Την ώρα που ο ΓΑΠ και ο Βρούτος του πολεμάνε φαντάσματα στους ανεμόμυλους του διεθνούς κεφαλαίου, καθημερινοί συμβολισμοί ξεπετάγονται σαν αγκάθια στην νάρκωσή μας. Όσο το Υπουργείο Αμύνης μοιράζει πτητικά επιδόματα ακόμη και σε υπασπιστές που πετάνε χαρταετούς στη Μεσογείων, το Υπουργείο Παιδείας ακόμη δεν έχει βρει την τσίπα να βάλει ένα τέλος στην γελοιότητα των σχολικών βιβλίων. Αντιθέτως καλεί τους μεγαλύτερους μαθητές να φέρουν στο σχολείο τα παλαιότερα βιβλία τους -με όλα τα σκονάκια, τα στιχάκια και τις μουντζούρες- και να τα δώσουν στους μαθητές των χαμηλότερων τάξεων ώστε να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα τα μαθήματά τους. Την ίδια ώρα, κάποια λίγο μεγαλύτερα παιδιά, τα στελέχη των φασιστοκομματικών παρατάξεων των πανεπιστημίων διυλίζουν τον κώνωπα επειδή η Αννούλα τους αίρει τις εκλογικές δυνάμεις στην ανάδειξη των πρυτάνεων. Διότι το θέμα μας, ήταν, είναι και θα είναι η εξουσία, και όχι η ουσία.
Μπράβο καλή μου Αννούλα. Πραγματικά συγχαρητήρια, πως δεν το είχαμε σκεφτεί τόσα χρόνια, τι γελοίοι που ήμαστε που επιτρέπαμε τέτοια αλόγιστη σπατάλη τόσα χρόνια, την έκδοση βιβλίων για τους μαθητές, ενώ υπάρχουν τα βιβλία της προηγούμενης χρονιάς; Μπράβο σου που ρηξικέλευθα όχι μόνο περιόρισες τις δαπάνες του δημοσίου μα δημιούργησες τις κατάλληλες συνθήκες για μια κοινωνικοποίηση των παιδιών στο σχολείο σε μοντέλο ... σοσιαλιστικό. Αχ, μικρή Αννούλα πόσο βαθιά στην πρωτοπορία βρίσκεσαι και σε τι πελάγη άγνοιας πελαγοδρομούμε. Μακάρι να μοιραζόμασταν και εμείς το ριζοσπαστικό σου τρόπο σκέψης, πόσα πολλά θα μπορούσαμε να πετύχουμε...
Μα στα αλήθεια τώρα, αν και είναι πάντα γελοίο να μιλάς για τις νεότερες γενεές, ο εν λόγω συμβολισμός της κατάρρευσης της παιδείας στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς είναι τόσο πραγματικός όσο και η ηθική μας χρεοκοπία. Άλλωστε η άλλη, η δημοσιονομική, είναι από καιρό δεδομένη και συγκεκαλυμμένη, με την ημερομηνία του πιθανού πιστωτικού γεγονότος να είναι ένα ακόμη κερδοσκοπικό χαρτί στη φαρέτρα των χρυσών παιδιών του άυλου κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στην πνευματική μας χρεοκοπία, η οποία εξαργυρώνεται κάθε μέρα, γύρω μας, μπροστά μας, με την απάθεια, τον εγωισμό και τον κοινωνικό διχασμό να βασιλεύουν.
Οι μικρές μας νίκες λιγοστεύουν και οι ήττες μας πληθαίνουν, αφήνοντας πίσω τους καμμένη γη και καμμένα μυαλά. Με εφιαλτική ταχύτητα γινόμαστε ξένοι, ιδιώτες και ηλίθιοι, φοβικοί και βίαιοι, καρκινώματα στην ίδια μας τη ζωή η οποία ολοένα κλείνεται στο στενό της καβούκι, κι αυτό δανεικό. Αποκτηνωνόμαστε, και τώρα χάρη στη μικρή μας Αννούλα, εντάσσουμε τους νεότερούς μας κατευθείαν στη φρίκη μας, χωρίς περίοδο προσαρμογής, αντίδρασης και απογοήτευσης. Αρκετά με τον κόσμο που θέλουμε, ας αρκεστούμε με τον κόσμο που ανεχόμαστε. Σκοτώνουμε τα παιδιά μας γιατί δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο να σκοτώσουμε.
Συνέχεια λέμε πως σημασία έχει η παιδεία, και πως έχουμε δανειστεί τον κόσμο από τα παιδιά μας κι άλλα τέτοια γελοία και υποκριτικά. Μα η αλήθεια που έχουμε επιλέξει είναι τελείως διαφορετική, διότι έχουμε επιλέξει να συντηρούμε κρατικοδίαιτους, να στήνουμε πατριωτικούς φόβους και να ξεπουλάμε μια χώρα ψεύτικη καίγοντας ότι έχει αξία και θάβοντας ότι κατακτήθηκε. Έχουμε επιλέξει το διεφθαρμένο κράτος και την πολιτική ολιγαρχία, μα θα ήταν ανεπίτρεπτο να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να εξαθλιωθούμε κι άλλο. Δεν μας μένει και πολύ άλλωστε. Λίγο πιο απλά, το στοίχημα με τα λεφτά το έχουμε χάσει καιρό, ας μη χάσουμε και το στοίχημα με την αξιοπρέπειά μας. Να μην γίνουμε δηλαδή σαν τη μικρή Αννούλα.
No comments:
Post a Comment