Πολλά μπορείς να πείς για τα Χαμένα Κορμία, (αγγλιστί Lost Bodies), ότι δηλαδή είναι ένας συνδιασμός Χάρρυ Κλυνν, Panx Romana και Λένα Πλάτωνος (respect), ή πως το χιούμορ είναι η κινητήρια δύναμη που τους οδηγεί στη post punk πορεία τους (από το 1988!!), ή ακόμα μπορείς να καταφύγεις στα συνήθη, και πίσω από κάθε κλόουν να βρείς ένα θλιμμένο στοχαστή, αλλά η αλήθεια είναι πως λίγο καφρίλα, λίγο ποίηση, λίγο σοβαρότητα, λίγο η αναρχική τους περιθωροποίηση από τη τέχνη της μουσικής με τους σύνηθεις όρους, κάνει τους Lost Bodies ξεχωριστούς. Με λιγότερα λόγια, είναι απλά γαμάτοι. Από την άλλη νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής και υπερήφανος που γνωρίζω που είναι ο Άνθρωπος στο εγκατελλειμένο Μεταξουργείο, και που ξέρω πως να ανοίξω τη σατανική πόρτα του, και πως να διασκεδάσω με το 'ότι να ΄ναι' πρόγραμμά του. Αντιπαρέρχοντας τα προηγούμενα, ανυσηχώ ιδιαιτέρως με την κατανάλωση αλκόολ που κάνω τελευταία....
No comments:
Post a Comment