What a fucking freak!!!

Λοιπόν, εχθές χάρη κυρίως στη συμβολή του dj Σ (χαχα), έκανα μια τεράστια ανακάλυψη. Εκεί που καθόμαστε και τρώγαμε κρέπες στο γνωστό 24ωρο spot της Βάρκιζας μετά το Open Ar Gagarin της Παρασκευής, και μιλούσαμε γενικότερα για μουσική, αναφέρθηκε το γνωστό ανά την υφήλιο δεδομένο, δηλαδή πως είμαι αριστερόχειρας στα μουσικά όργανα. Αυτό που λέτε, το συνηδειτοποίησα πρώτη φορά περίπου στα 14, 15 όταν είχαμε μια κιθάρα σπίτι και αυθόρμητα, όποτε και καλά ήθελα να ξεκινήσω μια άσκηση από ένα βιβλίο που είχα πάρει από το Νάκα (από το μήκος της πρότασης καταλαβαίνετε πως όχι μόνο δεν έμαθα ποτέ κιθάρα, αλλά ούτε την πρώτη άσκηση δεν τελείωσα ποτέ), την έπιανα ως αριστερόχειρας. Εκείνα τα χρόνια αυτό με ενθουσίασε αφάνταστα, αφού αριστερόχειρες υπήρξαν ο Jimy Hendrix, ο Kurt Cobain και ο Paul McCartney, και ένιωθα κάπως προνομιούχος και ευλογημένος. Τώρα γιατί πρέπει νιώθει κανείς έτσι επειδή δεν ξέρει καθόλου κιθάρα με το αριστερό δεν έχει καθόλου σημασία.

Συγχρόνως κατάλαβα, ή τουλάχιστον πίστεψα, πως ήμουν ένας καταπιεσμένος αριστερόχειρας. Αν και γράφω - ή καλύτερα ορνιθοσκαλίζω - με το δεξί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να πρωτοπορεί κειμενογραφικά (Εγώ και η Γλώσσα μου) πάντα έσπαζα τον καρπό προς τα μέσα σχεδόν τελείως, ενώ πάντα κρατώ το πηρούνι με το δεξί και το μαχαίρι με το αριστερό. Να τονίσω ακόμη πως μου πήρε ακόμα περισσότερα χρόνια για να καταλάβω γιατί δεν έμαθα ποτέ τη γαμώ-φλογέρα (τώρα οι μόνες φλογέρες που με απασχολούν είναι εκείνες με το τυρί). Ήταν μόλις πριν λίγα χρόνια όταν I connected the dots και κατάλαβα πως ενώ η δασκάλα της μουσικής με υποχρέωνε να κρατώ αυτό το γελοίο ποιμενικό όργανο ως δεξιόχειρας, εγώ κανονικά έπρεπε να την κρατώ ανάποδα. Μην με ρωτήσετε ποιό χέρι πάει που, θα σας γελάσω. Χα! Σας γέλασα.....
Αυτό όμως που έχει σημασία, και αποτελεί το μεγάλο θέμα για ψυχολογική ανάλυση, είναι η ανακάλυψη η οποία προέκυψε απαριθμώντας τι κάνω με το αριστερό. Και για να μην χρονοτριβώ, ιδού η συμπτωματολογία: Οποιαδήποτε ενέργεια απαιτεί ταυτόχρονη χρήση και των δύο χεριών και δεν είναι συμμετρική (π.χ. άρση βαρών), και απαιτεί κάποιο είδος κατεύθυνσης (π.χ. τοξοβολία), την εκτελώ σαν αριστερόχειρας. Επί παραδείγματι στο μπιλιάρδο στερεώνω τη στέκα στο δεξί και παίζω με το αριστερό ενώ στο πινγκ-πονγκ παίζω με το δεξί. Όπως ανέφερα, στα μουσικά όργανα (ακόμα και στο τρίγωνο) παίζω - ή καλύτερα, θα έπαιζα αν ήξερα- με το αριστερό, αλλά τη φυσαρμόνικα, όποτε τη κρατώ με ένα χέρι, αυτό είναι το δεξί! Θέλετε κάτι πιο κουλό; Στο μπάσκετ σουτάρω σαν αριστερόχειρας, αλλά έχω μονάχα δεξί layup (το αριστερό βγαίνει πλάγιο άουτ....). Το περίστροφο με το δεξί στη σκανδάλη, αλλά τη καραμπίνα με το αριστερό, όχι πως έχω κάποιο από τα δύο, αλλά ενθυμούμαι από τότε που παίζαμε καουμπόηδες. Τα ίδια και με την αξίνα και τη τσάπα. Τα ίδια ισχύουν και για τα πόδια. Στο ποδόσφαιρο το αριστερό πόδι είναι για τον πούτσο, αλλά όταν έκανα εμπόδια πατούσα με το δεξί και 'πέταγα΄το αριστερό πάνω από το εμπόδιο (το οποίο συνήθως έριχνα....). Το θέμα της κατεύθυνσης το αναφέρω γιατί όταν ας πούμε αδειάζω τις μπαταρίες από ένα τηλεκοντρόλ (θεϊκή λέξη), το κρατώ με το αριστερό και το ανοίγω με το δεξί. Το ίδιο και με τη μπύρα, και με τα σπίρτα (κουτάκι στο αριστερό, σπίρτο στο δεξί και τσιγάρο στο στόμα!). Το μόνο πράμα που μπορεί και κάνει μόνο του το αριστερό καλύτερα το δεξί είναι να χτυπάω τα δάκτυλά μου (finger snapping or fillip).
Από την άλλη όταν χουφτώνω, προτιμώ με το αριστερό, αλλά το απολαμβάνω καλύτερα με το δεξί. Μάλιστα, κατόπιν μιας σύντομης τηλεφωνικής μου έρευνας φαίνεται πως ασχέτως άμα κάποιος είναι αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας ο κανόνας είναι δεξί χέρι στο κώλο και αριστερό στο βυζί (το ίδιο και εγώ, αλλά έχω την αίσθηση πως στις γυναίκες είναι ανάποδα, what did you expect?). Όπως είπε χαρακτηριστικά και ένας αριστερόχειρας που ακολουθεί τον ίδιο ενστικτώδη κανόνα, 'μακάρι να είχα 2 δεξιά χέρια' θέλοντας να μου επισημάνει την υπεροχή που έχει η αίσθηση της αφής στο δεξί. Βέβαια υπήρξε και μια εξαίρεση μέσα στα πλαίσια του στατιστικού λάθους (του ιδίου λάθους που προβλέπει αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑ-shock.......).
Λογικά λοιπόν αναρωτιέμαι: Μα πόσο κομπλεξικό μπορεί να είναι το αριστερό μου χέρι όταν χρειάζεται τη βοήθεια του δεξιού για να κάνει κάτι και να πάρει τα ηνία;;; Πόσα κρυφά προβλήματα κρύβω στο ψυχικό μου καβούκι; Πόσο σημαντικό είναι να κτυπάω τα δάκτυλά μου; Για αυτό παρακαλώ, προσκαλώ και προκαλώ όλους τους ψυχολόγους και τους ψυχαναλυτές, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, να το ψάξουνε το ζήτημα και να με ενημερώσουνε τι πρόβλημα έχω και τι πρέπει να κάνω ρε παιδί μου. Να ψάξω να βρω τη δασκάλα της μουσικής που διέλυσε τη καριέρα μου σαν περίλαμπρο αριστερόχειρα κιθαρίστα και να τη λιανίσω; Μήπως για αυτό είμαι πολύ δεξιός για να είμαι αριστερός; Για βοηθήστε ρε παιδιά.

Υ.Γ.1 Για τους πολύ ψαγμένους να αναφέρω πως το δεξί είναι το υπερισχύων μάτι, και για αυτό μπορώ και κλείνω το αριστερό πιο εύκολα.
Υ.Γ.2 Για να προλάβω τους χυδαίους και τους πρόστυχους, η απάντηση είναι και με τα δύο, αλλά όχι συγχρόνως εννοείται....
Υ.Γ.3 Εν συνεχεία της έρευνας για το χούφτωμα feel free to contribute, αναφέροντας πάντα άμα είστε δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας (ή και αμφίχειρας).