Όμορφα Εξάρχεια

Έχει μια υπέροχη μέρα σήμερα στην Αθήνα με ούτε ίχνος συννεφιάς, ούτε δυνατά αγέρια ή άσχετες κρυάδες. Μια όμορφη, πραγματικά ανοιξιάτικη μέρα, αν και οι απανταχού μετεωρολόγοι θέλουν να μας τρομοκρατήσουν. Είναι και Κυριακή, και έτσι όλοι οι δρόμοι γύρω από τη γειτονιά μου είναι άδειοι, προσπαθούν να πάρουν μερικές ανάσες, να ξεκουραστούν για υποστούν άλλες έξι μέρες βάναυσης ταλαιπωρίας από τους ανθρώπους που περικλείουν και τους ανθρώπους που την επισκέπτονται για να πάνε σε άλλους δρόμους. Ελέω της ημέρας η πλατεία έχει γεμίσει κόσμο και οι κεφετέριες έχουν βγάλει όσες καρέκλες και τραπεζάκια μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν τους θαμώνες και μη των. Μέχρι και τα πρεζάκια είναι λίγα και μονάχα ένας ημί-τρελλος που κουβαλούσε ένα μωρό σε κούνια με μια κόκκινη ανά χείρας και τσιγάρο στο στόμα να θυμίζει πως μόνο στα Εξάρχεια συμβαίνουν κάτι τέτοια άκυρα.

Δεν θέλω να φύγω αλλά πρέπει. Δεν είναι τόσο τραγικό όσο ακούγεται φυσικά, χάρη στη δουλειά μου μπορώ και κάνω ότι κάνω, χάρη στη δουλειά μου μπορώ και κρύβομαι τους χειμώνες σε αυτούς φιλόξενους δρόμους, μπορώ και πηγαίνω στις συναυλίες μου (Closer, Αγγελάκας και Βελιώτης, Διάφανα Κρίνα και Last Drive στο σύντομο μέλλον), μπορώ και γράφω τις παπαρίες που γράφω. Άλλωστε το γεγονός πως εφτά μήνες του χρόνου είμαι στη Βάρκιζα, κάνει τη γειτονιά μου ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, λιγότερο βαρετή.

Στο κάτω κάτω η Βάρκιζα έχει και πολλά ωραία. Καθαρό αέρα (λέμε τώρα....), παραλίες .... μμμ μέχρι εκεί βασικά. Γιατί έχει και ένα σωρό μονοκόμματες πολυκατοικίες, νεόπλουτους και παλαιόπλουτους που άμα τα πάρτυ τους δεν ακουστούν μέχρι την Αγ. Μαρίνα θα πληγωθεί ο ευθραυστός εγωισμός τους, και ένα σωρό μαλάκες που κάνουν τα Σαββατοκύριακά αφόρητα. Ουκ ολίγοι οι κρετίνοι στη Βάρκιζα κυρίες και κύριοι. Ευτυχώς η δουλειά δεν με χαλάει. Σίγουρα μπορεί να γίνει βαρετή και κουραστική πολλές φορές, ενώ δεν λείπουν και οι στιγμές που πρέπει να φυλακίσω τον εαυτό μου περιμένοντας ένα πελάτη τρεις ώρες παραπάνω επειδή ένας κάφρος ταρίφας αποφάσισε να κάνει την καλή για απόψε, αλλά τις περισσότερες φορές τα πράματα κυλάνε ήρεμα, όσο ελέγχεις την κατάσταση δηλαδή, και είναι μια δουλειά που τις περισσότερες φορές ξέρω τι πρέπει να κάνω και πως να το κάνω. Δεν είναι το όνειρο της ζωής μου, αλλά από αυτό ζω και ζω καλά μάλιστα.

Συν τοίς άλλοις η φετινή χρονία είναι ιδιαίτερη για αρκετούς λόγους. Πρώτον θα προσπαθώ να κλεβω μερικές ώρες από εδώ και από ‘κει για να τελειώσω τη διπλωματική. Επιπλεόν για πρώτη χρονιά θα έχουμε κάποιον αποκλειστικά στο housekeeping για να ελαχιστοποιηθούν τα προβλήματα καταλληλότητας των διαμερισμάτων. Τέλος φέτος μπορεί (αν όλα πάνε καλά και συμφέρει) να είναι η τελευταία χρονιά που θα χρησιμοποιούμε ηλιακά, αφού εξετάζω σοβαρά τη πιθανότητα εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στη ταράτσα. Έχω ήδη ετοιμάσει κάποια πρόχειρα οικονομοτεχνικά και όταν τα σουλουπώσω λίγο θα τα ανεβάσω εδώ ή θα τα κάνω share στο google (άλλη μια λέξη την οποία αγοεί επιδεικτικά ο ορθογράφος μου) documents.

Σας αφήνω τώρα γιατί η κουτουρού μου έχει γεμίσει αγκάθια.

Υ.Γ.1 Οι εικόνες είναι πρωτόλειες προσπάθειες για αφαιρετικά (του πισινού, u know...) σχεδιάκια για μπλουζάκια. Όποιος γουστάρει ξέρει που να με βρει.

Υ.Γ. 2 Πέρα από τη πλάκα, Εξάρχεια-Βάρκιζα, δεν υπάρχει σύγκριση!