Γκούχου γκούχου

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να γίνομαι ρόμπα (κανονική, όχι από τις άλλες τις ξεκούμπωτες), και έτσι θα το ομολογήσω. Έχω τρύπιες κάλτσες. Ναι ρε, έχω τρύπιες κάλτσες το κέρατό μου. Όχι όλες φυσικά, αλλά με τον ρυθμό με τον οποίο ξετυλίγεται αυτή η σιωνική (ή μήπως μασονική;) συνωμοσία, σε λίγες μέρες πάλι πρέπει να πηγαίνω για νέα ζευγάρια. Πείτε με παρανοϊκό (μαλάκα και ηλίθιο για να ακριβολογώ), αλλά κόβω το κεφάλι μου (ή καλύτερα τα μαλλιά της κεφαλής μου για περισσότερη ασφάλεια) πως το θέμα της κάλτσας είναι αντίστοιχο με του λαμπτήρες που έχουν ορισμένη διάρκεια ζωής ενώ θα μπορούσαν να διαρκούν για πάντα. Οι άτιμοι οι καλτσοποιοί, θα μπορούσαν να έχουν διπλή και τριπλή ραφή στο συγκεκριμένο σημείο – στο μεγάλο δάκτυλο btw – και έτσι θα λυνόταν το ολίγον εξευτελιστικό πρόβλημα. Αλλά βλέπετε υπάρχει η άτιμη η κερδοσκοπία στη μέση, το κεφάλαιο, ο καπιταλισμός, σε βάζουν επίτηδες οι παλιοχαρακτήρες να παίρνεις καινούριες για να τα ‘κονομάνε αυτοί. Αλλά για αυτά δεν τολμάει να μιλήσει το Zeitgeist, μόνο τα προφανή για την δουλεία του επιτοκίου και για κάτι αστρολογίες ξέρουν να λένε αυτοί οι θολοκουλτουριαδοαναρχικοί.

Φυσικά το λυσαλλέο κεφάλαιο υπάρχει παντού, όπως και η εξυπηρέτησή του φυσικά. Λαμπρό (ατυχής χρήση της λέξης) παράδειγμα το έγκλημα που συντελέστηκε από το Δήμο Αθηναίων στο παρκάκι στη διασταύρωση Κύπρου και Πατησίων με το ξεριζωμό και κουτσούρεμα δεκάδων δέντρων υψηλού πρασίνου. Όταν πρόκειται για λαδιά, το κράτος δουλεύει άψογα, αλλά κι περίεργο πράμα όμως, κάθε φορά που ο δήμος θέλει να κάνει υπόγειο παρκινγκ επιλέγει πάντα να απαλλοτριώνει πλατιές και όχι ιδιόκτητους χώρους. Πιο εύκολο, βολικό και φθηνό θα μου πείτε. Ακριβώς, τα ίδια είπαν και οι εργολάβοι στου Νικήτα το αυτάκι και αυτός κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι, ενώ την ίδια ώρα κακοπληρωμένοι μπάτσοι με καύλες μέχρι το πηγούνι ρίχνουν δακρυγόνα, σφαλιάρες οικολογικές και χημικά. Έτσι όπως το πάει ο δήμαρχος με τα ατυχή καρό πουκάμισα, ο Νικήτας (ο Κακλαmoney όπως εύστοχα τον λένε οι Κυψελιώτες) θα καταφέρει η δεξιά να χάσει και την δημαρχία της Αθήνας, ε τότε θα έχει επιτύχει έναν άθλο πραγματικό. Από την άλλη φυσικά, το πάρκο είναι στο 6^ο δημοτικό διαμέρισμα, οπότε εντάξει δεν πολυσκάμε κι ας τα τρώμε εμείς όλα τα αέρια. Πρώτο δημοτικό διαμέρισμα for evah, innit.

Ο πούστης ο καπιταλισμός χτύπησε πρωινιάτικα σήμερα και τους αγρότες από την Κρήτη (τα φιλιά μας στην υπέροχη Κρήτη που θα έλεγε και η Μενεγάκη) που ήρθαν να μας υπενθυμίσουν πως η αγροτική πολιτική της Ε.Ε. και ο αστικός πολισμός μας έχει φέρει τα πάνω κάτω, έχει κάνει το μαύρο άσπρο και έχει ξεφτιλίσει μια από τις αρχαιότερες και σπουδαιότερες ενασχολήσεις του ανθρώπινου είδους – την αγροτιά ντε, όχι τις τέχνες βρε ηλίθιοι. Την ίδια ώρα ο αρμόδιος υπουργός ταξίδευε σαν κλασσικός Ελληναράς επαίτης στας Βρυξέλλες να πείσει τους βασανισμένους από σκολίωση γραφειοκράτες πως το πεντακοσάρικο δεν είναι αναλγητικό λάδωμα από το πλάι αλλά απόλυτα δικαιολογημένες αποζημιώσεις. Βέβαια, για να τις πείσεις αυτές τις κουφάλες καλύτερο θα ήταν να μποϊκοτάρουμε την εξαγωγή φέτας και λαδιού εις τας Ευρώπας, και να αρχίσουν να πέφτουν σαν τις μύγες από τις καρδιοπάθειες. Για να γλυτώσουμε των επιτρόπων την καταστροφή, μονάχα μεσογειακή διατροφή. Πίσω στα δικά μας, εισαγγελείς και φαρισαίοι διέταξαν κατά ζώνες αποκλεισμούς των αγροτών και των τρακτέρ στο γαυρολίμανο (τι φοβήθηκαν δηλαδή, μην ορμήξουν τα τρακτέρ στη βουλή;), ενώ οι εύθραυστοι ματάδες απάντησαν στις πατάτες με πλούσιο μενού από γκλομπιές, ασπιδιές, χημικά και δακρυγόνα, ‘τα πως τα λένε’ που είπε και ο Μαρκογιαννάκης στη Βουλή(!). Και τα δακρυγόνα χημικά είναι, αλλά υπερθεματίζω για εφέ, όπως και στην προηγούμενη παράγραφο. Δε λέω, άμα φας πατατιά θα έχουμε ένα μικρό θέμα, αλλά μέχρι στιγμής στην αντιπαράθεση πλαστικής ασπίδας και πατάτας, το βασισμένο στο βαμμένο με αίμα πετρέλαιο υλικό κερδίζει τον με μόχθο βγαλμένο καρπό της γης. Πως τα λέω ο άτιμος, όχι πείτε μου πως τα λέω. Πάντως παντού ΜΑΤ ανά την επικράτεια, πόσα είναι πια τα ατιμούλικα;

Βέβαια δε νομίζω πως για όλα φταίει ο κεφαλαιολάγνος (I claim this word in the name of eloquence) πολιτισμός μας, υπάρχουν κι άλλα χαρακτηριστικά που τριγυρνάνε μέσα στο μυαλουδάκι πολλών που προκαλεί προβλήματα. Η εξουσία για παράδειγμα. Με περίσσεια πονηριά και θράσος η Νέα Δημοκρατία δια του αρμόδιου υπουργού της Π. Παυλόπουλο (aka Πάκης) δίνει assist την διακυβέρνηση της χώρας στο ΠΑΣΟΚ προωθώντας τον εκλογικό νόμο που εξασφαλίζει βουλευτική αυτοδυναμία. Ταυτόχρονα η Χαριλάου Τρικούπη (και Ιπποκράτους μαζί σύντομα) από τη μια αρνείται την αύξηση της πριμοδότησης από 40 βουλευτές σε 50, και από την άλλη το παίζει δίπορτο συνομιλώντας με Αλαβάνο που έχει πάθει λουμπάγκο από το πολύ πάνω κάτω των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στα τρομογκάλοπ. Για να ακριβολογούμε δηλαδή, ο George έμαθε τα κόλπα τα Πολίτικα και εμείς γυρνάμε ταχέως στην τουρκοκρατία με ραγιάδες, κοτζαμπάσηδες, φιρμάνια, χρυσόβουλα, σουλτάνους και σουλτανάτα. Και για όσους δεν πολύ-καταλαβαίνουν, αντί να οδεύουμε προς την απλή αναλογική, κατρακυλάμε σε μια ακόμη πιο ενισχυμένη πλειοψηφική, ώστε στο τέλος το ένα πέμπτο του πληθυσμού να καθορίζει ποιοι κυβερνάνε, όσοι οι υπόλοιποι μας κοιτάμε τα αρχίδια μας και λέμε ‘τι έγινε πάλι;’. Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά παραπλανητική, όλα στο όνομα της ομαλότητας και κάτω από τη σκιά της ακυβερνησίας, λες και είχαμε κάποια κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, αλλά τέλος πάντων. Πλατειάζω και θα κάνω ψωμάκια (καλό, ε; αλλά μην φοβάστε, έχω ήδη προνοήσει για τη σαμπρέλα μου για το καλοκαίρι). Η ουσία είναι μια, χεστήκαμε για την ακυβερνησία, όχι άλλο νοθεία.

Άντε, κι αύριο μέρα είναι.

Υ.Γ. 1 Όσοι είναι υπέρ της αυτονομίας της λεβεντογέννας και φουντοκαπνιστής Κρήτης, να σηκώσουν περήφανα τις ρακές τους (όχι τα κουμπούρια, αυτά είναι επικίνδυνα πράματα).

Υ.Γ. 2 Εγώ τελικά με τις κάλτσες μου τι θα κάνω;