Σήμερα δεν έχει cinema, και από ότι φαίνεται δεν έχει Αγγλικά, κι όλα αυτά χάρη στο Αττικό Μετρό στη Κατεχάκη ελέω φωτιάς. Το πηρά ποδαράτο λοιπόν που λέτε, όπως το 2000 με το μεγάλο σεισμό, που στη Πανόρμου είχαν βγει όλοι από τα σπίτια τους (προσφυγικά βλέπετε, πιο ύποπτα για τίποτα σοβατο-ρωγμούλες) και είχα καταλήξει σε ένα κατάμεστο Μπαρμπά-Γιάννη στη Δερβενιών. Λεωφορείο δεν υπήρχε να περίπτωση να πάρω, όλοι από το μετρό είχαν εισβάλει σε διάφορα δύστυχα λεωφορεία και γινόταν σαρδελοποίηση που όμοια της είχα να δω από την προηγούμενη δεκαετία. Άσε καλύτερα! Τα ‘χω φαει στη μάπα αυτά όταν πήγαινα σχολείο.
Με τα πολλά-πολλά και κατόπιν διάφορων περίεργων ελιγμών (αν είστε βάζελος και περνάτε από τη Λεωφόρο, βάλτε στα ακουστικά το ‘A Bitter Sweet Symphony’ των Verve και θυμηθείτε όλες τις στιγμές παροξυσμού του γηπέδου, είναι υπέροχα) κατέληξα στον Λυκαβηττό, και πέρασα από τα γραφεία του Αντί να πω μια καλησπέρα στον κ. Χ., τον μεγαλύτερο μεγαλοεκδότη μετά τον Λαμπράκη, όπως είχε πει εύστοχα και ένας ταβερνιάρης. Τους πέτυχα Τετάρτη βέβαια, μέρα που κλείνουν το τεύχος, αλλά εν αντιθέσει με άλλα τέτοια απογέματα, επικρατούσε ψυχραιμία και χαλαρότητα. Το γραφείο ακόμα πιο πνιγμένο με παλιά τεύχη και τόμους, ένας Θεός ξέρει πως θα 'ναι όταν ξαναπάω, αλλά το ηθικό πάντα ακμαιότατο και προσηλωμένο. Ξεφύλλισα και ένα παλιό τεύχος του '87 με τον κόκκινο Πάνο (μην ανυσηχείτε, πολλοί βουλευτές και υπουργοί και από τα δύο κόμματα έχουν αποφοιτήσει από το σχολείο του κ. Χ.) να παίρνει συνέντευξη από τον Έβερτ, και κάποια άλλα θεματάκια, που πραγματικά και αύριο να τα βάζαν πρωτοσέλλιδο, δεν θα το καταλάβαινε κανείς. Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια. Κάτσαμε, είπαμε τα δικά μας, συμφωνήσαμε ότι οι 3 μεγάλοι δήμοι (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη) θα κριθούν από το πρώτο γύρο, βρίσαμε το κράτος, προσπάθησα να τον ψαρέψω για καμία είδηση, αλλά εις μάτην, μόνο κάτι ανεπιβεβαίωτα που θα δημοσιευθούν αύριο στο σχετικό τεύχος, και τελικά έφυγα περίπου 1 ώρα πριν το περίφημο συσσίτιο και τράβηξα προς Ερμού μεριά όπου και πήρα την ισχυρή δόση σουρεαλισμού για την εβδομάδα: Χλιαρή προεκλογική συγκέντρωση του Ντινόπουλου και των υπολοίπων του συνδυασμού του για την Υπερνομαρχία, με επίτιμη προσκεκλημένη τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά (όπως έχει πει και ο Τζιμάκος, όπου ακούς διπλά ονόματα να φοβάσαι). Μιλάμε για απίστευτο θέαμα. Κάτι φυντάνια (αχ τα γλυκούλια μου!) της ΟΝΝΕΔ να μοιράζουν φυλλάδια, την Πετραλιά να λεει τα τρελά τα δικά της, και από πίσω της κορμοστασιά οι 3 του συνδυασμού να χαίρονται, σαν μαθητούδια του Γυμνασίου που πήραν Αριστείο! Απίστευτα σκηνικά...Την κοπάνησα ταχέως.
Αλλά αλήθεια τώρα, υπάρχει κανείς που μπορεί να μου εξηγήσει το θεσμό του Υπερνομάρχη; Δηλαδή, τι ακριβώς κάνει αφού υπάρχουν οι νομάρχες; Όπως είπε και ο φίλτατος Παναγιώτης σε μια κουβέντα υψηλού επιπέδου, το Φωφάκι το μόνο που έχει να επιδείξει είναι 2 γέννες (να της ζήσουν να τα χαίρεται κιόλας)! Βέβαια η αλήθεια είναι πως γενικότερα στο κλίμα απορροίας ευθυνών στην τοπική αυτοδιοίκηση ούτε οι Νομάρχες ούτε οι δήμαρχοι κάνουν τίποτα. Μονάχα παίρνουν ένα φοίνικα από μια νησίδα και τον παν σε κανένα πάρκο, και τούμπαλιν. Αποκέντρωση εξουσιών και κουραφέξαλα. Για αποκέντρωση ρουσφετιού πρόκειται, αλλά τέλος πάντων... Βέβαια για να μην υπερβάλλω (εγώ;!;!), τα πράματα είναι καλύτερα από ότι ήταν πριν 10 χρόνια (ηρωικές μέρες με παρκόμετρα), αλλά τους βλέπεις ότι τους περισσότερους τους ενδιαφέρει περισσότερο ο θώκος παρά να κάνουν 5 πραματάκια κι ας είναι κι λάθος. Κι πάλι για το πράσινο και τα παρκάκια και τα σκουπίδια και κουραφέξαλα θα λένε και θα κάνουν, αγνοώντας φυσικά του Φιξ (θυμάμαι όταν είχε εκλεγεί ο δήμαρχος-κάγκελο, κάποιος υποψήφιος είχε προτείνει να γίνει χώρος για πατινάζ επί πάγου!), τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας (ή τα διατηρούμε όπως στο Νέο Κόσμο ή τα γκρεμίζουμε, δεν υπάρχει μέση λύση για μένα), τα προβλήματα στη Κοτζιά, την έλλειψη (φθηνού) parking, την ανυπαρξία και τις ελλείψεις της δημοτικής αστυνομίας (αστείος θεσμός), τις πιθανότητες λαθών στην ανάπτυξη του Ελαιώνα και του Βοτανικού (όπου μπλέκει ο Παναθηναϊκός να τρέμεις!), τις μελλοντικές χρήσεις του γηπέδου στην Λεωφόρο, την εγκατάλειψη του Πεδίου του Άρεως κι άλλα πιο σοβαρά (στήριξη πολιτιστικών δράσεων, οριοθέτηση πολεοδομικών ζωνών, αναπαλαίωση και διατήρηση νεο-κλασσικών, νέο σχέδιο πεζοδρομήσεων, ανανέωση του Ο.Ν.Α., διαφάνεια στα οικονομικά και στις προσλήψεις). Αλλά βέβαια τι λεω ο άσχετος και απολίτιστος; Μα καλά που ζω; Στην τριτοκοσμική Ολλανδία ή Σουηδία;
Ρε ‘σεις, στη φοβερή και τρομερή Ελλαδάρα ζω (γεια σου ρε Άδωνη κατεβαίνεις και για νομάρχης!), που ο κουφο-Σουφλιάς θέλει σώνει και καλά 4 στάσεις μετρό για το Κολωνάκι (Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο, Ευαγγελισμός, και συντόμως ... Κολωνάκι), που ο Πολύδωρας παρακαλά τον Παλαιοκώστα να παραδοθεί, που εν μια νυχτί οι πουτάνες ρίχνουν το έλλειμμα και συγχρόνως μας κόβουν τα ΚΠΣ, που ο ΟΑΣΑ απεργεί μια μέρα πριν την μέρα των δωρεάν μετακινήσεων (!), που τα σκάνδαλα των υποκλοπών και των Πακιστανών εξαφανίστηκαν πριν καλά-καλά να ξεστομίσουμε ‘Αμερικάνοι’ (κάπου στο ‘Αμερ...’ σταμάτησαν οι υποθέσεις....), που ο freddo έχει διαολοστείλει το φραππέ, που ο Καψής δέχεται κλήση για την Εθνική (γεια σου ρε Όθωνα μεγάλε, έχεις μπει στο πνεύμα), που, που, που...Δεν κάνω πλάκα, έγκυρες πληροφορίες θέλουν τον Copperfield να έρχεται, όχι μόνο για τις παραστάσεις του, αλλά και για να πάρει μαθήματα από τον Αλογουσκούφη και τον Καραμανλή. Μαγικές καταστάσεις!!!
Τελικά λοιπόν είμαστε πολύ μαλάκες....
Υ.Γ. 1 Τσίπρα (τελικά η αριστερά έγινε aristera) δεν ψηφίζω που να μου κοπεί το χέρι!!! Άμα το παλλικαράκι θέλει να ‘μπει στο παιχνίδι’ της πολιτικής (όπως ο ίδιος ισχυρίζεται), άσε καλύτερα. Δεν γουστάρουμε κι άλλα illustration και επικοινωνιακά παιχνιδάκια, έχουμε βαρεθεί.
Υ.Γ. 2 Δεν έχετε ιδέα πόσο σιχτίρησα που δεν είχα τη φωτογραφική μαζί...
No comments:
Post a Comment