Ας ανάψουμε ένα τσιγαράκι....

'Καίγομαι, καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι, πνίγομαι
πέτα με σε θάλλασα βαθιά'

Ν. Γκάτσος (από το 'Ρεμπέτικο΄)

Η αδιαφορία μας για το τι συμβαίνει στο χώρο που ζούμε, είναι τελικά σαν εκείνα τα πρώτα μεθύσια που κάναμε μικροί. Το πρώτο μας το θυμόμαστε ακόμα, η άνεση με την οποία κατεβάζαμε τα σφηνάκια, οι φίλοι μας που μας κουβαλάγανε σπίτια μας ή που κόβαμε βόλτες τρεκλίζονας σε άγνωστες οδούς. Μας εντυπωσίασε και μας σημάδεψε (ελαφρώς). Έτσι και με την Πάρνηθα.

Η πρώτη μεγάλη πυρκαγιά μετά από χρόνια μας ξάφνιασε, μας απείλησε, μας τρόμαξε. Γεμίσαμε πρωτοσέλιδα, πλημμυρίσαμε με ζωντανές αναμεταδόσεις, στείλαμε χιλιάδες e-mail, ενημερωθήκαμε, κοιτάξαμε χάρτες, μάθαμε για τα αρνητικά της άμεσης αναδάσωσης, συζητήσαμε στις καφετέριες και στα τηλέφωνα για ώρες, γίναμε αίφνης οικολόγοι, γενικά το ξεχειλώσαμε το θέμα. Και αφού με τις κουβέντες δεν βγήκε άκρη, προχωρήσαμε.

Μετά τα 100.000 στρέμματα της Πάρνηθας έχουμε φθάσει στα 700.000 σε ολόκληρη την επικράτεια, πολλούς καμένους οικισμούς και τους 7 νεκρούς. Α, και καμμιά εικοσαριά συλληφθέντες με την κατηγορία του εμπρησμού, ευγενική προσφορά του ‘ποιητή’, αναλγητικό ίσως για την αγανάκτησή μας. Αλλά πλέον η κατάσταση είναι σαν τα επακόλουθα και συνεχόμενα μεθύσια. Το ένα μετά το άλλο, ανεξήγητα, ανούσια, σχεδόν ακούσια, αδιάφορα κατ’ ουσίαν. Ένας συνωστισμός από διάφορα ποτά, παλιές και καινούριες φάτσες, τρέντυ και όχι τόσο τρέντυ μέρη. Ίσως και να θυμηθήκαμε και τις παλιές κακές εποχές που οι πυρκαγιές (ιδίως στα νησιά) ήταν οι μόνιμοι παραθεριστές των καλοκαιριών μας. Τώρα όμως πια, τα μεγέθη, τα νούμερα, οι συχνότητες, και κυρίως οι ερωτήσεις (πως ξεκινάνε σχεδόν 3000 πυρκαγιές σε 2 μήνες; τις πταίει;), όλα αυτά μας είναι απρόσιτα, μυστήρια, σουρεαλιστικά. Τώρα πια δεν ξυπνάμε με πονοκέφαλο από τις χθεσινοβραδινές τεκίλες, ξεκινάμε με την ίδια ελαφρά ζαλάδα, την ανεμελιά του επόμενου μεθυσιού που μπορεί να ‘ρθει απόψε, μπορεί και αύριο.

Είναι και η ιδιοσυγκρασία μας βλέπετε. Οι ζέστες μας έχουν περικυκλώσει, οι επαναλήψεις της τι-βι είναι λες και έχουν βγει από παιδικό εφιάλτη (Σάκης ο υδραυλικός!!!) και τα αιρ κοντίσιον βαράνε υπερωρίες (μην ξεχνάτε να καθαρίζετε τα φίλτρα....). Μερικά στελέχη των ΜΜΕ προσπαθούν να κρατήσουν το θέμα ζωντανό, θες επειδή όντως έχει σημασία, θες επειδή το δεύτερο θέμα στην επικαιρότητα είναι το ίματζ του πρωθυπουργού στη διεθνή πολιτική σκηνή (παρεούλα με τα νόθα παιδιά του Ναπολέοντα, Πούτιν και Σαρκοζί), θες επειδή είναι το μοναδικό ζήτημα αντιπολίτευης μέσα στη καλοκαιρινή ραστώνη (ασφαλιστικό; ποιό ασφαλιστικό;), η ουσία είναι πως η πλέμπα δεν συγκινείται εύκολα. Βλέπετε έχουμε σεληνιαστεί πάλι. Έρχονται και τα ‘κύματα΄(οι ορδές, οι φάλαγγες, οι μάζες, κλπ. κλπ.) των αδειούχων, έχουν αρχίσει και τα φιλικά τους οι ομάδες, γενικά ή φάση είναι αθλητική, παραλία, φραππές. Είμαστε ράθυμος λαός.

Η γενικότερη (εδώ και πολλά χρόνια) περιβαλλοντική καταστροφή τη χώρας, και της οποίας την επιφάνεια μόλις τώρα σκαλίζουμε, θα πάρει πολύ χρόνο για να μας γίνει μάθημα, βίωμα. Υπάρχουν τόσα και τόσα που παλεύουμε σαν μικροί Ηρακλειδείς να τα εντάξουμε στο πολιτισμό μας, που η περιβαλλοντική συνειδητοποίηση θα μας πάρει πολύ χρόνο. Οι διαφήμισεις με τον Χασάν και της ευρυζωνικότητας του ΟΤΕ είναι ενδεικτικές.

Άλλωστε η οικολογική καταστροφή είναι μικρή. Βέβαια, μικρή! Όσο και η αντίστοιχη ευαισθησία και συλλογική νοϋμοσύνη μας. Άλλωστε και τι είναι το περιβάλλον μας; Μιλάμε για αυτό με μια άνετη φυσικότητα, και αμέσως γίνοται παραπομπές σε δάση, ποτάμια, ωκεανούς, φάλαινες και αρκούδες. Αλλά για τη πλειοψηφία εξ’ ημών, αυτά μας είναι ξένα, απόκοσμα, αναφορές που δεν μας ανήκουν. Συγγνώμη, αλλά πολύ που χέστηκα για τον Αρκτούρο. Εμένα, το δικό μου περιβάλλον είναι τα υπέροχα μπετά, τα ρετιρέ, ο τηλεοπτικός δέκτης, τα γαμημένα περιστέρια, τα περίπτερα, το πι-τσι, το μπαλκόνια (για πολύ φυσιολατρικά ακτίβιτιζ αυτό), οι λάμπες αλογόνου, τα λεωφορεία, τα ασανσέρ.Κάψτε ότι θέλετε, δε με νοιάζει ρε κουφάλες. Άμα τα πρωινά τα δισκάδικα δουλεύουν, και τα βράδια τα μπαρ (όχι όλα, σκατά στο Γκάζι) είναι ακόμα όρθια, εγώ είμαι εντάξει. Ο αέρας, η ατμόσφαιρα; Θα αγοράσω ιονιστή, μερικά παραπάνω ευρώ στο ρεύμα μου.

Καλό μήνα και καλές διακοπές.