Ένα σύντομο διαφημιστικό διάλλειμα πριν το κυρίως γεύμα:
Μασκέ πάρτυ κατασκόπων. Είσαι κατάσκοπος; Έλα να γνωρίσεις κι άλλους από το χώρο της κατασκοπίας, να ανταλλάξετε απόψεις και κωδικούς. Μην είσαι πια μόνος και αλκοολικός. Κατάσκοποι όλου του κόσμου ενωθείτε! Διεκδικήστε τα δικαιώματά σας, βγείτε από την ανωνυμία.
Και τώρα το κυρίως:
Είναι καιρός νομίζω όλοι οι αναρχικοί, οι αριστεροί, οι κουμουνιστές και τέλος πάντων όλοι όσοι έχουν την λέξη επανάσταση καραμέλα στο στόμα τους (εκτός από τους αντάρτες βέβαια) να αφήσουν τα μπαράκια για λίγο και να κατέβουν στη πλατεία Κλαυθμώνος και να σκίσουν τα πτυχία τους, τα διαπιστευτήρια τους, ακόμη και το μπλουζάκι με τον Τσε βρε αδερφέ μου. Προσωπικά άμα άνηκα σε αυτό το γκρουπ θα είχα καταβληθεί από τη ντροπή, θα έψαχνα να βρω μια γωνία να κρυφτώ. Ότι απέτυχαν να κάνουν αυτοί με τη ρητορεία τους, τις απαλλοτριώσεις, τις διαδηλώσεις και τις κολεκτιβοποιήσεις τους, το πέτυχαν ένα τσούρμο φιλοχρήματων αστών της κεφαλαιοκρατικής μπουρζουαζίας των ΗΠΑ. Η ειρωνεία ξεπερνάει τα όρια της ιστορικής τραγωδίας.
Σύντροφοι, μην κρύβεστε πίσω από το δάκτυλό σας. Η επανάσταση, η δική σας επανάσταση, απέτυχε. Βγάλτε τα αρχίδια σας φόρα παρτίδα και παραδεχθείτε το. Βλέπετε το θέμα δεν ήταν ποτέ άμα το παιδί του εργάτη και του αγρότη δεν έχει να φάει, ή άμα ο παπούλης του δεν έχει τα φάρμακα του, ή άμα ο φοιτητούλης δεν έχει συγκοινωνία για τη σχολή του, αλλά άμα ο αστούλης δεν έχει άλλο credit για να πάρει trendy παπούτσια. Μα βέβαια. Ευτυχώς όμως να λέτε, ευτυχώς, που ήρθαν τα παιδιά με τα ριγέ πουκάμισα και τα γυαλιστερά παπούτσια και μετέτρεψαν τις ΗΠΑ από ιμπεριαλιστική χώρα βασανιστηρίων, σε προπύργιο της αναρχικής αναγέννησης του ανθρώπινου πολιτισμού. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως οι μεγαλύτερες συνδικαλιστικές επιτυχίες επετεύχθησαν από Αμερικάνους (βλέπε Σικάγο 1905), και όχι χάρη στο τίμιο αίμα που έχυσαν στους δρόμους της αντίστασης και της διεκδίκησης οι εργαζόμενοι, αλλά χάρη στην απληστία και την ασυδοσία της ολιγαρχικής μισθοδοσίας. Βλέπετε οι ενάρετοι και σοφοί της κεφαλαιοκρατικής τάξης, αυτοί οι ελάχιστοι σε αριθμό μα μέγιστοι σε πρόνοια, αυτοί λοιπόν γνωρίζουν απόλυτα και με σιγουριά πως όλες οι υπόλοιπες τάξεις πρώτα πρέπει να εξαντληθούν προτού κάνουν ένα βήμα προς τα εμπρός, προς την εξίσωση, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Βέβαια είναι δύσκολο κάποιος δασκαλεμένος από τον Αριστοτέλη και τον Ένγκελς να πιστέψει τις αρλούμπες μου ειδικά τώρα που το διαβόητο ‘Σχέδιο Σωτηρίας’ (ξέρω μια Σωτηρία, τη ρώτησα, μου λέει δεν είναι δικό της, τι να σας πω τώρα εγώ) μπαίνει στην τελική του ευθεία. Όπως και να έχει θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μερικά παραδείγματα σε εσάς τους άπιστους θωμάδες. Όσοι από εσάς μισείτε τον υλισμό και τον μονεταρισμό της δύσης, σας προσκαλώ να χαρείτε, να βγείτε στους δρόμους και να πανηγυρίστε. Την Τρίτη ο Dow Jones εξαΰλωσε 1.1 τρισεκατομμύρια δολλάρια, ενώ εκτιμάται πως τα πολυπόθητα 700 δισεκατομμύρια που επιτέλους ενέκρινε οι αμερικάνοι νομοθέτες θα υποτιμήσουν το δολλάριο κατά 15% στο εγγύς μέλλον. Με άλλα λόγια; Έρχεται το τέλος του χρήματος (λέμε τώρα). Όχι πια δολάρια, μόνο πετρέλαιο. Προσεχώς αγάπη.
Όσοι από εσάς μισείτε τις τράπεζες και τους stockbrokers (αυτούς τους πραγματικούς ήρωες της επανάστασης) αναθεωρήστε και ξανασκεφθείτε το. Η μια τράπεζα μετά την άλλη καταρρέει ή απορροφάται ή εξαγοράζεται ή συγχωνεύεται, όλα αυτά γνήσιες και ειλικρινείς θυσίες στον βωμό της αλλαγής και της απελευθέρωσης. Πλέον δεν θα πηγαίνουμε στις τράπεζες για να παίρνουμε δάνεια, αλλά για να δίνουμε εμείς ελεημοσύνες σε διευθυντές που δεν έχουν να πληρώσουν τη δόση τους για το Armani κοστούμι τους. Δώς μου, εφτά ‘καστόρικα, από ‘κείνα τα δισεκατομμύρια, δως μου, δως μου, δως μου!’. Πλέον δε χρειάζεται να πετάμε μολότωφ και γκαζάκια σύντροφοι, δε χρειάζεται να χρησιμοποιούμε βία εναντίον ντουβαριών και υαλοπινάκων. Ο καλύτερος τρόπος για να καταστραφεί το καπιταλιστικό τέρας είναι να το αφήσεις να καλλιεργήσει αυθόρμητα και αβίαστα τον όγκο του μέχρι αυτός να καταβροχθίσει τον ξενιστή του. Μα τους ταύρους της Merill Lynch, ας αφήσουμε τους τραπεζίτες και τους stockbrokers να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Τιμή και δόξα στον πρώτο διδάξα, στον ήρωα μας Nick Leeson.
Αδέρφια μου, αλήτες, κερδοσκόποι, μετά τους τρομοκράτες του έρωτα, τους τρομοκράτες που τους καρφώνει η πρώην τους, τους τρομοκράτες του δυτικού ιμπεριαλισμού και τους demi sec τρομοκράτες του ισλαμικού φονταμενταλισμού, τώρα πλέον έχουμε και τους χρηματο-οικονομικούς τρομοκράτες. Προσοχή, ζουν ανάμεσά μας! Αλλά σαν γνήσιοι τρομοκράτες, οι άγιοι αυτοί άγγελοι της καταστροφής, είναι και επαναστάτες, οι οποίοι με τρόπους μαγικούς και εκ των έσω συντεθειμένους έβαλαν τα γυαλιά σε μεσήλικες γενειοφόρους και νεαρούς φερέλπιδες μοϊκάνες.
Όμως για μια ακόμη φορά, αυτοί οι καταραμένοι οι πολιτικοί μας χαλάσανε το πάρτυ και πήγανε και δώσανε 700 δισεκατομμύρια δολάρια και ένα κάρο φοροαπαλλαγές. Τι να κάνουνε και οι καημένοι οι managers; Εμένα ένα κρουασανάκι να μου δώσεις, θα το φάω. Αυτοί θα πούνε όχι σε 700δις; Σας παρακαλώ… Έτσι λοιπόν αδέρφια η επανάσταση αναβάλλεται για του χρόνου ή για όταν επιτέλους ξυπνησουν τα κορόιδα και τα θύματα. Φιλάκια, σας αγαπώ!
Και το επιδόρπιο:
Α, ρε κομπλεξικέ Έλληνα, τα έχεις βάλει με τον Βουλγαράκη και τον Εφραίμ. Και ύστερα σου λένε γιατί δεν υπάρχει επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα...
1 comment:
Αυτά έχει η ζωή, για τους ισχυρούς τα κέρδη είναι ιδιωτικά και οι ζημιές δημόσιες.
Παγκόσμια πρωτοτυπία, το κράτος εξαγοράζει τις κακές επενδύσεις των τραπεζών γνωρίζοντας πως είναι ελάχιστες οι ελπίδες να ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος το κεφαλαίου που θα βγει κυρίως από το υστέρημα το μέσου φορολογούμενου πολίτη. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αφού θέλουν περισώσουν το σάπιο, αδηφάγο χρηματοπιστωτικό τους σύστημα δεν προχωράν στην κρατικοποίηση των πιο σημαντικών τραπεζών(στεγαστικών και επενδυτικών), ασφαλιστικών και χρηματιστηριακών εταιριών. Έτσι τουλάχιστον σε μια μελλοντική ιδιωτικοποίηση θα ανακτηθούν τα κεφάλαια που θα χρησιμοποιηθούν ενώ παράλληλα με την παρέμβαση του κράτους στη διοίκηση αυτών των κολοσσών θα μπει μια τάξη πολύ γρηγορότερα από ότι με μια γραφειοκρατική νομοθετική ρύθμιση.
Ποιοι θα διαχειριστούν τα κεφάλαια που θα δοθούν χαριστικά στους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς? Το πιο πιθανό οι ίδιοι που για να εξασφαλίσουν βραχυπρόθεσμα κέρδη, που θα εκτόξευαν το μπόνους τους στα ύψη, καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη των επενδυτών και των δανειοληπτών και τίναξαν το στεγαστικό σύστημα στον αέρα με τα σύνθετα, δυσνόητα και υπερβολικού ρίσκου χρηματοπιστωτικά προϊόντα.
Κάποτε είχαμε τα επιτόκια καταθέσεων και τα επιτόκια χορηγήσεων. Οι τράπεζες δάνειζαν τον κόσμο με λεφτά που αντλούσαν από καταθέτες, επενδυτές, που αγόραζαν μετοχές της τράπεζας, ή από δανεισμό από άλλες τράπεζες. Πολλές φορές για αν μειώσουν την έκθεση τους σε κίνδυνο προσημείωναν ακίνητα ή και μετοχές του δανειολήπτη πολλαπλάσιας αξίας του δανείου που του χορηγούσαν. Εξέταζαν ακόμη εξονυχιστικά την πιστοληπτική του ικανότητα και που θα χρησιμοποιούσε τα χρήματα. Όλα αυτά πήγαν περίπατο στο όνομα του εύκολου κέρδους.
Οι τράπεζες για να βρουν γρήγορα χρήματα άρχισαν να πουλούν μαζικά τις πιθανές αποδώσεις από τα δάνεια που χορηγούσαν μέσω εξωτικών χρηματοπιστωτικών προϊόντων η αξία των οποίων όπως και των δομημένων ομόλογων δύσκολα καταγράφετε . Παράλληλα συνέχισαν να χρηματοδοτούν μια στεγαστική φούσκα και απόφευγαν να καταγράψουν στους ισολογισμούς τους επισφάλειες από «κακά δάνεια». Για να αυξήσουν τον κύκλο εργασιών τους βαλαν κατά μέρος τις ασφαλιστικές δικλίδες, άρχισαν να παίρνουν ιδιαίτερα μεγάλα ρίσκα για μικρό έξτρα κέρδος.
Όλοι οικονομικοί μάγοι γνώριζαν πως η φούσκα θα έσκαγε, μέχρι να σκάσει όμως θα έβγαζαν λεφτά και για τα δισέγγονα τους. Η διαπλοκή με το πολιτικό σύστημα τους έδινε τη σιγουριά πως χαμένος θα έβγαινε ο απλός φορολογούμενος, ο μικροεπενδυτής, ο δανειολήπτης. Δεν είχαν, ούτε έχουν λοιπόν τίποτα να φοβηθούν, θα βγουν από την κρίση πιο δυνατοί από ποτέ. Θα κατηγορήσουν το φτωχό δανειολήπτη που έχασε το σπίτι του ότι κακώς πήρε δάνειο, τον μικροεπενδυτή ότι ήταν αφελής και άπληστος και τον φορολογούμενο ότι δεν εισέφερε επαρκώς στη διάσωση του συστήματος και ότι καταφεύγει στην παραοικονομία για να σώσει το τομάρι του.
Υπομονή, τι άλλο μας μένει….
Post a Comment