Θερμο-πληξία

Μισώ τον Αύγουστο για πολλούς και διαφόρους λόγους, αλλά βασικά ο κυριότερος πρέπει να είναι η ζήλια μου για όλους τους υπολοίπους που παίρνουν άδειες, κανονίζουν διακοπές, πηγαίνουν σε μαγικά νησιά, μαυρίζουν μέχρι το κόκκαλο και μυρίζουν Carroten. Επειδή όμως ο Αύγουστος είναι από τους πιο ράθυμους μήνες ever, αδυνατώ να κάνω μια ενδελεχής απογραφή της ψυχοσύνθεσής μου και του μίσους μου προς όλους (σχεδόν) τους λουόμενους, και αντιθέτως θα εξασκήσω τη διεστραμμένη μου φαντασία πάνω σε ένα πασίγνωστο λαϊκό εικόνισμα. Όχι δεν εννοώ την Άντζελα, προς Βύντρα (μην πας στη Χέρτα θα σταματήσω να τρώω λουκάνικα!!!), άλλωστε αυτή δεν είναι και γνωστή.

Αντιθέτως αναφέρομαι σε αυτή τη βρομερή κουφάλα των cartoon (και όχι των comics), τον ποταπό Bugs Bunny. Βέβαια, δεν θα πέσω στη παγίδα των πρωτόγονων ενστίκτων μου κατηγορώντας το διαολεμένο Bugs ως διαφθορέα της νεολαίας με τις διάφορες drag εμφανίσεις του. Όχι, αυτό το αφήνω στο Λιακόπουλο για όταν (και όποτε...) εξαντληθούν οι προφητείες του. Αντιθέτως θα εστιάσω στο σατανικό τρόπο με τον οποίο πάντα τη σκαπουλάρει και πάντα καλοπερνάει. Άμα δείτε τις περιπέτειές του με τον Yosemite Sam και τον Elmer Fudd (προσωπικός μου ημίθεος, 'Shhh.... I am chasing wabbits.... hahaha'), θα εκπλαγείτε πως δεν σας είχε κυριεύσει ο τρόμος και ο φόβος (πάνε πακέτο αυτοί οι δύο) όταν τις βλέπατε μικροί. Τι είναι αυτό που μας τρομάζει τώρα που έχουμε περάσει την ανάπτυξη και την ακμή; Μα φυσικά η κακία και το μίσος που έχει αυτό το ανήθικο κουνέλι προς τους κυνηγούς του. Δεν τη κοπανάει ή κρύβεται όπως τα κανονικά κουνέλια, αλλά αντιθέτως τους σκαρώνει πλάκες και τους κοροϊδεύει χωρίς έλεος, θέτοντας τη σωματική αλλά και πολλές φορές την ψυχική τους υγεία σε κίνδυνο. Στην κυριολεξία παίζει και διασκεδάζει με τις ψυχικές αδυναμίες των αντιπάλων του ως άλλος Lucifer, τους ταλαιπωρεί και τους μεταλάσσει σε κακόγουστα ράκοι των πρηγούμενων τους εαυτών. Έχει κι αυτό το μαλακισμένο υφάκι, του δήθεν έξυπνου, μου 'ρχεται να τον πνίξω τον αλήτη! Για να μην αρχίσω για την κλασσική toy ατάκα....
Βέβαια το παράδειγμα του μισητού Bugs είναι αντιπροσωπευτικό ορισμένων cartoon που διακομωδούν και υποβαθμίζουν τη φυσική ροή και ισορροπία των πραμάτων. Άμα πραγματικά θέλετε να φρικάρετε, δείτε το Shark Tale (΄Ο Καρχαριομάχος' για έσας που διαβάζετε Καθημερινή και Ελευθεροτυπία), μια ταινία στην οποία ένα υπερφίαλο ψάρι βοηθάει ένα καρχαρία αδελφή να μην σκοτώνει (πως έφτασε τα κιλά που έφτασε δεν εξηγείται φυσικά). Στην ουσία δεν πρόκειται για τίποτα άλλο για μια συνεχής άρνηση των ρόλων που έχουμε όλοι σε οποιοδήποτε πλαίσιο, και μια φαιδρή αντιμετώπιση και αστήρικτη άρνηση των φυσικών μας ενστίκτων. Ένας καρχαρίας πρέπει να τρώει κρέας. Τέλος. Μην τη δείξετε τη ταινία στα παιδιά σας, καλύτερα Lion King που πέφτει και πολύ κλάμα.
Αλλά αρκετά με αυτό το αρχίδι τον Bugs. Στα κομμάτια να πάει ο βλαμμένος. Εδώ έχουμε άλλα ζητήματα, πιο σοβαρά, προεκλογικά. Ή μήπως όχι; Τον τελευταίο καιρό φαίνεται πως δεν συμβαίνουν και πολλά, ευτυχώς. Μόνος τζόγος η καταληκτική ημερομηνία των εκλογών - όχι μέσα στο Σεπτέμβρη κουφάλες, έχουμε φεστιβάλ λέμε! Φυσικά για αυτή τη νηνεμία φταίει πάλι η χρονική συγκυρία. Έχουν λουφάξει οι περισσότεροι πολιτικοί και δημοσιοκάφροι, έχουν πάει για διακοπές τα πουλάκια μου, ενώ είχαμε ποδοσφαιρικά φιλικά και πολύ μπασκετάκι τις τελευταίες μέρες. Κάτι πήγε να παιχτεί με κάτι παροχές (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;), αλλά και πάλι τίποτα. Τι τα θες; Αύγουστος παιδί μου, μήνας για τον πούτσο. Τίποτα δεν δουλεύει, όσοι εργάζονται καταριούνται την τύχη τους, και όσοι δεν εργάζονται βρίζουν που αργεί να έρθει ο freddomochafrappecappucineto τους. Τι τον ήθελα τον Bugs; Πάλι στον Αύγουστο έπεσα. Αυτό δεν είναι μήνας, αυτό είναι εφεύρεση!


Υ.Γ.1 Βαριέμαι οικτρά, το έχετε καταλάβει ε;
Υ.Γ.2 Υπάρχει ένας τρόπος για να κερδίζει η Εθνική στους τελικούς. Να μην πηγαίνει ο Ορφανός!