Δεν πιστεύω πως είμαι ιδιαίτερα καταναλωτικός, ούτε από εκείνους που γκρινιάζουν και παραπονιούνται για ανούσια πράματα. Αλλά άνθρωπος είμαι και έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου. Ακουστικά και φακούς.
Όσο αφορά τα ακουστικά, πρέπει στη ζωή μου να έχω αγοράσει πάνω από 30 ζευγάρια τα οποία όλα έχουν σπάσει ή χαλάσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μεγαλύτερη αποτυχία τα πρόσφατα 404 της AKG τα οποία αν και puffs διπλώνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να χωράνε σε μια απαλή τσέπη, αλλά λόγω του μεταλλικού ελάσματός τους σε τιμωρούν κάθε φορά που τα βγάζεις με το ένα χέρι, μέχρι που έσπασαν τα πλαστικά στο δεξί και ησύχασα. Παρήγγειλα τα αντίστοιχα πλαστικά αλλά πολύ πιο στιβαρά Κ450 που κάθονται τέλεια και κάτι σιλικόνες της Sony για να συνεχίσω τη σειρά βασανιστηρίων στα μικρά και αρνητικά προς τις κλασσικές 'ψείρες' αυτιά μου.
Στους φακούς τώρα, τα πράματα είναι πολύ χειρότερα. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν μέτριο φωτογράφο (μπρρρρρ) που ακόμα έχει πολλά να μάθει, όπως και χρόνο πολύ για να χτίσει τον εξοπλισμό του. Έχω δύο μηχανές Nikon, την απαράδεκτη D40x και την αγέρωχη και πολύ πιο πρακτική D90 η οποία λογικότατα έχει παροπλίσει πλήρως την πρώτη. Αντίστοιχα ο κλασσικός bundle 18-55mmf/3.5-5.6G φακός έχει μείνει κουμπωμένος στη παλιά μηχανή και αχρησιμοποίητος για παραπάνω από ένα χρόνο όπως και ο συμβιβαστικός 'σκοτεινούλης' 55-200mm f/4-5.6 DC της Sigma, και οι δύο δολοφονημένοι πισώπλατα από τον ελβετικό σουγιά των φακών, τον κλασσικό από τη δεκαετία του '90 'Streetsweeper' 24-120mm f/3.5-5.6 AF-D ο οποίος όμως με τη σειρά του έχει κι αυτός τα όρια του.
Υπάρχει λοιπόν ένας νόρμαλ zoom φακός οποίος δυνητικά μπορεί να σκοτώσει όλους τους παραπάνω και με έκπτωση στέλνοντας τουλάχιστον τους δύο από τους τρεις στην χρηματική απόσυρση. Ο διαβόητος (που συμπεριλαμβάνεται και στα ακριβά bundles) AF-S DX 18-200mm f/3.5-5.6VR G ED. Ο Άτλας της φωτογραφίας στο internet Ken Rockwell μόνο που δεν έρχεται σε οργασμό για αυτό το φακό, μα υπάρχει το ζήτημα της τιμής και του πως καταλήγει κάποιος να τον αγοράσει. Και εξηγούμαι.
Με τον 'Streetsweeper' αμετακίνητο από το σώμα της D90, η λογική προτάσσει μια εναλλακτική για τις μεγαλύτερες αποστάσεις (χρήσιμο όταν δεν μπορείς να αναπνεύσεις, λέμε τώρα...) οπότε πολύ γρήγορα οι επιλογές πέφτουν μεταξύ του AF-S VR 70-300mm f/4.5-5.6G IF-ED και του πιο φθηνού AF-S VR 55-300/4.5-5.6G DX. Κάπου εδώ λοιπόν είναι που αρχίζουν τα marketing κόλπα των DX φακών και μηχανών.
Πως γίνεται ένας φακός με τα ίδια χαρακτηριστικά και διευρυμένο εύρος εστιακού μήκους (αν και το εύρος 50-70mm είναι ψιλο-αδιάφορο σε DX μηχανές εδώ που τα λέμε) να είναι φθηνότερος; Απλό. Είναι μικρότερος και κάνει μονάχα για DX μηχανές (όπου το είναι 15.8mm x 23.6mm επιτρέποντας μικρότερο και φθηνότερο σένσορα από τον αντίστοιχο 24mm x 36mm των full frame μηχανών και έτσι αντίστοιχα οι DX φακοί έχουν μικρότερα κρύσταλλα). Ταυτόχρονα, είναι και φτωχότερης ποιότητας, αργός, και δεν έχει Α/Μ mode (αναγκάζοντας το χρήστη να χρησιμοποιεί 2 κουμπάκια, ένα στο σώμα και ένα στο φακό, για να αλλάξει από manual focus σε auto focus εκτός κι αν έχεις τη βλαμμένη D40x που έχει γυρίσει την ασθενική της πλάτη στους AF φακούς).
Μικρό το κακό βέβαια, αφού για να πάρει κανείς μια full frame μηχανή θέλει τουλάχιστον 2500 δολάρια, κατατάσσοντας τες αυτόματα στην κατηγορία των επαγγελματικών, και αφήνοντας τις ερασιτεχνικές D-SLR να πελαγοδρομούν στα μικρότερα καρέ. Τα προβλήματα όμως ξεκινούν όταν πια διαχωρίζονται και οι φακοί. Ένας DX φακός είναι οικονομικός και αποδοτικός σε μια DX μηχανή και ουσιαστικά παντελώς άχρηστος σε μια full frame (1). Αντίστροφα ένας FX (ο χαρακτηρισμός της Nikon για φακούς που ταιριάζουν σε full frame μηχανές) φακός είναι φτιαγμένος για μια full frame μηχανή, αλλά περιορίζεται αισθητά σε μια DX, αυξάνοντας το πραγματικό εστιακό μήκος, μειώνοντας την γωνία κάλυψης και το βάθος πεδίου.
Όμως εγώ, όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι ερασιτέχνες, δεν έχω πρόβλημα με τη δεύτερη περίπτωση. Βαθιά κάπου μέσα μας φανταζόμαστε έναν πολύ χοντρό κουμπαρά ο οποίος μέρα με τη μέρα αποταμιεύει τα χρήματα για μια άξια full frame μηχανή, κατατάσσοντας έναν DX φακό ως πισωγύρισμα και αναδεικνύοντας τον στόλο των FX φακών μας χωρίς επιπρόσθετο κόστος κι ας αδικούνται πάνω στα DX σώματα. Έλα μου όμως που η Nikkon-Nikkor θέλει σώνει και καλά να παγιδέψει το κοινό της σε κατηγορίες. Μπορεί να μην τα κατάφερε με την αλαζονική entry-level D40x (η αντιπάθεια είναι αισθητή, έτσι;), αλλά με τις οικογένειες φακών που φτιάχνει τα καταφέρνει περίφημα.
Ουσιαστικά λέει στον πελάτη της, πως με τον 'σατανικό' (και ανώτερης ποιότητας σε σχέση με αρκετούς άλλους DX φακούς) AF-S 18-200mm f/3.5-5.6VR G DX δεν χρειάζεται να αγοράσει ποτέ ξανά άλλο φακό για την ερασιτεχνική μηχανή του πέρα φυσικά των όποιων σταθερών. Άμα από την άλλη έχεις ψώνιο και θες να γεμίζεις τα ράφια σου με φακούς θα πρέπει να συνδυάσεις τον AF-S VR 24-120mm D (ο σύγχρονος διάδοχος του 'Streetsweeper' (2)) και τον AF-S VR 70-300mm f/4.5-5.6 με υπερδιπλάσιο κόστος, χωρίς να έχεις το χρήσιμο (αν και 'petite') εύρος των 18-24mm και μακαρίζοντας την σπατάλη στο αχρείαστο 200-300mm (το οποίο κάνει μονάχα για ματάκηδες όταν πρόκειται για DX μηχανές). Και άντε μετά να γεμίσεις τον κουμπαρά σου για το υγρό full frame όνειρο, χωρίς καν να σκεφτούμε πως π.χ. σε μια πορεία μέχρι να τους αλλάξεις αυτούς έχεις χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.
Κάποτε, με ένα φίλο αστειευόμενοι είχαμε σκεφτεί τον καλύτερο δυνατό φακό, τον AF-S DC 12-180mmf/1.8 ED VRII, ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ, ειδικά με το εξεζητημένο defocus control το οποίο το θέλουν μονάχα άρρωστοι με το bokeh, αρνούμενοι να το ελέγξουν με το διάφραγμα. Όμως άμα υπήρχε ένας AF-S 18-200mm f/3.5-5.6 VR ED 30% ακριβότερος από τον αντίστοιχο υπαρκτό DX όλα θα ήταν μια χαρά ή τουλάχιστον έτσι θα νόμιζε κάποιος(3). Η Nikon όμως προτιμά να μας βασανίζει και ο AF-S DX 18-200mm f/3.5-5.6VR G ED ήταν η αναπόφευκτη εξέλιξη στον ανταγωνισμό των bundles ικανοποιώντας τις ορέξεις του καταναλωτικού κοινού που ήθελε ζουμ, ζουμ, ζουμ στέλνοντας τον φτωχό πλην άριστο για εκπαίδευση 18-55mm f/3.5-5.6G στα τάρταρα των αποθηκών.
Το πιο εκνευριστικό όμως είναι πως εκτός από χρήσιμος, ο συγκεκριμένος φακός είναι όντως οπτικά καλός, γρήγορος και πολύ δελεαστικός αφήνοντας τα διλήμματα να αιωρούνται αναπάντητα. Άμα όμωες υπολογίσει κανείς πως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ούτε σε τέσσερα χρόνια δεν θα μπορώ να πάρω full frame σώμα (άσε που εν πολλοίς θα πάει και χαμένο σε μένα...), ο 'σατανικός φακός' γίνεται ολοένα πιο θεμιτός. Και να σκεφτεί κανείς πως όταν τον έβλεπα συσκευασμένο με την D90, θεωρούσα το πακέτο σκέτη απάτη.
Τώρα που γκρίνιαξα σαν κακομαθημένος καταναλωτής, μπορώ να κλείσω όλα τα παράθυρα από το ebay, το (φοβερό) kenrockwell.com το dpgr.gr και το adorama, και να γυρίσω στη δουλειά. Υπέροχα.
Όσο αφορά τα ακουστικά, πρέπει στη ζωή μου να έχω αγοράσει πάνω από 30 ζευγάρια τα οποία όλα έχουν σπάσει ή χαλάσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μεγαλύτερη αποτυχία τα πρόσφατα 404 της AKG τα οποία αν και puffs διπλώνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να χωράνε σε μια απαλή τσέπη, αλλά λόγω του μεταλλικού ελάσματός τους σε τιμωρούν κάθε φορά που τα βγάζεις με το ένα χέρι, μέχρι που έσπασαν τα πλαστικά στο δεξί και ησύχασα. Παρήγγειλα τα αντίστοιχα πλαστικά αλλά πολύ πιο στιβαρά Κ450 που κάθονται τέλεια και κάτι σιλικόνες της Sony για να συνεχίσω τη σειρά βασανιστηρίων στα μικρά και αρνητικά προς τις κλασσικές 'ψείρες' αυτιά μου.
Στους φακούς τώρα, τα πράματα είναι πολύ χειρότερα. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν μέτριο φωτογράφο (μπρρρρρ) που ακόμα έχει πολλά να μάθει, όπως και χρόνο πολύ για να χτίσει τον εξοπλισμό του. Έχω δύο μηχανές Nikon, την απαράδεκτη D40x και την αγέρωχη και πολύ πιο πρακτική D90 η οποία λογικότατα έχει παροπλίσει πλήρως την πρώτη. Αντίστοιχα ο κλασσικός bundle 18-55mmf/3.5-5.6G φακός έχει μείνει κουμπωμένος στη παλιά μηχανή και αχρησιμοποίητος για παραπάνω από ένα χρόνο όπως και ο συμβιβαστικός 'σκοτεινούλης' 55-200mm f/4-5.6 DC της Sigma, και οι δύο δολοφονημένοι πισώπλατα από τον ελβετικό σουγιά των φακών, τον κλασσικό από τη δεκαετία του '90 'Streetsweeper' 24-120mm f/3.5-5.6 AF-D ο οποίος όμως με τη σειρά του έχει κι αυτός τα όρια του.
Υπάρχει λοιπόν ένας νόρμαλ zoom φακός οποίος δυνητικά μπορεί να σκοτώσει όλους τους παραπάνω και με έκπτωση στέλνοντας τουλάχιστον τους δύο από τους τρεις στην χρηματική απόσυρση. Ο διαβόητος (που συμπεριλαμβάνεται και στα ακριβά bundles) AF-S DX 18-200mm f/3.5-5.6VR G ED. Ο Άτλας της φωτογραφίας στο internet Ken Rockwell μόνο που δεν έρχεται σε οργασμό για αυτό το φακό, μα υπάρχει το ζήτημα της τιμής και του πως καταλήγει κάποιος να τον αγοράσει. Και εξηγούμαι.
Με τον 'Streetsweeper' αμετακίνητο από το σώμα της D90, η λογική προτάσσει μια εναλλακτική για τις μεγαλύτερες αποστάσεις (χρήσιμο όταν δεν μπορείς να αναπνεύσεις, λέμε τώρα...) οπότε πολύ γρήγορα οι επιλογές πέφτουν μεταξύ του AF-S VR 70-300mm f/4.5-5.6G IF-ED και του πιο φθηνού AF-S VR 55-300/4.5-5.6G DX. Κάπου εδώ λοιπόν είναι που αρχίζουν τα marketing κόλπα των DX φακών και μηχανών.
Πως γίνεται ένας φακός με τα ίδια χαρακτηριστικά και διευρυμένο εύρος εστιακού μήκους (αν και το εύρος 50-70mm είναι ψιλο-αδιάφορο σε DX μηχανές εδώ που τα λέμε) να είναι φθηνότερος; Απλό. Είναι μικρότερος και κάνει μονάχα για DX μηχανές (όπου το είναι 15.8mm x 23.6mm επιτρέποντας μικρότερο και φθηνότερο σένσορα από τον αντίστοιχο 24mm x 36mm των full frame μηχανών και έτσι αντίστοιχα οι DX φακοί έχουν μικρότερα κρύσταλλα). Ταυτόχρονα, είναι και φτωχότερης ποιότητας, αργός, και δεν έχει Α/Μ mode (αναγκάζοντας το χρήστη να χρησιμοποιεί 2 κουμπάκια, ένα στο σώμα και ένα στο φακό, για να αλλάξει από manual focus σε auto focus εκτός κι αν έχεις τη βλαμμένη D40x που έχει γυρίσει την ασθενική της πλάτη στους AF φακούς).
Μικρό το κακό βέβαια, αφού για να πάρει κανείς μια full frame μηχανή θέλει τουλάχιστον 2500 δολάρια, κατατάσσοντας τες αυτόματα στην κατηγορία των επαγγελματικών, και αφήνοντας τις ερασιτεχνικές D-SLR να πελαγοδρομούν στα μικρότερα καρέ. Τα προβλήματα όμως ξεκινούν όταν πια διαχωρίζονται και οι φακοί. Ένας DX φακός είναι οικονομικός και αποδοτικός σε μια DX μηχανή και ουσιαστικά παντελώς άχρηστος σε μια full frame (1). Αντίστροφα ένας FX (ο χαρακτηρισμός της Nikon για φακούς που ταιριάζουν σε full frame μηχανές) φακός είναι φτιαγμένος για μια full frame μηχανή, αλλά περιορίζεται αισθητά σε μια DX, αυξάνοντας το πραγματικό εστιακό μήκος, μειώνοντας την γωνία κάλυψης και το βάθος πεδίου.
Όμως εγώ, όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι ερασιτέχνες, δεν έχω πρόβλημα με τη δεύτερη περίπτωση. Βαθιά κάπου μέσα μας φανταζόμαστε έναν πολύ χοντρό κουμπαρά ο οποίος μέρα με τη μέρα αποταμιεύει τα χρήματα για μια άξια full frame μηχανή, κατατάσσοντας έναν DX φακό ως πισωγύρισμα και αναδεικνύοντας τον στόλο των FX φακών μας χωρίς επιπρόσθετο κόστος κι ας αδικούνται πάνω στα DX σώματα. Έλα μου όμως που η Nikkon-Nikkor θέλει σώνει και καλά να παγιδέψει το κοινό της σε κατηγορίες. Μπορεί να μην τα κατάφερε με την αλαζονική entry-level D40x (η αντιπάθεια είναι αισθητή, έτσι;), αλλά με τις οικογένειες φακών που φτιάχνει τα καταφέρνει περίφημα.
Ουσιαστικά λέει στον πελάτη της, πως με τον 'σατανικό' (και ανώτερης ποιότητας σε σχέση με αρκετούς άλλους DX φακούς) AF-S 18-200mm f/3.5-5.6VR G DX δεν χρειάζεται να αγοράσει ποτέ ξανά άλλο φακό για την ερασιτεχνική μηχανή του πέρα φυσικά των όποιων σταθερών. Άμα από την άλλη έχεις ψώνιο και θες να γεμίζεις τα ράφια σου με φακούς θα πρέπει να συνδυάσεις τον AF-S VR 24-120mm D (ο σύγχρονος διάδοχος του 'Streetsweeper' (2)) και τον AF-S VR 70-300mm f/4.5-5.6 με υπερδιπλάσιο κόστος, χωρίς να έχεις το χρήσιμο (αν και 'petite') εύρος των 18-24mm και μακαρίζοντας την σπατάλη στο αχρείαστο 200-300mm (το οποίο κάνει μονάχα για ματάκηδες όταν πρόκειται για DX μηχανές). Και άντε μετά να γεμίσεις τον κουμπαρά σου για το υγρό full frame όνειρο, χωρίς καν να σκεφτούμε πως π.χ. σε μια πορεία μέχρι να τους αλλάξεις αυτούς έχεις χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.
Κάποτε, με ένα φίλο αστειευόμενοι είχαμε σκεφτεί τον καλύτερο δυνατό φακό, τον AF-S DC 12-180mmf/1.8 ED VRII, ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ, ειδικά με το εξεζητημένο defocus control το οποίο το θέλουν μονάχα άρρωστοι με το bokeh, αρνούμενοι να το ελέγξουν με το διάφραγμα. Όμως άμα υπήρχε ένας AF-S 18-200mm f/3.5-5.6 VR ED 30% ακριβότερος από τον αντίστοιχο υπαρκτό DX όλα θα ήταν μια χαρά ή τουλάχιστον έτσι θα νόμιζε κάποιος(3). Η Nikon όμως προτιμά να μας βασανίζει και ο AF-S DX 18-200mm f/3.5-5.6VR G ED ήταν η αναπόφευκτη εξέλιξη στον ανταγωνισμό των bundles ικανοποιώντας τις ορέξεις του καταναλωτικού κοινού που ήθελε ζουμ, ζουμ, ζουμ στέλνοντας τον φτωχό πλην άριστο για εκπαίδευση 18-55mm f/3.5-5.6G στα τάρταρα των αποθηκών.
Το πιο εκνευριστικό όμως είναι πως εκτός από χρήσιμος, ο συγκεκριμένος φακός είναι όντως οπτικά καλός, γρήγορος και πολύ δελεαστικός αφήνοντας τα διλήμματα να αιωρούνται αναπάντητα. Άμα όμωες υπολογίσει κανείς πως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ούτε σε τέσσερα χρόνια δεν θα μπορώ να πάρω full frame σώμα (άσε που εν πολλοίς θα πάει και χαμένο σε μένα...), ο 'σατανικός φακός' γίνεται ολοένα πιο θεμιτός. Και να σκεφτεί κανείς πως όταν τον έβλεπα συσκευασμένο με την D90, θεωρούσα το πακέτο σκέτη απάτη.
Τώρα που γκρίνιαξα σαν κακομαθημένος καταναλωτής, μπορώ να κλείσω όλα τα παράθυρα από το ebay, το (φοβερό) kenrockwell.com το dpgr.gr και το adorama, και να γυρίσω στη δουλειά. Υπέροχα.
- Ένας DX φακός πάνω σε μια full frame μηχανή λόγο του μικρότερου κύκλου εικόνας (image circle) δημιουργεί μαύρες γωνίες, το γνωστό κι ως vignetting, αν και σχεδόν όλες οι FX μηχανές κάνουν αυτόματο κροπάρισμα. Επιπλέον τα εύρη εστιακού μήκους σε έναν DX φακό είναι σχεδόν παραπλανητικά αφού αναφέρονται στα αντίστοιχα των FX φακών όπως θα λειτουργούσαν σε ένα DX σώμα, τα οποία όμως δεν αναπαράγουν σε ένα FX σένσορα αφού η συμβατότητα είναι μονοκατευθυντήρια. Μπέρδεμα όντως!
- Βέβαια, ένας 'Streetsweeper' πάνω σε μια full frame έχει σχεδόν το ίδιο εύρος εστιακού μήκους πεδίου στα χαμηλά όσο και ένας DX 18-200mm πάνω σε μια DX μηχανή, εκλογικεύοντας τα 'παντρέματα' σε σημαντικό βαθμό.
- Βέβαια, στα αλήθεια υπάρχει ο αντίστοιχος FX, και είναι ο AF-S 28-300mmf/3.5-5.6 G ED VR ο οποίος είναι όντως 30% ακριβότερος, και πάνω σε μια FX μηχανή -με όλα τα άλλα ίδια- βγάζει σχεδόν το ίδιο ακριβώς καρέ όπως ο AF-S DX 18-200mm f/3.5-5.6VR G ED πάνω σε μια DX μηχανή. Πρόκειται δηλαδή για δύο τελείως διαφορετικούς φακούς που με τους κατάλληλους συνδυασμούς βγάζουν σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα.
No comments:
Post a Comment