Απόψε έχουμε βραδιά ποίησης

Το ομολογώ. Όχι πως είμαι χοντρός, δηλαδή είμαι, αλλά δεν το ομολογώ, αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση. Άλλο πράμα ομολογώ, κάτι αγνό, κάτι υπέροχο και ιερό. Είμαι ερωτευμένος. Με την Κοντολίζα Ράις (τη γράφω στα ρωμαίικα για να μη με τσιμπήσει το έχελον, γνωστό και ως έχει-all ή τα-βλέπει-all).

Είναι άρρωστο το ξέρω, αλλά μήπως ο έρωτας δεν είναι η πιο γλυκιά αρρώστια; Καταλαβαίνετε βέβαια πως αυτή η χαμηλού ρεαλιστικού επιπέδου ονείρωξη πολύ δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί, αφού αφενός πρέπει να διατηρώ μια ρομαντική κατάθλιψη προοίμιο της απόρριψης (όπως ταιριάζει στις μοιραίες σχέσεις) και αφετέρου δεν έχω διαβατήριο για να πάω στις Η.Π.Α. να της παίξω μια καντάδα βρε αδερφέ.

Μολονότι λοιπόν είμαι καταδικασμένος να κοιτάω το λατρεμμένο χαμόγελό της στις τρεις τα ξημερώματα πίνοντας ρετσίνα Μαλαματίνα και ακούγωντας Portishead μέχρι να μου κάνει μύνηση κανάς γείτονας, δεν συγκρατήθηκα και έγραψα τις παρακάτω γραμμές, διότι μπορεί ο έρωτας να είναι σαν το καπνό που φεύγει μα πάντα τον μυρίζεις, αλλά τα γραπτά μένουν.

Μονάχα εσένα αγαπώ και λατρεύω Rice

Για σένα και τη ψυχή μου στο διάολο

Αλλά always for the right price

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ

Η κοιλιά μου ανακατεύεται όταν σε σκέφτομαι

Για σένα καρβουνάκι μου, θα κόψω και το χοιρινό

Σε ψάχνω φως του σκότους μου, Κοντολίζα

Αλλά δεν μπορώ να ‘ρθω να σε βρω

Γιατί καρδιά μου, δεν μου δίνεις VISA

Το ξέρω κάνει κοιλιά στη μέση, αλλά τι περιμένατε σε 3 λεπτά; Ο Καρυωτάκης θα ήταν υπερήφανος. Άντε και ένα επίκαιρο:

Λατρεία μου, πρόταση μομφής θα σου κάνω

Την αναθεωρητική θα σου διαλύσω

Τα πασόκια να μαζέψω δεν προφτάνω

Μην κάνεις εκλογές, θα τα φτύσω!

Υ.Γ.1 Έχω χάσει το μέτρημα με τις προτάσεις μομφής. Όπως και τις φορές που οι πολιτικοί προσβάλλουν το ίδιο το πολίτευμα (χα!) του Yunanistan. Έλεος με τη γενιά του άρθρου 16, τους πολιτικούς τσαρλατανισμούς και την δήθεν κατάλυση των θεσμών....

Υ.Γ.2 Είχα υποσχεθεί κάτι όμορφο. Τα παραπάνω δεν είναι αυτό!!!