Μια επιστολή χωρίς γραμματόσημα

Αγαπητέ κ. Καραμανλή,

Αποφάσισα να γράψω αποκλειστικά σε εσάς και όχι γενικά σε όλο το πολιτικό σώμα, μάλλον επειδή σας συμπαθώ. Πιθανώς υποσυνείδητα να πιστεύω πως ακολουθείτε την παράδοση του Αντρέα, όπου δηλαδή με μερικές απλές επιλογές ζωής έχετε γίνει ένα ρεαλιστικό πρότυπο για πολλούς. Έχετε τη γυναίκα σας, τα παιδιά σας, τα πλούσια γεύματά σας, και όπως κάθε συνηθισμένος μικρομεσαίος επαγγελματίας, έναν ικανό αριθμό υπαλλήλων που σας εκθέτουν και δεν καταλαβαίνουν το όραμα σας. Δεν είστε φυσικά πρότυπο για μένα, ας μην γελιόμαστε, αλλά και από την άλλη δεν πάει η καρδιά μου να σας εξισώσω με άλλες πιο θλιβερές μορφές του σημερινού πολιτικού στερεώματος. Δεν είναι τυχαίο βλέπετε που είστε πρωθυπουργός.

Αλήθεια όμως, αρκετά σας ζάλισα με τα παραπάνω, και για λόγους πρακτικούς θα σας εκθέσω άμεσα το σκοπό της επιστολής μου. Αγαπητέ κύριε Καραμανλή με κάθε συναίσθηση των λέξεων μου, σας ζητώ να μου επιτρέψετε να αποποιηθώ της υπηκοότητάς μου. Όπως εσείς με την πρώτη ευκαιρία αποσύρεστε στον παράδεισο της Ραφήνας, έτσι και εγώ για τους ίδιους λόγους με τους δικούς σας, θέλω να αποποιηθώ της υπηκοότητας μου. Πιστέψτε με, δεν είναι ένας είδος αλαζονείας ή υπεροψίας όπου δεν επιθυμώ την ταύτιση μου με τους υπόλοιπους Έλληνες. Όχι, δεν πιστεύω πως είμαι καλύτερος από τους υπολοίπους, του εναντίον νοιώθω πως η μετριότητά μου ταιριάζει απόλυτα με τους υπολοίπους συμπατριώτες μου, απλά έχω κουραστεί να προσπαθώ να πιστεύω πως μπορεί να γίνω καλύτερος από ότι είμαι.

Αγαπητέ κύριε Καραμανλή, θα αναρωτιέστε ίσως για τις νομικές επιπτώσεις του αιτήματος μου, πως δηλαδή μπορεί να βρεθώ ένας άνθρωπος χωρίς υπηκοότητα (αφού δεν έχω άλλη), πως θα είμαι ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα, χωρίς ρίζες και χωρίς εθνικό ύμνο να σπαράσσει η ψυχή μου κάθε φορά που θα τον ακούω. Δεν έχει σημασία, αρκεί να γνωρίζετε πως θα είμαι καλύτερα, και πραγματικά ελπίζω αυτό να σας ικανοποιεί.

Φυσικά όμως θα κρύβετε και μια ευαίσθητη πλευρά και αυτή η ευαίσθητη πλευρά σίγουρα θα αναρωτιέται πεισματικά γιατί αυτός ο αυθάδης νεαρός, ο Ιάσονας, επιθυμεί να αποποιηθεί της υπηκοότητας του. Μπορεί κιόλας να κάνετε και μια ιστορική αναδρομή στα έργα και τις ημέρες σας για να βρείτε ποιο ήταν το καταλυτικό σημείο το οποίο πλήγωσε την εθνική μου ταυτότητα. Μήπως ήταν το ασφαλιστικό το οποίο λυμαίνεται τα ένσημα μου και θα με αφήσει χωρίς σύνταξη, ή τάχα μου η διαπλοκή της δικαιοσύνης με την εκκλησία; Λέτε να ήταν το σκάνδαλο με τις υποκλοπές, ή ακόμη και το σκάνδαλο της Siemens, ή να είναι άραγε κάτι πιο απλό, όπως η συσσώρευση του πλούτου στα χέρια των λίγων και ισχυρών; Θα μπορούσε φυσικά να σκεφθείτε πως ευθύνεται η συνεχιζόμενη λογική και παράνοια στους χώρους της Παιδείας και της Υγείας, η ανύπαρκτη περιβαλλοντική πολιτική και τα καμένα δάση, η ακρίβεια, η ανεργία, η γεροντοκρατία, η γραφειοκρατία, και η ενδογενής ανασφάλεια για το μέλλον, αλλά αλήθεια, μην κουράζετε το μυαλό σας, δεν επιθυμώ κάτι τέτοιο. Δεν σας επιρρίπτω καμία ευθύνη και δεν σας κρατώ καμία κακία, θα ήταν άδικο εκ μέρους μου κάτι τέτοιο, αφού ουδέποτε είχα κάποια προσδοκία από το πρόσωπό σας.

Μονάχα θέλω από την επιστολή μου αυτή να γνωρίζετε πως επιθυμώ να παραιτηθώ από Έλληνας. Τα υπόλοιπα θα τα κανονίσω μόνος μου.

Με ειλικρίνεια και αδιαφορία,

Ιάσονας Χατζηθεοδώρου