Μαύρες Κωμωδίες

Η συνήθεια των περιπτώσεων να στοιχίζονται και των συμπτώσεων να εμφανίζονται, είναι όλα σημάδια ενός μυαλού δειλού, ενός κορμιού φτωχού, σε μέρες επαναληπτικές, καρμπόν, φασόν, reset, reset, reset, και ξανά από την αρχή, ίσως να υπάρχουν διαφορές οι οποίες συσσωρεύονται έτσι όπως αλλάζουν οι εποχές, η σκόνη που μαζεύεται στη γωνία που δεν της δίνεις σημασία, μέχρι να την ζητήσεις, μέχρι να την ψάξεις, μέχρι να σε πνίξει, το φως του ήλιου που χαμηλώνει, που δύει όλο και νωρίτερα, φθινόπωρο, ξεραμένα σε ρόδινες αποχρώσεις, χειμώνας, μια εξουσία φυσική, βασανιστική, ένας στροβιλισμός τοπικός ανασύρει το παρελθόν, το κάνει παρόν, μέλλον, και παρελθόν πάλι, επανάληψη, επανάληψη, μια αδιάκοπη λούπα τενεκεδένιων υποσχέσεων, σιδερένιων αληθειών, παντού αλήθειες, εύκολων ποτών, δανεικών ονείρων, ψεμάτων, πλαστικών εφιαλτών, ασυγχώρητων λαθών, βρεγμένων τσιγάρων, πρόστυχων φαντασιώσεων, λόγια, λόγια, λόγια, το πιο φθηνό συνάλλαγμα στο εμπόριο των αισθήσεων και των παραισθήσεων, υποτροπή, εκτροπή, δεν είμαι εδώ, υπήρχε πρόβλημα κάθε μέρα, κάθε μέρα υπήρχε πρόβλημα, μάτια, χέρια, μάτια, χέρια, μάτια, σφαλισμένα μάτια, σιωπή, σιωπή, κραυγή, ηχώ, μια αδιάκοπη μελωδία, ένα κερί, σύννεφα γαλάζια, γκρίζα, μαύρα, ερυθρά, η ανεξάντλητη παλέτα του ουρανού, χειμώνας, ένας αέρας δυνατός που τίποτα δεν παρασύρει, τα ρούχα ακόμα κολλημένα πάνω μου, reset, και πάλι επικίνδυνος, και πάλι εγωιστής, ξανά, γύρνα πίσω και πάλι από την αρχή, τα στενά μου εξαντλούνται, όλες οι διαδρομές ίδιες και κάποιες πλέον απαγορευμένες, όλες μαζεύονται, ενώνονται σε μια λίμνη χωρίς πινακίδες, αριστερά, δεξιά, λόγια, λόγια, λόγια, φωτογραφίες με μεγάλη έκθεση, σκοτεινές, κουνημένες, φωτογραφίες, κι άλλες φωτογραφίες, μνημεία σαθρά στερεωμένα, δεν είμαι εγώ, συγνώμη, ευχαριστώ, παρακαλώ, τα ψέματα και οι αλήθειες μεταναστεύουν στη χώρα της φαντασίας, η κατάρευση των συνόρων, το σβήσιμο των γραμμών, κάθε φορά ο ίδιος καμβάς πάνω στο κουρασμένο καβαλέτο, η μια εικόνα καλύπτει την άλλη, τη σβήνει, την εξουδετερώνει μονάχα από απόσταση, από κοντά το σχήμα, οι γραμμές παραμένουν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν, η μια στρώση πάνω από την άλλη, οι επικαλύψεις αλληλοσυμπληρώνονται, πορτραίτα τρισδιάστατα, τρομπέτες, ένα πιάνο, ξεκούρδιστες κιθάρες και ένα φλάουτο, μια κουρασμένη μουσική κωμωδία, ξεχασμένοι μουσικοί, όσο φεύγω μαρμαρώνουν, δάχτυλα πιεσμένα στις νότες, μια ηχώ που ποτέ δεν θα σβήσει, κάθε τι τελειώνει με μια σιωπή, το ανάγλυφο των βουνών πάντα το ίδιο, ο χρόνος ένας απελπισμένος γλύπτης που μάταια προσπαθεί να σμιλέψει πάνω μου ένα σκοπό, το μέλι κεχριμπάρι θα γίνει, ρετσίνα καμένων δέντρων, ιστορίες από παλιά, ένα και ένα δεν κάνει ποτέ δύο, ποτέ, το μυαλό ο μεγαλύτερος δυνάστης, κάθε βράδυ επανάσταση μπροστά από τα παλάτια της Αντουανέτας, μέχρι να μην σκέφτομαι, μέχρι σε εσχάτη προδοσία με συνοπτικές διαδικασίες να καταδικαστώ, παιχνίδια, παιχνίδια, η λούπα από την αρχή και στη συνέχεια τα σύννεφα τρέχουν στο δικό τους αδιάφορο χρόνο, δεν είμαι εδώ, τρέχουν αλλού να σκορπίσουν τις σκιές τους και μελαγχολία να γεννήσουν στα μάτια ασθενών, όλα τρέχουν, προχωράνε, παιχνίδια, αστεία, λόγια, σκουπίδια, λόγια, λόγια, αστεία, μονάχα αστεία, κάθε μέρα μόνο αστεία, ακόμα και την Κυριακή, αστεία, το γέλιο κάνει καλό στη καρδιά.

Οι Μαύρες Κωμωδίες είναι side project του Μιχάλη Γαλαίου, μπασίστα των Lost Bodies.