Ιδρωμένα λεμόνια

Το λεμόνι και τα πιτ μπουλ τρέχουνε, αλλά όποιο και να βγει πρώτο, σίγουρα θα κερδίσει ξανά το μανταρίνι. Στημένοι όλοι οι διαγωνισμοί, διότι έτσι πρέπει και όταν το λέει ο μεγάλος σκηνοθέτης, όλοι οι άλλοι γύρω του πρέπει να τρέχουν. Ναι, να τρέχουν όπως κυλούν και τα γρανάζια, αυτά οι κανονιστικοί άσχημοι τροχοί που κάνουν τα αθώα κομμάτια παζλ να τρέπονται με τον ελλειμματικό δυναμισμό τους. Βέβαια όταν ιδρώνουνε τα σκυλιά έχουμε ένα πρόβλημα, κι όταν ιδρώνουνε τα λεμόνια έχουμε λεμονάδα, και όταν δεν τελειώνεις ένα παζλ απλά είσαι ανυπόμονος άνθρωπος.

Τα κουτάλια επαναστατήσανε, δεν τους άρεσε λέει που έπρεπε κάθε φορά να μπαίνουν σε καυτά τσάγια και πικρούς καφέδες, και τα πιρούνια καλέσανε τα μαχαίρια να λύσουνε την αντίδραση και να την κρεμάσουνε με μανταλάκια στο μπαλκόνι της κυρά-Σούλας. Βαρετές καταστάσεις και οι διαπραγματεύσεις προχωρούσανε αργά. Την τελευταία φορά που τους άφησα, είχαν συμφωνήσει τα μικρά παιδιά να τρώνε τον πουρέ με το μαχαίρι και τα πρεζάκια να χρησιμοποιούν μονάχα αλουμινόχαρτο. Ακόμα μιλάνε τα μαχαίρια με τα κουτάλια, ενθαρρυντικό είναι αυτό αν και κατά βάθος τα μαχαίρια δεν ξέρουν ποια πλευρά των κουταλιών να εμπιστευτούν, την κοίλη ή την κυρτή.

Τα μάτια μου ακόμα παραπονούνται για τα μπατσο-χημικά, μια το δεξί και μια το αριστερό, αλλά πιο πολύ το αριστερό, χημεία και τέρατα κανονικά, και στην ανάγκη φαίνεται ο σωστός ο προμηθευτής. Τι περίεργες εποχές είναι αυτές, με μανταρίνια που στήνουν κυνοδρομίες με τα κουτσά σκυλιά του Woods, τα λεμόνια να ιδρώνουν και τις βερυκοκιές να κάνουν ροδάκινα και να μην παθαίνουν τίποτα. Σκάνδαλα, σκάνδαλα παντού και το μεγαλύτερο και πρώτο θύμα όλων τα Wendy’s που κάποιοι ακόμα πιστεύουν πως έφτιαχνε τετράγωνα burgers. Αλήθεια, ποιόν παντρεύτηκε η Wendy τελικά; Κάποιον προικοθήρα ή μήπως κάποιο αντιδραστικό τζόβενο;

Είναι φοβερό πως όλοι επιθυμούμε αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε, είναι πάρα πολύ ωραίο γιατί σε κάνει καλύτερο, σε πηγαίνει πιο μπροστά, σε θέτει αντιμέτωπο με την πρόκληση όσο μάταιο κι αν είναι, όσο μάταιο κι αν φαίνεται. Σκεφθείτε για παράδειγμα τα αεροπλάνα. Τόσες αποτυχημένες προσπάθειες και τόσοι θάνατοι, αλλά κι από την άλλη σκεφθείτε όλους αυτούς τους άθλους της μηχανολογίας και της αεροπλοΐας που μας επιτρέπουν να πετάμε τώρα με άνεση και ασφάλεια δίπλα σε μια γριά που κλάνει ασταμάτητα. Είμαι σίγουρος πως θα υπάρχει μια μύγα που αυτή τη στιγμή σκέφτεται πως θα ήταν δυνατόν να κάνει bungee jumping. Άραγε θα προσπαθήσει ποτέ να κόψει τα φτερά της; Άτιμη βαρύτητα, δεν είναι σταθερή ξέρετε, αλλάζει απειροελάχιστα, αλλά αλλάζει. Δεν θα είχε πλάκα αν η σταθερά της βαρύτητας άλλαζε όπως και ο καιρός;

Τελικά και οι πυξίδες μεθούν, να το θυμάστε αυτό, θα φταίει εκείνο το υγρό που έχουν, είμαι σίγουρος πως είναι ρακί φτιαγμένη από χοιρινό. Έτσι παίρνεις τις πρωτεΐνες, αλλά αλήθεια τώρα πως είναι δυνατόν μια πυξίδα να μην είναι μεθυσμένη; Τις έχετε πως πηγαίνουν, από εδώ κι από εκεί κι όλο τρέμουν; Κλασσικές περιπτώσεις! Άτιμες πυξίδες, σε λίγο θα βγαίνουν από τα μαγαζιά και θα κάθονται στο δρόμο με μια πινακίδα που θα λέει: Will point to North for booze.’

If I want to kill a panda, does that make me a bad person?

Νομίζετε πως όλα τα παραπάνω είναι παλαβά και παράλογα; Ίσως, ίσως και να ‘ναι, ίσως ακόμη να είναι όλα ψέματα, αλλά τα διέπει μια συνέπεια δεν συμφωνείτε; Θα φταίει μάλλον η πολύ τηλεόραση που έβλεπα μικρός και το ατύχημα του Τσερνόμπιλ.