Η αριθμητική του τρόμου συνεχίζεται. Διακόσια εκατομύρια από το ταμείο αλληλεγγύης της ευρωπαϊκής ένωσης, με πρόβλεψη τετρακοσίων εκατομυρίων μέχρι τον Οκτώμβρη, τρεισήμιση χιλιάδες οικογένειες άστεγες, εκατό χιλιάδες πυροπαθείς στο σύνολο, ενώ η νωθρή συμμετοχή επιχειρήσεων και ιδιωτών στο νεοσυσταθέν ταμείο αρωγής δεν ξεπερνά μέχρι στιγμής τα τετρακόσια εκατομύρια ευρώ. Έτσι με απλούς υπολογισμούς έχουμε περίπου τετρακόσια εκατομύρια μονάχα για τα έκτακτα επιδόματα, ενώ υποθέτοντας πως από τις τρειήμιση χιλιάδες οικίες, το 30% εξ' αυτών έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά και το υπόλοιπο 70% επιδέχεται εκτενών επισκευών, θα απαιτηθούν τουλάχιστον δύο δις ευρώ για την οικιστική ανοικοδόμηση. Επιπλέον με το συντηρητικό κόστος των 150 ευρώ για κάθε δενρύλλιο ελαιόδεντρου, έχουμε συνολικό κόστος εξακοσίων εκατομυρίων ευρώ. Σύνολο μέχρι στιγμής τρία δις ευρώ, με δυνητικά διαθέσιμα, εξ' αυτών μόνο τα μισά. Φυσικά ακόμα δεν έχουμε υπολογίσει τα έξοδα αναδάσωσης (χωρίς καμμία εγγύηση επιτυχίας, περίπου στα τετρακόσια ευρώ ανά στρέμμα με τουλάχιστον ένα εκατομύριο καμένα στρέματα, μόνο για τις πρόσφατες πυρκαγιές), οι αγροτικές αποζημιώσεις, οι οποίες για τις ελιές θα πρέπει να είναι σε βάθος χρόνου (τουλάχιστον τέσσερα έτη), τα έξοδα για τα έργα υποδομής (άρδευση, χωματουργικά, αντιπλημμυρικά και ηλεκτρισμός) κι άλλα πολλά. Και βέβαια η περιβαλλοντική καταστροφή είναι τεράστια και ανυπολόγιστη. Τέλος, οι παραπάνω υπολογισμοί δεν συμπεριλαμβάνουν όλες τις υπόλοιπες πυρκαγιές και θύματα ολόκληρου του καλοκαιριού.
Πάνω σε αυτό το ζοφερό αριθμητικό τοπίο λοιπόν, η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος γενικότερα, εξακολουθεί να ασελγεί και να εγκληματεί. Ο πρωθυπουργός της χώρας, παρέκαμψε έναν ακόμη νόμο, αυτό της κρατικής συνεισφοράς του 25% και της διευκόλυνσης με άτοκα κατασκευαστικά δάνεια, και εξήγγειλε την πλήρη συμμετοχή του κράτους με τη χρήση του ειδικού ταμείου αρωγής. Η επικοινωνιακή τακτική ακολουθείται πιστά και κατά γράμμα, με τον μόνο υπουργό που βρέθηκε σε πυρόπληκτη περιοχή (τον Βουλγαράκη) να βλαστημά την ώρα και τη στιγμή. Τα ίδια με τον υφυπουργό Υγείας ο οποίος βρέθηκε στο μάτι το κυκλώνα με τα παραμάγαζα των αιτήσεων. Υπουργοί και πρωθυπουργός εκ του ασφαλούς προδιαγράφουν μέτρα υποστήριξης και προσφέρουν γη και ύδωρ, νεποτικά, με την σιγουριά της εκλογικής νίκης. Πιο σωστά, σαν να μην υπάρχουν εκλογές. Το κράτος προσέχει και φροντίζει τους πολίτες του, ενώ στο κομμάτι των ευθυνών φταίει ο άνεμος, 'δεν ήταν τυχαίες', ακραίες καιρικές συνθήκες. Η ακραία ανικανότητα, ανοργάνωση, ανευθυνότητα μέχρι και σε εγκληματικό επίπεδο, είναι ιδέες και έννοιες που οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις ξεπουλάνε στο βωμό της ψηφοθηρίας, με πρώτη και καλύτερη τον ΣΥΡΙΖΑ, το αυτοανακυρηχθέν πολιτικό ειδήμονα των περιβαλλοντικών ζητημάτων, που είχε το θράσσος να καταγγείλει το ΛΑ.Ο.Σ. για εκλογική προβοκάτσια.
Είναι φανερή λοιπόν η πρόθεση της κυβέρνησης να παρατείνει την ανασφάλεια και την πληροφοριακή νέφωση, μέχρι τις εκλογές, όπου η μόνη χαμένη θα είναι φυσιολογικά η αυτοδυναμία (ακόμα κι αν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση θα περιοριστεί στους 151 με 153 βουλευτές). Άλλωστε και τα γκάλοπ με τις τεράστιες αποκλίσεις είναι ενδεικτικές της ευαίσθητης εκλογικής ισσοροπίας.
Όμως πέρα από τα χρήματα και τις ψήφους, τελικά δύο είναι τα στοιχεία που θα κρίνουν την τύχη των βασανισμένων τόπων της Εύβοιας και της Πελοποννήσου. Η ειλικρίνεια και η θέληση. Χαρακτηριστικά που εμείς οι Έλληνες τα προσπερνάμε σαν αφελείς έννοιες ρομαντικών νουβελών του δεκάτου ενάτου αιώνα. Και να φανταστεί κανείς πως αυτά δεν φτάνουν σε τίποτα να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων που τους έπληξε η φωτιά.
*/*/*
Γιατί η διαδήλωση ήταν μαλακία; Γιατί μαζεύτηκαν 10000 κόσμου να θρηνήσουν και να κλάψουν για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν ποιοί είναι, σε μια εκδήλωση περιττού συναισθηματισμού και προσωπικής ψυχανάγκασης, και σίγουρα σε μια τελείως άκαιρη στιγμή. Γιατί δεν συνείσφερε σε τίποτα και δεν αφύπνησε κανένα, παρά μονάχα εξυπηρέτησε την προσωπική εκτόνωση και αυταρέσκεια του καθένα που συμμετείχε. Και τώρα σκεφτείτε αν αυτοί οι δέκα χιλιάδες αφιερώναμε τρεις ώρες εθελοντικά (30000 εργατοώρες, ήτοι περίπου συνεισφορά αξίας 300.000 ευρώ), ή ακόμα καλύτερα αν όλοι συνεισφέραμε επί τόπου με 20 ευρώ, ήτοι 200,000 ευρώ. Ακόμη θα μπορούσε να φέρει ο καθένας μας μια σακούλα από το super-market, ήτοι περίπου 20,000 με 30,000 γεύματα, ή από ένα σύνολο ρούχων, περίπου δηλαδή 10.000 ενδύματα, υπέρ-αρκετα για τους 3500 άστεγους. Βέβαια μια τέτοια εκτίμηση είναι τελείως φασίζουσα, αφού ο καθείς έχει την ελευθερία να εκφράζει την συμπαράσταση του, την αλληλεγγύη του, το θυμό του και την οργή του, όπως αυτός πιστεύει καλύτερα. Δυστυχώς όμως εδώ και πολύ καιρό έχουμε στερεθεί την ελευθερία της σκέψης.
*/*/*
Για μυστήριους λόγους ο αριστερός θεωρείται ευαίσθητος, ειλικρινής, αξιοπρεπής και πολιτσμένος. Μαλακίες. Όπως όλοι οι υπόλοιποι, έτρεξαν να κερδίσουν ψήφους, να εκμεταλλευτούν με ανάλγητο τρόπο την καταστροφή και την δικαιολογημένη κοινωνική οργή απέναντι στην κυβερνητική παράταξη, πιστεύοντας πως είναι οι μόνοι οι οποίοι δικαιούνται άποψης για τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Ο Δήμος Αθηναίων ακόμα μαζεύει τα εκλογικά φυλλάδια του υπερδραστήριου δημοτικού συμβούλου, συνδικαλιστή από τα 16, ομορφονιού, επικοινωνιακού κ. Τσίπρα.
*/*/*
Κάποιος πρέπει να πει στην Ν. Μπακογιάννη να σταματήσει να χαμογελάει. Επειγόντως. Για πολλούς και διαφόρους λόγους, αλλά κυρίως επειδή δεν είναι πρέπον ακόμα. Α, και να της υπενθυμίσει πως οι ταξιδιωτικές οδηγίες ξένων χωρών είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη και να κόψει τις παπαριές.
*/*/*
Όσοι από εμάς μεγαλώσαμε σε κεντρώες, δημοκρατικές, άντε και ψιλό-αριστερές οικογένειες έχουμε ακούσει την ιστορία του Μαύρου Καβαλάρη (για τους συμπολεμιστές του) ή καρά-πιπέρ (για τους εχθρούς του), ή κατά κόσμο γνωστό Νικολάου Πλαστήρα. Τέλος πάντων, χωρίς πολλά λόγια, όταν επέστρεψε από το μικρασιατικό μέτωπο και αποβιβάσθηκε στην Αθήνα ως κινηματίας, ο κόσμος τον χειροκροτούσε. Ε, ο θρύλος (από τους πολλούς) λέει πως ο Πλαστήρας γύρισε και είπε 'Τι πανηγυρίζετε, επιστρέφουμε κατεστραμμένοι' ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αργότερα η επαναστατική κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει καταδικάζει συντόμως έξι στρατιωτικούς και τους εκτελεί αφού είχε ήδη εκθρονίσει τον Κωνσταντίνο Α' (το 'χει το όνομα). Τελικά η ιστορία θα τον θυμάται ως το θαραλλέο στρατηλάτη και τον 'άγιο τον προσφύγων'.
Στη σύγχρονη εποχή μας, πρέπει να νιώθουμε δικαιωμένοι από την ιστορία που έχουμε τον Ασύμμετρο Στρατάρχη Καραμανλή, που ταπείνωσε τον Στρατηγό Άνεμο, και τώρα περιθάλπει τους σύγχρονους πρόσφυγές μας. Το μόνο που το μένει είναι να συλλάβει τον Θεό που άφησε τέτοιο κακό να γίνει και να τον καταδικάσει σε εξορία στην Μακρόνησο μαζί με τα φαντάσματα των άθεων κουμουνιστών. Έπειτα μπορεί να αναλάβει και τους πιο μικρούς των υπόπτων, την κακιά την ώρα, το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας, την πουτάνα τη ζωή.
Μόνη διαφορά, πως ο Πλαστήρας ήταν δίπλα στους μικρασιάτες πρόσφυγες, και δεν διήθυνε εκ του ασφαλούς όπως ο θρασύδειλος πρωθυπουργός της χώρας.
Πάνω σε αυτό το ζοφερό αριθμητικό τοπίο λοιπόν, η κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος γενικότερα, εξακολουθεί να ασελγεί και να εγκληματεί. Ο πρωθυπουργός της χώρας, παρέκαμψε έναν ακόμη νόμο, αυτό της κρατικής συνεισφοράς του 25% και της διευκόλυνσης με άτοκα κατασκευαστικά δάνεια, και εξήγγειλε την πλήρη συμμετοχή του κράτους με τη χρήση του ειδικού ταμείου αρωγής. Η επικοινωνιακή τακτική ακολουθείται πιστά και κατά γράμμα, με τον μόνο υπουργό που βρέθηκε σε πυρόπληκτη περιοχή (τον Βουλγαράκη) να βλαστημά την ώρα και τη στιγμή. Τα ίδια με τον υφυπουργό Υγείας ο οποίος βρέθηκε στο μάτι το κυκλώνα με τα παραμάγαζα των αιτήσεων. Υπουργοί και πρωθυπουργός εκ του ασφαλούς προδιαγράφουν μέτρα υποστήριξης και προσφέρουν γη και ύδωρ, νεποτικά, με την σιγουριά της εκλογικής νίκης. Πιο σωστά, σαν να μην υπάρχουν εκλογές. Το κράτος προσέχει και φροντίζει τους πολίτες του, ενώ στο κομμάτι των ευθυνών φταίει ο άνεμος, 'δεν ήταν τυχαίες', ακραίες καιρικές συνθήκες. Η ακραία ανικανότητα, ανοργάνωση, ανευθυνότητα μέχρι και σε εγκληματικό επίπεδο, είναι ιδέες και έννοιες που οι αντιπολιτευτικές δυνάμεις ξεπουλάνε στο βωμό της ψηφοθηρίας, με πρώτη και καλύτερη τον ΣΥΡΙΖΑ, το αυτοανακυρηχθέν πολιτικό ειδήμονα των περιβαλλοντικών ζητημάτων, που είχε το θράσσος να καταγγείλει το ΛΑ.Ο.Σ. για εκλογική προβοκάτσια.
Είναι φανερή λοιπόν η πρόθεση της κυβέρνησης να παρατείνει την ανασφάλεια και την πληροφοριακή νέφωση, μέχρι τις εκλογές, όπου η μόνη χαμένη θα είναι φυσιολογικά η αυτοδυναμία (ακόμα κι αν υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση θα περιοριστεί στους 151 με 153 βουλευτές). Άλλωστε και τα γκάλοπ με τις τεράστιες αποκλίσεις είναι ενδεικτικές της ευαίσθητης εκλογικής ισσοροπίας.
Όμως πέρα από τα χρήματα και τις ψήφους, τελικά δύο είναι τα στοιχεία που θα κρίνουν την τύχη των βασανισμένων τόπων της Εύβοιας και της Πελοποννήσου. Η ειλικρίνεια και η θέληση. Χαρακτηριστικά που εμείς οι Έλληνες τα προσπερνάμε σαν αφελείς έννοιες ρομαντικών νουβελών του δεκάτου ενάτου αιώνα. Και να φανταστεί κανείς πως αυτά δεν φτάνουν σε τίποτα να απαλύνουν τον πόνο των ανθρώπων που τους έπληξε η φωτιά.
*/*/*
Γιατί η διαδήλωση ήταν μαλακία; Γιατί μαζεύτηκαν 10000 κόσμου να θρηνήσουν και να κλάψουν για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν ποιοί είναι, σε μια εκδήλωση περιττού συναισθηματισμού και προσωπικής ψυχανάγκασης, και σίγουρα σε μια τελείως άκαιρη στιγμή. Γιατί δεν συνείσφερε σε τίποτα και δεν αφύπνησε κανένα, παρά μονάχα εξυπηρέτησε την προσωπική εκτόνωση και αυταρέσκεια του καθένα που συμμετείχε. Και τώρα σκεφτείτε αν αυτοί οι δέκα χιλιάδες αφιερώναμε τρεις ώρες εθελοντικά (30000 εργατοώρες, ήτοι περίπου συνεισφορά αξίας 300.000 ευρώ), ή ακόμα καλύτερα αν όλοι συνεισφέραμε επί τόπου με 20 ευρώ, ήτοι 200,000 ευρώ. Ακόμη θα μπορούσε να φέρει ο καθένας μας μια σακούλα από το super-market, ήτοι περίπου 20,000 με 30,000 γεύματα, ή από ένα σύνολο ρούχων, περίπου δηλαδή 10.000 ενδύματα, υπέρ-αρκετα για τους 3500 άστεγους. Βέβαια μια τέτοια εκτίμηση είναι τελείως φασίζουσα, αφού ο καθείς έχει την ελευθερία να εκφράζει την συμπαράσταση του, την αλληλεγγύη του, το θυμό του και την οργή του, όπως αυτός πιστεύει καλύτερα. Δυστυχώς όμως εδώ και πολύ καιρό έχουμε στερεθεί την ελευθερία της σκέψης.
*/*/*
Για μυστήριους λόγους ο αριστερός θεωρείται ευαίσθητος, ειλικρινής, αξιοπρεπής και πολιτσμένος. Μαλακίες. Όπως όλοι οι υπόλοιποι, έτρεξαν να κερδίσουν ψήφους, να εκμεταλλευτούν με ανάλγητο τρόπο την καταστροφή και την δικαιολογημένη κοινωνική οργή απέναντι στην κυβερνητική παράταξη, πιστεύοντας πως είναι οι μόνοι οι οποίοι δικαιούνται άποψης για τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Ο Δήμος Αθηναίων ακόμα μαζεύει τα εκλογικά φυλλάδια του υπερδραστήριου δημοτικού συμβούλου, συνδικαλιστή από τα 16, ομορφονιού, επικοινωνιακού κ. Τσίπρα.
*/*/*
Κάποιος πρέπει να πει στην Ν. Μπακογιάννη να σταματήσει να χαμογελάει. Επειγόντως. Για πολλούς και διαφόρους λόγους, αλλά κυρίως επειδή δεν είναι πρέπον ακόμα. Α, και να της υπενθυμίσει πως οι ταξιδιωτικές οδηγίες ξένων χωρών είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη και να κόψει τις παπαριές.
*/*/*
Όσοι από εμάς μεγαλώσαμε σε κεντρώες, δημοκρατικές, άντε και ψιλό-αριστερές οικογένειες έχουμε ακούσει την ιστορία του Μαύρου Καβαλάρη (για τους συμπολεμιστές του) ή καρά-πιπέρ (για τους εχθρούς του), ή κατά κόσμο γνωστό Νικολάου Πλαστήρα. Τέλος πάντων, χωρίς πολλά λόγια, όταν επέστρεψε από το μικρασιατικό μέτωπο και αποβιβάσθηκε στην Αθήνα ως κινηματίας, ο κόσμος τον χειροκροτούσε. Ε, ο θρύλος (από τους πολλούς) λέει πως ο Πλαστήρας γύρισε και είπε 'Τι πανηγυρίζετε, επιστρέφουμε κατεστραμμένοι' ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αργότερα η επαναστατική κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει καταδικάζει συντόμως έξι στρατιωτικούς και τους εκτελεί αφού είχε ήδη εκθρονίσει τον Κωνσταντίνο Α' (το 'χει το όνομα). Τελικά η ιστορία θα τον θυμάται ως το θαραλλέο στρατηλάτη και τον 'άγιο τον προσφύγων'.
Στη σύγχρονη εποχή μας, πρέπει να νιώθουμε δικαιωμένοι από την ιστορία που έχουμε τον Ασύμμετρο Στρατάρχη Καραμανλή, που ταπείνωσε τον Στρατηγό Άνεμο, και τώρα περιθάλπει τους σύγχρονους πρόσφυγές μας. Το μόνο που το μένει είναι να συλλάβει τον Θεό που άφησε τέτοιο κακό να γίνει και να τον καταδικάσει σε εξορία στην Μακρόνησο μαζί με τα φαντάσματα των άθεων κουμουνιστών. Έπειτα μπορεί να αναλάβει και τους πιο μικρούς των υπόπτων, την κακιά την ώρα, το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της χώρας, την πουτάνα τη ζωή.
Μόνη διαφορά, πως ο Πλαστήρας ήταν δίπλα στους μικρασιάτες πρόσφυγες, και δεν διήθυνε εκ του ασφαλούς όπως ο θρασύδειλος πρωθυπουργός της χώρας.
No comments:
Post a Comment