Και όταν βρέχει, ψηλά το κεφάλι!

Εγώ, εσύ κι άλλοι. Δεν είμαστε μονάχοι στη γειτονιά μας, όποια κι αν είναι αυτή. Κάθε άλλο. Αλλά ακόμα και η επιθυμία μας να κάνουμε το σωστό για τους υπολοίπους, προδίδει την προσωπική μας ανάγκη μας να είμαστε καλύτεροι στο δικό μας σύστημα αξιών, στη δική μας σφαίρα, στη δική μας αφελής διαδρομή. Ακόμα και το λάθος να κάνεις για τους σωστούς λόγους, ακόμη και τότε κάπου, σε κάποια ιδέα έχουμε κάνει το σωστό, όχι για εσένα, όχι για τους υπολοίπους, αλλά για εμάς. Η προσωπική ευτυχία, η αξιοπρέπεια, η τιμή, όσο και ιδιοτελή και αν είναι, είναι συγχρόνως με ένα τρόπου καθόλου μαγικό, μα απλά λογικό, τα κίνητρα και τα μέσα μαζί για τη αεναή σύνθεση και αποσύνθεση ενός αραχνοΰφαντου ιστού. Ας μη γελιόμαστε, ακόμα και οι μεγαλύτερες θυσίες που κάνουμε, είναι από προσωπικό συμφέρον. Μάλλον επειδή το να κάνουμε το σωστό μας κάνει ευτυχείς, ακόμη και όταν πληγωνόμαστε. Είναι μια περίεργη ιστορία.
Ίσως να υπάρχει η εξαίρεση, ίσως για λίγες φορές. Αλλά σχεδόν πάντα έτσι πρέπει να είναι τα πράματα.

'If I were bipolar I would be content; half of me is a great listener and the other half just can't stop blabbing.'
Me, myself and that other dude in my head.