Από 12/5 - Κάνε κι εσύ κόμμα, μπορείς

Δράση, Δημοκρατικοί και Φιλελεύθεροι είναι οι τρεις νεοφώτιστοι στον στίβο των πολιτικών κομπάρσων, με πολλά κοινά (έμφαση στην πολιτειακή εγρήγορση του πολίτη, facebookάκια και Web 2.0 σήματα) αλλά και αρκετές διαφορές. Ναι, λέμε τώρα, αλλά πέρα από τις χαριτωμενιές ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνω για την φερεγγυότητα των εν λόγω προσώπων.

Δράση:

Γενικά: Όταν είδα τον Βερέμη και τον Μπουτάρη μαζί, δεν ξέρω, αλλά με έπιασε μια συγκίνηση κοσμική και έτρεξα με τις σαγιονάρες να βρώ το original Θύρα 21 κείμενο του Νοστράδαμου. Μέχρι να γυρίσω το youtube έδειχνε ένα pixel-αρισμένο Δήμου να μιλάει το ίδιο βαρετά όπως γράφει ενώ ο πανμέγιστος κομματοφτιάχτης Μάνος προσπαθούσε να ισορροπήσει τα μάγουλα του που κάπως σαν να φουσκώσανε από την εποχή των Ταύρων. Δράση λοιπόν, ένα κόμμα έτοιμο για όλα. Με το που ιδρύθηκε, δήλωσε πως θα συνεργαστεί με οποιοδήποτε κόμμα βγει πρώτο, καθιστώντας τα ιδρυτικά του μέλη ως τις πρώτες πουτάνες παγκοσμίως που διαλαλούν την πραμάτια τους πριν καλά καλά πιάσουν δουλειά. Όμορφε, θες παρεούλα;

Ιδεολογία: Ένα αόριστο αμάγαλμα νέο-δεξιών, παλαιο-φιλελεύθερων, μετα-κουμουνιστικών ιδεών. Οι ιδεολογίες πεθάνανε, ζήτω η αντιμετώπιση των ζητημάτων a la carte.

Κάρμα: Τις πουτάνες πολύ αγαπήσανε, αλλά την πουτανιά ουδείς. Πρέπει να συγχαρούμε τον Μάνο διότι με Δαρβινική ακρίβεια προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο light ορθολογικό και γραφειοκρατικό in the good way κόμμα και στο διάβα του θα συμπαρασύρει κάθε λογής πικραμένο. Αυτή η μανία όμως με τις συνεργασίες εκ του ασφαλούς καθόλου δεν αρέσει στην Morder, την παρακείμενη του γραφείου μου γάτα.

Συμπέρασμα: Η Δράση είναι ένα κόμμα από το παρελθόν που θα το δούμε και στο μέλλον. Μετά τη δημιουργική περιοδεία στο ΥΠΕΧΩΔΕ, ο Μάνος είναι καταδικασμένος σε κάτι μεταξύ γραφικής αποτυχίας και ιδεολογικού ευτελισμού, όσα κόμματα κι αν φτιάξει. Πλέον δεν μπορώ να φανταστώ εκλογική αναμέτρηση χωρίς την χαζομουτσούνα του. Μαρκουλάκης εξαιρετικός spokeperson, εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Σπηλιωτόπουλος.

Φιλελεύθερη Συμμαχία:

Γενικά: Υπάρχουν από την εποχή των Ταύρων του Μάνου τους οποίους αμέσως είχαν ουσιαστικά αποκηρύξει. Παρόλο την ‘είμαστε αστοί με laptop και ο μόνος Marx που ξέρουμε είναι ο Groucho’ στάση τους η οποία είναι απογοητευτική στα όρια του εκνευριστικού, τουλάχιστον είναι ότι λένε στη συσκευασία. Φιλελεύθεροι. Με χαμηλά λιπαρά και μπόλικες αμερικανολάγνες βιταμίνες.

Ιδεολογία: Ελαχιστοποίηση του κράτους, ιδιωτικά πανεπιστήμια, μισθοφορικός στρατός, ελεύθερη αγορά, αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, απλή αναλογική, κατάργηση κατώτερου μισθού, διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας, ενιαίος φορολογικός συντελεστής, πουλάτε γιατί χανόμαστε, αραχτοί και κουλ στη Βούλα με freddo. Μαζί με το ΚΚΕ, το πιο ταξικό κόμμα εβερ(est) αλλά από την ανάποδη.

Κάρμα: Η Morder σαν γάτα που είναι δεν γουστάρει τα διπρόσωπα καθίκια, για αυτό και σέβεται τους @ιλελεύθερους. Σε σύγκριση με κάτι χριστιανοδεξιούς της ΝΔ που με σκονάκια και απαρχαιωμένα τεύχη του New Yorker προσπαθούν να γίνουν μοντέρνοι, χίλιες φορές αυτά τα σικάτα παλικαριά που έχουν και μερικές καλές ιδέες.

Συμπέρασμα: Πας αριστερός καλύτερα να γυρίσει στην εξορία με τους αστακούς του Πατακού παρά να προσπαθήσει να ανοίξει πολιτική κουβέντα με τους Φιλελεύθερους. Όμως είναι απαραίτητα τα ατιμούλικα, γιατί πολύς κόσμος είναι φιλελεύθερος, απλά δεν το ξέρει ακόμη.

Δημοκρατικοί:

Γενικά: Ρεπουμπλικάνοι με την old fashioned αλα Thomas Jefferson έννοια με ολίγη από Σόλωνα. Νομίζω.

Ιδεολογία: Πολιτειακή παρέμβαση στο βουλευτικό αξίωμα, πλήρης διαχωρισμός των τριών εξουσιών (δικαστική, εκτελεστικής και νομοθετικής για τους πολιτικά χίππηδες) και με σανδάλια στον Άρειο Πάγο (τον παλιό, όχι τον καινούριο). Τα υπόλοιπα είναι ψιλό-άγνωστα και γενικά. Άμα τα κόμματα είναι αμάξια, οι Δημοκρατικοί θα ήταν κάτι σαν τον συνταγματικό σασμάν.

Κάρμα: Η Morder είναι σαν τη μάνα τους. Δεν τους ξέρει και έχει έγνοια για το πότε θα νοικοκυρευτούνε. Αλλά και πάλι ένα πιάτο γιουβαρλάκια θα τους το φτιάξει.

Συμπέρασμα: Στη μακρά σειρά των σπορο-κομμάτων με όμορφα λογότυπα, οι δημοκρατικοί προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο για τους φυσιοδίφες του πολιτικού σκηνικού. Ο βασικός άξονάς τους είναι σωστός, και ποιος ξέρει; Μπορεί να βρεθούν κι άλλοι Δημοκρατικοί ανάμεσά μας. Για πόσο καιρό θα υπάρχουν βέβαια, ένας Σιούφας ξέρει.

Bonus:

Οικολόγοι – Πράσινοι:

Γενικά: Δεν είναι καινούριο κόμμα, αλλά μονάχα το τελευταίο χρόνο φλερτάρουν με το πολυπόθητο 3% σύμφωνα με τα γκλομπο-γκάλοπ. Τη τρέχουσα χρονική συγκυρία έχουν το γνώριμο υφάκι τύπου που έλεγε κάτι και κανένας δεν τον άκουγε αλλά τώρα τον παραδέχονται, το κλασσικό ‘εγώ σας τα έλεγα’.

Ιδεολογία: Καμία. Η οικολογία δεν είναι ιδεολογία και μια υπεύθυνη περιβαλλοντική πολιτική μπορεί να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο θεσμικό, πολιτικό, πολιτειακό, ιδεολογικό, ακόμα και σεξουαλικό άμα λάχει πλαίσιο.

Κάρμα: Καλή η οικολογία, ωραία και τα κλοπο-γκάλοπ, αλλά στα δύσκολα φαίνεται ο καπετάνιος. Η Morder δεν τους βλέπει να ορκίζονται μπροστά από τον Jeronimo καβάλα στα γαμω-ποδήλατά τους παρά το επικείμενο σουξέ τους στις Ευρωεκλογές. Καλύτερα να συνεργαστούνε όσο προλαβαίνουνε με κάποιο από τα κόμματα εξουσίας ώστε νε επιτευχθεί η μεγάλη πράσινη στροφή και στο Ελλαδιστάν και να σταματήσει η αφαίμαξη ψήφων από την αριστερά. Άντε τώρα!

Υ.Γ. Πάντως στα σοβαρά τώρα, ποιος μπορεί να δει το κλασσικό βιντεάκι με Λεβέντη που βρίζει θεούς και δαίμονες τότε που το κλείνανε το κανάλι, και να διαφωνήσει με αυτά που λέει;