυσικά και προτιμά από την ελληνική τηλεόραση, από την οποία βλέπει κυρίως το πολεμικό ρεπορτάζ του Star για να γελάσει λίγο.

Είναι ιδιαίτερα κοινωνικός, και έχει ανάγκη τον κόσμο, ιδιαίτερα για να τον θαυμάσει για τον urbanισμό του, αλλά δεν ξέρει να επικοινωνεί πολύ καλά, ενώ η ειλικρίνεια δεν είναι και το φόρτε του. Δύσκολα θα βγει μόνος του για βόλτα, αλλά δεν το αποκλείει κιόλας. Δεν είναι απαραίτητα άεργος ή φοιτητής, αλλά συνήθως είναι. Είναι γενικά drug free, αλλά είναι υπέρ της αποποινικοποίησης των ‘ελαφριών’. Πίνει Heineken και mojitos, και γουστάρει party, φεστιβάλ και promotions. Ακούει κατά βάση indy μουσική, πολύ λιγότερο ηλεκτρονική, εκτός και άμα μιλάμε για τους Air, τον Κ. Βήτα και τους Basement Jaxx, ενώ στα κρυφά θα ακούσει και κανένα ελληνικό (οι γονείς του λατρεύουν Πάριο και Μητροπάνο). Ακούει Raining Pleasure, αλλά αγνοεί τον πρώτο τους δίσκο, όπως και τους make believe. Γενικά είναι ψαγμένος στα καλλιτεχνικά και τοποθετεί τον εαυτό του στο cutting edge του αθηναϊκού κοινού.

Μαζί του θα βρεις φωτογραφική μηχανή, αναπτήρα, flyers, στυλό και mp3 player. Είναι βασικά αδιάφορος για τη πολιτική, αν και αριστερίζει, ενώ στις εθνικές εκλογές συνήθως καταθέτει ‘οικογενειακή’ ψήφο. Γκομενίζει αρκετά αν και δεν είναι το πρώτο πράμα στο μυαλό του, και άμα είναι άνδρας είναι άνετος με τον όρο metrosexual, ενώ καταπιέζει την ομοφυλοφοβία του. Βασικοί του εχθροί είναι η ακριβή είσοδος, το γήπεδο, το ποτό μπόμπα, τα ζάκια και η εκπληκτικά μικρή πιθανότητα να μην έχει ενημερωθεί για το τελευταίο event της πόλης. Φίλοι του οι θερινοί κινηματογράφοι, τα graffiti, οι πλανόδιοι πωλητές, οι δωρεάν παραλίες, και ο freddo.

Μιλάω από προσωπική πείρα (και μπύρα).