Δύο παρά επτά. Το σενάριο της ασύμμετρης απειλής καταρρέει ολοένα. Η σίγουρη υιοθέτησή του και το κακό ιστορικό του Πολύδωρα σε συνδιασμό με την έλλειψη στοιχείων και την ύπαρξη άλλων αντικρουόμενων όπως και η αίσθηση των αδυναμιών του ασυντόνιστου κρατικού μηχανισμού καταρρίπτουν προς το παρών τη συνωμοσιολογία, από την οποία έλειπε το βασικό συστατικό, η ταυτότητα του θύτη. Στα πύρινα μέτωπα, η εικόνα ίδια. Σου δίνεται η εντύπωση πως όταν πέφτει η νύχτα, κυρήσσεται ανακωχή με το τέρας, και όταν πλέον οι δημοσιογράφοι στα στούντιο της Αθήνας έχουν πιεί το καφέ τους, όλα τα μέτωπα αναζωπυρώνουν και πάλι. Παντού το ίδιο παράπονο. Που είναι τα αεροσκάφη, που είναι τα ελικόπτερα; Χωριά στη Πελοπόννησο καίγονται ή εκκενώνονται. Ευτυχώς οι μετεωρολογικές προβλέψεις κάνουν λόγο για πτώση των ανέμων και της θερμοκρασίας, αλλά στην Εύβοια η διαφορά θα είναι λιγότερο αισθητή. Έχουμε αποτύχει σαν πολιτισμός. Νιώθω πως πρέπει να κλείσω μια σωρεία εκκρεμοτήτων στο ξενοδοχείο, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση, όπως συμβαίνει και με τη διπλωματική. Φαντάζουν γελοία και ανούσια όλα αυτά. Η κυβέρνηση επαναφέρει τον Ρουσόπουλο στο επικοινωνιακό τομέα για να αποφύγει απείθειες και λαϊκή αγανάκτηση. Όσο καλός και να είναι, μπορεί να σβήσει τις φωτιές; Μάλλον όχι. Έχουμε αποτύχει σαν πολιτισμός, σαν νοοτροπία, σαν κοινωνία. Γιατί δεν μπορεί να σταματήσει;
Εφτά και είκοσιτρείς. Ο Ρουσόπουλος ανακοινώνει συνολικά τα μέτρα αρωγής, βοήθειας και αποκατάστασης. Είναι σαν αν χορηγείς σε έναν άρρωστο φάρμακα χωρίς να ξέρει τι έχει. Οι φωτιές υπάρχουν ακόμα. Χωριά καίγονται ακόμα. Γυναίκες ουρλιάζουν ακόμα. Κόσμος χτυπά τη φωτιά με κλαδιά ακόμα. Εκκενώσεις γίνονται ακόμα. Οι φωτιές καίνε ακόμα. Ο άνεμος φυσάει ακόμα.
Επτά και τριάντατρεις. Το διορθώνει πριν τις ερωτήσεις. Επισημαίνει τα υπάρχοντα μέτωπα. Στηρίζει όμως και την ασύμμετρη απειλή, με προσεκτική φρασεολογία, 'δεν είναι τυχαίο'. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο κ. Ρουσόπουλε. Θεσπίζεται το 1555, γραμμή βοήθειας για τους πυρόπληκτους. Για να σταματήσουν να τηλεφωνούν στα κανάλια προφανώς. Οι επίσημες τοποθετήσεις, οι δηλώσεις, η ανώμαλη ενημέρωση, όλα θυμίζουν το σκάνδαλο των υποκλοπών. Συνεχώς τα αποτελέσματα μας κατατάσουν ως ανίκανους και αποτυχημένους. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να στριμώξουν πολιτισμένα τον Ρουσόπουλο αλλά φυσικά είναι αδύνατο. Εμφανίζεται συγχρόνως ειλικρινής αλλά και εκφραστής της μαζικής ψυχολογίας του κόσμου. Η καλή επικοινωνιακή πολιτική όμως δεν σβήνει φωτιές. Δεν σώζει κόσμο. Διαβάζω την τελευταία ανακοίνωση της Πυροσβεστικής. Τα κανάλια εξέφραζαν την επιθυμία του κόσμου για απεγκλωβισμό, αλλά η πυροσβεστική λέει πως σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις με ελικόπτερα μόνο ένα τηλεοπτικό συνεργείο επιβιβάστηκε. Εγώ θα έφευγα; Σκοτεινιάζει. Οι εξελίξεις δείχνουν θετικές, αλλά υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος. Όλοι πλέον είμαστε πιο συνηθισμένοι στο μέγεθος της καταστροφής, και μέτωπα που άλλωτε θα μας απασχολούσαν για μέρες, πλέον θεωρούνται ελάσσονος σημασίας. Το αναπάντητο 'γιατί;' αιωρείται πάνω από τα σύννεφα καπνού που καλύπτουν την Πελοπόννησο και την Εύβοια. Η απειλή και ο φόβος παραμένουν, και θα επανέλθουν τηλεοπτικά και αύριο.
Εννιά και δύο. Μίλησα με την Α στο skype και μου έλεγε να πάω στη διαδήλωση της Τετάρτης. Με πήρε τηλέφωνο και η ξαδέλφη μου να πάμε. Δηλαδή χρειάστηκαν 64 νεκροί για να διαμαρτυρηθούμε. Δεν ξέρω τι είναι πιο υποκριτικό. Να πάω ή να μην πάω. Εύβοια και Ηλεία δοκιμάζονται ακόμα αδιάκοπα. Άλλη μια νύχτα. Η κατάσταση είναι πέραν κάθε περιγραφής.
Μια και δέκαεφτα, ξημερώματα Τρίτης. Πριν από λίγο έφυγαν ο πατέρας και ο αδερφός μου. Αναγκαστικά έβλεπα τηλεόραση μαζί τους και σχολιάζαμε. Άλλοτε σώπαινα, άλλοτε φώναζα. Ασυνάρτητα πράματα κυρίως. Χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Η έλλειψη σαφής πληροφόρησης είναι εμφανής. Τα κανάλια έχουν πάρει σαν αφετηρία την καταστροφή και αναδιοργανώνουν τον προεκλογικό αγώνα με πάνελ. Το ALTER είχε την έμπνευση να δείχνει εικόνες της καταστροφής στο background. Το υπονοούμενο σαφές. Όσο μαίνονται ακόμα τα πύρινα μέτωπα, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, τυμβωρυχούν πάνω από τα πτώματα των νεκρών, ποδοπατούν εννοιολογικά την καμένη γη, και απολαμβάνουν την προεκλογική τους εκστρατεία στις πλάτες όσων μάχονται στις φωτιές. Άναρθρες κραυγές, αλληλοκατηγορίες, συμψηφισμοί, δημιουργικές στατιστικές, παραλογισμοί, αλαζονεία άνευ προηγουμένου, σωρεία ψευδών, παρερμηνεύσεων το αποτέλεσμα των ψηφοθηρικών και πανικόβλητων προσπαθειών τους. Χωρίς να έχουν σβήσει οι φωτιές, αναζητούν ενόχους, υπευθύνους, κονδύλια, θεσμικά πλαίσια, μέτρα της επόμενης μέρας. Μια χάβρα κορακιών, αντανακλαστική του πολιτισμού μας. Η Εύβοια και η Ηλεία ακόμα καίγονται, ακόμα είναι στο έλεος των ανέμων, ακόμα δεν φαίνεται να υπάρχει ρεαλιστική προοπτική ανακοπής των μετώπων για την επόμενη μέρα. Μακάρι να κάνω λάθος.
Δυστυχώς δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Οι πολιτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον προκλητικές. Έχουν νίψει τας χείρας τους εγκαταλείποντας ολοκληρωτικά την ευθύνη στην Πυροσβεστική και ασχολούνται με τον επικοινωνιακό τομέα. Η επαναφορά του Ρουσόπουλου γίνεται αισθητή. Η ΝΕΤ αλλάζει ρότα και επαναλαμβάνει τη λέξη 'εμπρηστές' σε διάφορα σημεία της κάλυψης των γεγονότων. Αναπαράγει εκτενώς τη προσωπική τοποθέτηση του Ιταλού Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρατίνι. Η ασύμμετρη απειλή δεν υιοθετείται επισήμως αλλά εσκεμμένα πλέον παραπληροφορούμαστε και χειραγωγούμαστε για να τη δεχθούμε μελλοντικά αδιαμαρτύρητα και με ελάχιστο πολιτικό κόστος. Το πιο εκπληκτικό είναι πως οι αντιδρούντες επιπλήττουν τη κυβέρνηση πολύ πιο έντονα για το επικοινωνιακό ατόπημα του Πολύδωρα, παρά για την υπάρχουσα κατάσταση. Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται, το ίδιο και ο θυμός. Ανησυχώ για τη διαδήλωση της Τετάρτης, πως θα οδηγηθεί και θα καταλήξει σε εκτενή επεισόδια, πιθανότητα η οποία θα ευνοήσει κι άλλο την θεωρία της εσωτερικής εδαφικής τρομοκρατίας. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά, και δίκαια, αλλά δύσκολα θα απαντηθούν. Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι διαθέτουν τη ψυχραιμία, αλλά για άλλους σκοπούς. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον από τους δύο να λέει πως δεν ξέρει κάτι. Ήδη έχουν προσφέρει τις βιαστικές του απαντήσεις και αντιδράσεις, τα παυσίπονα μέτρα τους, τα επικοινωνικά τους κόλπα και τις παραδεισένιες λύσεις. Δεν έχουμε ντροπή.
Η Α μου λέει να βάλω στο blog το banner για τη διαδήλωση. Δεν ανεβάζω τίποτα. Ανήκω σε έναν πολιτισμό και σε ένα κοινωνικό σύνολο που καταστρέφει συστηματικά και μεθοδικά ότι το κρατάει στη ζωή και το ανατρέφει, που οδηγεί την υπαρξή του συνειδητά και χωρίς ενοχές σε ένα ψυχικό και πνευματικό σκιάχτρο, κούφιο, άβουλο και ανίκανο. Είμαι κομμάτι αυτού του συστήματος αλλά δύσκολα μπορώ να αντέξω παραπάνω την υποκρισία μου. Ότι έγινε και γίνεται τώρα, θα μας στιγματίσει, αλλά φοβάμαι πως ακόμα και οι 64 νεκροί δεν είναι ικανοί να μας αφυπνίσουν, να μας αλλάξουν, να μας σώσουν. Όπως τα δάση μας είναι στο έλεος των ανέμων, έτσι και εμείς είμαστε στο έλεος των περιστάσεων και των συγκυριών. Τα νέα από τα πύρινα μέτωπα είναι πλέον ελάχιστα με τα κανάλια να έχουν επιστρέψει σε σχεδόν κανονικό πρόγραμμα. Αναμφίβολα θα ακολουθήσουν μέρες που θα κοιτάμε το σκιάχτρο από διάφορες γωνίες χωρίς ποτέ να αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας.
Δύο και τριάνταέξι. Θύμα και συμμέτοχος του γενικότερου εφησυχασμού, έχω στρέψει την προσοχή μου στο ποίος πολιτικός θα πει τη μεγαλύτερη βλακεία, πόσο χαμηλά θα πέσει το επίπεδο ηθικής και αξιοπρέπειας, και ασχολούμαι με ανεπίκαιρα και άτοπα ερωτήματα και σκέψεις. Ντρέπομαι.
Τρείς και τέταρτο απόγευμα Τρίτης. Οι φωτιές μαίνονται ακόμα σε 26 διαφορετικά μέτωπα αλλά η πυροσβεστική έχει συγκρατημένη αισιοδοξία. Οι καιρικές συνθήκες είναι επί το πλείστον ευνοϊκές και οι δυνάμεις δεν είναι πλέον σκορπισμένες, αλλά αντίθετα επικεντρωμένες στην Ηλεία και την Εύβοια. Ψάχνω στο internet πληροφορίες για πυροσβεστικά οχήματα και αεροσκάφη. Εκτιμάται πως οι ζημιές θα είναι περίπου στο 2% του ΑΕΠ. Αναρωτιέμαι αν υπολογίζεται και η μείωση του ΑΕΠ που θα προκύψει από την απώλεια των παραγωγικών πόρων των περιοχών. Όλοι εμφανίζονται σίγουροι πως το Ταμείο Αλληλεγγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έρθει ως μάννα εξ΄ουρανού που θα μας σώσει. Όπως και τα προγράμματα κοινοτικής στήριξης. Ο πρωθυπουρργός, σε νέα εξαγγελία, εμφανίσθηκε με μια τεράστια ελληνική σημαία από πίσω του. Αξιωματικοί του στρατού αποκυρρήσουν πλήρως τα περί ασύμμετρων απειλών, ή τουλάχιστον έτσι λέει η Ελευθεροτυπία. Ο Καραμανλής εμφανίζεται κοστουμαρισμένος και όχι μπαρουτοκαπνισμένος με flight jacket. Επικοινωνιακός σκοπός είναι να μην συνδεθεί η εικόνα του με την καταστροφή αλλά με την ελπίδα και την προοπτική της ανοικοδόμησης.
Παίρνω κι άλλο email από φίλη που μου λέει να κατέβω στη πορεία. Υποτίθεται πως θα είναι βουβή διαμαρτυρία χωρίς συνθήματα. Κάποια από τα ΜΜΕ παίζουν με την αριθμητική του τρόμου: πέμπτη μέρα, εξήντα τέσσερις νεκροί. Απόκρυφα κάποιοι θέλουν να τελειώσει η τραγωδία στις εφτά ημέρες. Όσο περνάνε οι ημέρες η Υπηρεσία Πολιτική Προστασίας κάνει ολοένα και πιο εκτενής χρήση του Στρατού (γιατί καθυστερήσαν τόσο; κι άλλα ερωτήματα) για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών. Η καταστροφή έχει αφήσει πίσω της χιλιάδες αστέγους κι αναρωτιέμαι την τύχη των σεισμόπληκτων του 2000. Η χώρα έχει σημαντική ανάγκη αυτή τη στιγμή να ορθοποδήσει και να υψώσει ανάστημα. Να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα πύρινα μέτωπα, να απαλύνει, όσο είναι αυτό δυνατό, τον πόνο των πενθούντων, των πυρόπληκτων και των αστέγων και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη πως μπορεί να επιτύχει τους αυτονόητους σκοπούς. Μια εμπιστοσύνη η οποία δεν αποκτάται με επικοινωνιακά κόλπα, αλλά με πράξεις, και δυναμικές πρωτοβουλείες οι οποίες απουσιάζουν εμφανώς. Η επόμενη μέρα μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα, αλλά όσο ξεπερνιέται το σοκ και γίνονται αντιληπτές οι διαστάσεις της καταστροφής και της κακοδιαχείρησης, επιτάσσεται η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση, η σοβαρότητα και η ειλικρίνεια. Αυτό όμως δυστυχώς είναι αδύνατο σε προεκλογική περίοδο. Ακόμα δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για πολλές από τις αναγκαίες σκέψεις και αναλύσεις. Δυστυχώς, χάρη στη κυβερνητική παραφιλολογία, ψηφοθηρική ρητορία και επικοινωνιακή παραπλάνηση, δυσχεραίνεται η ικανότητα μας να καταλάβουμε τι έχει συμβεί, πως και γιατί. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα προδίδει την εσωστρέφεια και αποξένωση του. Η καταστροφή δυστυχώς επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα.
Εφτά και είκοσιτρείς. Ο Ρουσόπουλος ανακοινώνει συνολικά τα μέτρα αρωγής, βοήθειας και αποκατάστασης. Είναι σαν αν χορηγείς σε έναν άρρωστο φάρμακα χωρίς να ξέρει τι έχει. Οι φωτιές υπάρχουν ακόμα. Χωριά καίγονται ακόμα. Γυναίκες ουρλιάζουν ακόμα. Κόσμος χτυπά τη φωτιά με κλαδιά ακόμα. Εκκενώσεις γίνονται ακόμα. Οι φωτιές καίνε ακόμα. Ο άνεμος φυσάει ακόμα.
Επτά και τριάντατρεις. Το διορθώνει πριν τις ερωτήσεις. Επισημαίνει τα υπάρχοντα μέτωπα. Στηρίζει όμως και την ασύμμετρη απειλή, με προσεκτική φρασεολογία, 'δεν είναι τυχαίο'. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο κ. Ρουσόπουλε. Θεσπίζεται το 1555, γραμμή βοήθειας για τους πυρόπληκτους. Για να σταματήσουν να τηλεφωνούν στα κανάλια προφανώς. Οι επίσημες τοποθετήσεις, οι δηλώσεις, η ανώμαλη ενημέρωση, όλα θυμίζουν το σκάνδαλο των υποκλοπών. Συνεχώς τα αποτελέσματα μας κατατάσουν ως ανίκανους και αποτυχημένους. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να στριμώξουν πολιτισμένα τον Ρουσόπουλο αλλά φυσικά είναι αδύνατο. Εμφανίζεται συγχρόνως ειλικρινής αλλά και εκφραστής της μαζικής ψυχολογίας του κόσμου. Η καλή επικοινωνιακή πολιτική όμως δεν σβήνει φωτιές. Δεν σώζει κόσμο. Διαβάζω την τελευταία ανακοίνωση της Πυροσβεστικής. Τα κανάλια εξέφραζαν την επιθυμία του κόσμου για απεγκλωβισμό, αλλά η πυροσβεστική λέει πως σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις με ελικόπτερα μόνο ένα τηλεοπτικό συνεργείο επιβιβάστηκε. Εγώ θα έφευγα; Σκοτεινιάζει. Οι εξελίξεις δείχνουν θετικές, αλλά υπάρχει ακόμη μακρύς δρόμος. Όλοι πλέον είμαστε πιο συνηθισμένοι στο μέγεθος της καταστροφής, και μέτωπα που άλλωτε θα μας απασχολούσαν για μέρες, πλέον θεωρούνται ελάσσονος σημασίας. Το αναπάντητο 'γιατί;' αιωρείται πάνω από τα σύννεφα καπνού που καλύπτουν την Πελοπόννησο και την Εύβοια. Η απειλή και ο φόβος παραμένουν, και θα επανέλθουν τηλεοπτικά και αύριο.
Εννιά και δύο. Μίλησα με την Α στο skype και μου έλεγε να πάω στη διαδήλωση της Τετάρτης. Με πήρε τηλέφωνο και η ξαδέλφη μου να πάμε. Δηλαδή χρειάστηκαν 64 νεκροί για να διαμαρτυρηθούμε. Δεν ξέρω τι είναι πιο υποκριτικό. Να πάω ή να μην πάω. Εύβοια και Ηλεία δοκιμάζονται ακόμα αδιάκοπα. Άλλη μια νύχτα. Η κατάσταση είναι πέραν κάθε περιγραφής.
Μια και δέκαεφτα, ξημερώματα Τρίτης. Πριν από λίγο έφυγαν ο πατέρας και ο αδερφός μου. Αναγκαστικά έβλεπα τηλεόραση μαζί τους και σχολιάζαμε. Άλλοτε σώπαινα, άλλοτε φώναζα. Ασυνάρτητα πράματα κυρίως. Χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Η έλλειψη σαφής πληροφόρησης είναι εμφανής. Τα κανάλια έχουν πάρει σαν αφετηρία την καταστροφή και αναδιοργανώνουν τον προεκλογικό αγώνα με πάνελ. Το ALTER είχε την έμπνευση να δείχνει εικόνες της καταστροφής στο background. Το υπονοούμενο σαφές. Όσο μαίνονται ακόμα τα πύρινα μέτωπα, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, τυμβωρυχούν πάνω από τα πτώματα των νεκρών, ποδοπατούν εννοιολογικά την καμένη γη, και απολαμβάνουν την προεκλογική τους εκστρατεία στις πλάτες όσων μάχονται στις φωτιές. Άναρθρες κραυγές, αλληλοκατηγορίες, συμψηφισμοί, δημιουργικές στατιστικές, παραλογισμοί, αλαζονεία άνευ προηγουμένου, σωρεία ψευδών, παρερμηνεύσεων το αποτέλεσμα των ψηφοθηρικών και πανικόβλητων προσπαθειών τους. Χωρίς να έχουν σβήσει οι φωτιές, αναζητούν ενόχους, υπευθύνους, κονδύλια, θεσμικά πλαίσια, μέτρα της επόμενης μέρας. Μια χάβρα κορακιών, αντανακλαστική του πολιτισμού μας. Η Εύβοια και η Ηλεία ακόμα καίγονται, ακόμα είναι στο έλεος των ανέμων, ακόμα δεν φαίνεται να υπάρχει ρεαλιστική προοπτική ανακοπής των μετώπων για την επόμενη μέρα. Μακάρι να κάνω λάθος.
Δυστυχώς δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Οι πολιτικές κινήσεις είναι τουλάχιστον προκλητικές. Έχουν νίψει τας χείρας τους εγκαταλείποντας ολοκληρωτικά την ευθύνη στην Πυροσβεστική και ασχολούνται με τον επικοινωνιακό τομέα. Η επαναφορά του Ρουσόπουλου γίνεται αισθητή. Η ΝΕΤ αλλάζει ρότα και επαναλαμβάνει τη λέξη 'εμπρηστές' σε διάφορα σημεία της κάλυψης των γεγονότων. Αναπαράγει εκτενώς τη προσωπική τοποθέτηση του Ιταλού Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρατίνι. Η ασύμμετρη απειλή δεν υιοθετείται επισήμως αλλά εσκεμμένα πλέον παραπληροφορούμαστε και χειραγωγούμαστε για να τη δεχθούμε μελλοντικά αδιαμαρτύρητα και με ελάχιστο πολιτικό κόστος. Το πιο εκπληκτικό είναι πως οι αντιδρούντες επιπλήττουν τη κυβέρνηση πολύ πιο έντονα για το επικοινωνιακό ατόπημα του Πολύδωρα, παρά για την υπάρχουσα κατάσταση. Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται, το ίδιο και ο θυμός. Ανησυχώ για τη διαδήλωση της Τετάρτης, πως θα οδηγηθεί και θα καταλήξει σε εκτενή επεισόδια, πιθανότητα η οποία θα ευνοήσει κι άλλο την θεωρία της εσωτερικής εδαφικής τρομοκρατίας. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι πολλά, και δίκαια, αλλά δύσκολα θα απαντηθούν. Οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι διαθέτουν τη ψυχραιμία, αλλά για άλλους σκοπούς. Δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιον από τους δύο να λέει πως δεν ξέρει κάτι. Ήδη έχουν προσφέρει τις βιαστικές του απαντήσεις και αντιδράσεις, τα παυσίπονα μέτρα τους, τα επικοινωνικά τους κόλπα και τις παραδεισένιες λύσεις. Δεν έχουμε ντροπή.
Η Α μου λέει να βάλω στο blog το banner για τη διαδήλωση. Δεν ανεβάζω τίποτα. Ανήκω σε έναν πολιτισμό και σε ένα κοινωνικό σύνολο που καταστρέφει συστηματικά και μεθοδικά ότι το κρατάει στη ζωή και το ανατρέφει, που οδηγεί την υπαρξή του συνειδητά και χωρίς ενοχές σε ένα ψυχικό και πνευματικό σκιάχτρο, κούφιο, άβουλο και ανίκανο. Είμαι κομμάτι αυτού του συστήματος αλλά δύσκολα μπορώ να αντέξω παραπάνω την υποκρισία μου. Ότι έγινε και γίνεται τώρα, θα μας στιγματίσει, αλλά φοβάμαι πως ακόμα και οι 64 νεκροί δεν είναι ικανοί να μας αφυπνίσουν, να μας αλλάξουν, να μας σώσουν. Όπως τα δάση μας είναι στο έλεος των ανέμων, έτσι και εμείς είμαστε στο έλεος των περιστάσεων και των συγκυριών. Τα νέα από τα πύρινα μέτωπα είναι πλέον ελάχιστα με τα κανάλια να έχουν επιστρέψει σε σχεδόν κανονικό πρόγραμμα. Αναμφίβολα θα ακολουθήσουν μέρες που θα κοιτάμε το σκιάχτρο από διάφορες γωνίες χωρίς ποτέ να αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας.
Δύο και τριάνταέξι. Θύμα και συμμέτοχος του γενικότερου εφησυχασμού, έχω στρέψει την προσοχή μου στο ποίος πολιτικός θα πει τη μεγαλύτερη βλακεία, πόσο χαμηλά θα πέσει το επίπεδο ηθικής και αξιοπρέπειας, και ασχολούμαι με ανεπίκαιρα και άτοπα ερωτήματα και σκέψεις. Ντρέπομαι.
Τρείς και τέταρτο απόγευμα Τρίτης. Οι φωτιές μαίνονται ακόμα σε 26 διαφορετικά μέτωπα αλλά η πυροσβεστική έχει συγκρατημένη αισιοδοξία. Οι καιρικές συνθήκες είναι επί το πλείστον ευνοϊκές και οι δυνάμεις δεν είναι πλέον σκορπισμένες, αλλά αντίθετα επικεντρωμένες στην Ηλεία και την Εύβοια. Ψάχνω στο internet πληροφορίες για πυροσβεστικά οχήματα και αεροσκάφη. Εκτιμάται πως οι ζημιές θα είναι περίπου στο 2% του ΑΕΠ. Αναρωτιέμαι αν υπολογίζεται και η μείωση του ΑΕΠ που θα προκύψει από την απώλεια των παραγωγικών πόρων των περιοχών. Όλοι εμφανίζονται σίγουροι πως το Ταμείο Αλληλεγγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έρθει ως μάννα εξ΄ουρανού που θα μας σώσει. Όπως και τα προγράμματα κοινοτικής στήριξης. Ο πρωθυπουρργός, σε νέα εξαγγελία, εμφανίσθηκε με μια τεράστια ελληνική σημαία από πίσω του. Αξιωματικοί του στρατού αποκυρρήσουν πλήρως τα περί ασύμμετρων απειλών, ή τουλάχιστον έτσι λέει η Ελευθεροτυπία. Ο Καραμανλής εμφανίζεται κοστουμαρισμένος και όχι μπαρουτοκαπνισμένος με flight jacket. Επικοινωνιακός σκοπός είναι να μην συνδεθεί η εικόνα του με την καταστροφή αλλά με την ελπίδα και την προοπτική της ανοικοδόμησης.
Παίρνω κι άλλο email από φίλη που μου λέει να κατέβω στη πορεία. Υποτίθεται πως θα είναι βουβή διαμαρτυρία χωρίς συνθήματα. Κάποια από τα ΜΜΕ παίζουν με την αριθμητική του τρόμου: πέμπτη μέρα, εξήντα τέσσερις νεκροί. Απόκρυφα κάποιοι θέλουν να τελειώσει η τραγωδία στις εφτά ημέρες. Όσο περνάνε οι ημέρες η Υπηρεσία Πολιτική Προστασίας κάνει ολοένα και πιο εκτενής χρήση του Στρατού (γιατί καθυστερήσαν τόσο; κι άλλα ερωτήματα) για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών. Η καταστροφή έχει αφήσει πίσω της χιλιάδες αστέγους κι αναρωτιέμαι την τύχη των σεισμόπληκτων του 2000. Η χώρα έχει σημαντική ανάγκη αυτή τη στιγμή να ορθοποδήσει και να υψώσει ανάστημα. Να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα πύρινα μέτωπα, να απαλύνει, όσο είναι αυτό δυνατό, τον πόνο των πενθούντων, των πυρόπληκτων και των αστέγων και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη πως μπορεί να επιτύχει τους αυτονόητους σκοπούς. Μια εμπιστοσύνη η οποία δεν αποκτάται με επικοινωνιακά κόλπα, αλλά με πράξεις, και δυναμικές πρωτοβουλείες οι οποίες απουσιάζουν εμφανώς. Η επόμενη μέρα μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα, αλλά όσο ξεπερνιέται το σοκ και γίνονται αντιληπτές οι διαστάσεις της καταστροφής και της κακοδιαχείρησης, επιτάσσεται η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση, η σοβαρότητα και η ειλικρίνεια. Αυτό όμως δυστυχώς είναι αδύνατο σε προεκλογική περίοδο. Ακόμα δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για πολλές από τις αναγκαίες σκέψεις και αναλύσεις. Δυστυχώς, χάρη στη κυβερνητική παραφιλολογία, ψηφοθηρική ρητορία και επικοινωνιακή παραπλάνηση, δυσχεραίνεται η ικανότητα μας να καταλάβουμε τι έχει συμβεί, πως και γιατί. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα προδίδει την εσωστρέφεια και αποξένωση του. Η καταστροφή δυστυχώς επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα.
No comments:
Post a Comment