Δε φταις εσύ, εσύ που στη παραλία μαζεύεις τα σκουπίδια των άλλων, εσύ που έκανες τον κώλο σου τηγάνι στα θρανία και τώρα εισπράττεις την άγνοια και τον χλευασμό της γεροντοκρατίας, δε φταις εσύ που έκανες δουλειά του ποδαριού όσο οι άλλοι με το φαγητό της μαμάς σε κοιτάγανε παράξενα, εσύ που τα χέρια σου έχουν γίνει το ίδιο άγονα σαν την γης που πατούμε από τα εικοσιπέντε σου, εσύ που υπομένεις και περιμένεις, εσύ που παίρνεις το ποδήλατο στους δρόμους, εσύ που σηκώνεσαι από τη θέση σου στο λεωφορείο για να κάτσει η χοντρή με τα μπικουτί, εσύ που θα σηκώσεις το τηλέφωνο στις τρεις τα ξημερώματα, εσύ που φτιάχνεις το δικό σου φαΐ, εσύ που οι σόλες σου έχουν από καιρό λιώσει, εσύ που θες κάτι καινούριο να κάνεις κάθε μέρα, δεν φταις εσύ που σου αρέσει το παιχνίδι, εσύ που ακόμη μερικές φορές στη βαράει να κάτσεις μέσα και από τα μπαλκόνι σου να δεις το χάραμα να μπαίνει περιμένοντας κάτι να αλλάξει, εσύ που δεν ντρέπεσαι αλλά κοκκινίζεις, εσύ που ακούς και μαθαίνεις, εσύ που διεκδικείς και ας κατραπακιάζεσαι, εσύ που απαιτείς να σου πληρώνουν το ΙΚΑ και τις υπερωρίες, εσύ που ζητάς συγνώμη, εσύ που την πέτρα θα σηκώσεις, εσύ που διαβάζεις ένα βιβλίο που και που, εσύ που επίμονα ρωτάς γιατί, εσύ που κλείνεις την τηλεόραση και διακριτικά κρατάς τη σιωπή σου, εσύ που χάνεις και γιορτάζεις, εσύ που ακόμη μπορείς και ερωτεύεσαι, εσύ που έκανες όνειρα και ακόμη το μυαλό σου πελαγοδρομεί, εσύ ο παράξενος.
Εσύ κι εγώ φιλαράκο δεν φταίμε.
'όσοι γελούν και όσοι χλευάζουν
όσοι ασκόπως τριγυρνούν και ρεμβάζουν
είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
είναι επικίνδυνοι
όσοι αγαπούν και σπαράζουν
όσοι ονειρεύονται ένα κόσμο πιο ζεστό
όσοι δεν σκύβουν ούτε διατάζουν
όσοι τη βρίσκουν με τραγούδια σαν κι αυτό
είναι επικίνδυνοι και με τρομάζουν
είναι επικίνδυνοι
είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
οι ονειροπόλοι, οι χαμένοι, οι τρελλοί
είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
θα 'πρεπε κιόλας να έχουν ήδη συλληφθεί
είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
οι μεθυσμένοι από το θεό, οι εθισμένοι στη ζωή
είναι επικίνδυνοι όλοι αυτοί
θα 'πρεπε κιόλας να έχουν ήδη συλληφθεί'
Τρύπες
1 comment:
Όπως οι αδυναμίες μας δεν αποτελούν αιτία για απόρριψη και χλευασμό έτσι και οι αρετές μας , όσο σπουδαίες και αν είναι, δεν μας βάζουν στο απυρόβλητο. Η ευθύνη μοιράζεται πάντα σε όλους και τα ατομικά μερίδια δεν είναι τόσο άνισα όσο φαντάζεσαι!
Post a Comment