Υπάρχουν εκείνα τα όνειρα που βλέπεις τα μέλη σου, δίχως τις απολήξεις τους, τα χέρια σου χωρίς τις παλάμες, χωρίς τα περίεργα δάκτυλα. Δεν υπάρχει αίμα, ή η αίσθηση του πόνου ή της φρίκης, απλά οι άκρες των χεριών σου απουσιάζουν. Ο τρόμος είναι αρκετός.
Είναι εκείνη η αίσθηση που έχεις όταν η θέληση είναι αδιάφορη μπροστά στην απουσία της δυνατότητας. Απλώνεις τα άδεια χέρια σου, μα δεν μπορείς να αγγίξεις τίποτα, χάνεις την ισορροπία σου και σκοντάφτεις, πέφτεις. Γεύεσαι το στιφό χώμα της ανόργανης εξορίας σου.
Ποτέ μου δεν θυμάμαι πως τελειώνουν εκείνα τα όνειρα.
Είναι εκείνη η αίσθηση που έχεις όταν η θέληση είναι αδιάφορη μπροστά στην απουσία της δυνατότητας. Απλώνεις τα άδεια χέρια σου, μα δεν μπορείς να αγγίξεις τίποτα, χάνεις την ισορροπία σου και σκοντάφτεις, πέφτεις. Γεύεσαι το στιφό χώμα της ανόργανης εξορίας σου.
Ποτέ μου δεν θυμάμαι πως τελειώνουν εκείνα τα όνειρα.
No comments:
Post a Comment