Επιτέλους βρέχει. Πάντα μου άρεσε η βροχή, αν και βέβαια υπήρχαν πάντα και οι στιγμές που τη μισούσα. Άλλες φορές ερχόταν όταν τη χρειαζόμουν κι άλλοτε υπήρχαν φορές που θα την απέφευγα σαν το διαόλο. Όμως τι να κάνεις, έτσι είναι, κάνει του κεφαλιού της. Άμα τα βάλεις κάτω, θα δεις πως η βροχή πρέπει να είναι το μοναδικό πράμα που δεν γνωρίζει σύνορα, κάστες ή προκαταλήψεις, παρά μονάχα ανάγκες. Έχει τη φοβερή ιδιότητα να μας εκπλήσσει κάθε φορά που μας θυμάται και χάρη στο διεστραμμένο θυμικό μας, καταφέρνει να μας ξαφνιάζει συνεχώς . Μας βρέχει όλους, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, γάτες, σκυλιά, σκουπίδια, ασχέτως άμα φοράς δέκα αδιάβροχα ή κυκλοφορείς σαν το γυμνό βασιλιά. Εκεί που κάποτε ήταν αέρας και καυσαέριο, τώρα υπάρχουν άπειρες στάλες νερού οι οποίες καταλήγουν παντού, από τα παπούτσια μας και τα σαλόνια μας, μέχρι τις αρθρώσεις μας. 
Μάλλον μου αρέσει, επειδή είναι φοβερά ισοπεδωτική, ο σοσιαλιστής ανακατανομέας του ύδωρ, επειδή την ξέρουμε από πάντα, αλλά ακόμα να φτιάξουμε κάτι το οποίο να μην τη φοβάται. Βέβαια κάνει και ωραία μουσική...
Μου αρέσει γιατί μικρός έβλεπα ανθρώπους με κουστούμια και γραβάτες, και τόνους σοβαρότητας να κρέμονται από τους ώμους τους, να τρέχουν με τη πρώτη στάλα, ενώ εγώ άνοιγα τη γλώσσα μου να πετύχω καμμιά σταγόνα (η οποία συνήθως κατέληγε στο μάτι μου...). Είχε πλάκα να βλέπω τους ‘μεγάλους’ να φοβούνται κάτι το οποίο το έβλεπα σαν παιχνίδι.
Επιτέλους βρέχει και θα ησυχάσει και η χλωρίδα και η πανίδα, και ο κάμπος ολάκερος. Μόνο εγώ δεν θα ησυχάσω που θα λαμβάνω απειλητικά τηλεφωνήματα για ύπουλες υγρασίες από τρελλαμένους γείτονες.... Τόσα χρόνια κατασκευών, από τις πρώτες σπηλιές μέχρι τους ψηλότερους ουρανοξύστες, και ακόμα ένας μηχανικός να το λύσει αυτό το καταραμένο το θέμα.
Υ.Γ.1 Το πρόγραμμα βαίνει καλώς.
Υ.Γ.2 Χρόνια πολλά Σέργιε!!!
No comments:
Post a Comment