Διαβάστε με μεγάλο ενδιαφέρον τα υπομνήματα των δολοφόνων, πραγματικά όσο αντέχετε την χυδαιότητα διαβάστε τα, αλλά μη βιαστείτε να τα κρίνετε. Μην βιαστείτε να κατηγορήσετε τον ‘φερόμενο ως δράστη’ -όπως τον χαρακτήρισε η ΝΕΤ στο κεντρικό της δελτίο- ως θρασύδειλο, αμετανόητο και ξεδιάντροπο. Μην αφήσετε τη σκέψη σας να προτρέξει και νιώσετε πως κατηγορούμενος και συνήγορος υπεράσπισης προκαλούν την ελληνική κοινωνία σπιλώνοντας με ψέματα και φασιστικές ηθικολογίες την μνήμη ενός νεκρού. Μην παρασυρθείτε από την τιποτένια στάση τους, και μην τους αφήσετε αργότερα να κατηγορήσουν την κοινωνία για μεροληψία. Μη γεμίσετε θυμό κι από φιλήσυχοι πολίτες γίνετε και εσείς κουκουλοφόροι.
Ο καθένας έχει δικαίωμα στην υπεράσπισή του, όπως και δεν θα έπρεπε να γίνεται ταύτιση του κατηγορούμενου με τον συνήγορο υπεράσπισης, αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος είναι χειρότερος. Είναι σημαντικό η δημοκρατική διαύγεια να διατηρηθεί και να ενισχυθεί απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους, ειδικά τώρα που πολύς κόσμος συνειδητοποιεί πως οι θεσμοί δεν κρύβονται σε δερμάτινες καρέκλες, κόμματα, ακριβά αμάξια και λογαριασμούς σε φορολογικούς παράδεισους, αλλά στον δρόμο, στην ειλικρινή επικοινωνία, στην κατανόηση και τον σεβασμό, στην αμφισβήτηση και στη κριτική, στις ανθρώπινες αξίες. Είναι σημαντικό να σταματήσει η ανοχή, αλλά και να αποδειχθεί η ποιότητα και το ήθος του κόσμου που λέει 'αρκετά', του κόσμου που δεν πέφτει στο επίπεδο των νταβατζήδων, που δεν χρησιμοποιεί τα κόλπα και τους μηχανισμούς τους, αλλά όπως μπορεί και με τις όποιες δυνάμεις του προτάσσει την αλήθεια του και τα πιστεύω του.
Τελικά ίσως η αγανάκτηση να είναι εν μέρει και προϊόν έκπληξης, αφέλειας και άγνοιας. Όμως τώρα γνωρίζετε καλύτερα, είδατε από κοντά το πραγματικό πρόσωπο που έχουν τα κτήνη, είδατε γιατί είναι ικανοί, είδατε κι ακούσατε μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Για αυτό σας λέω, μην ερεθίζεστε και μην ενδίδετε στον πειρασμό, αλλά εφοδιαστείτε με ψυχραιμία, λογική, και σίγουρα αποθέματα δύναμης για να αντέξετε και να αντισταθείτε στο θράσος και την αλητεία των αμείλικτων τραμπούκων. Μα πιο πολύ για να αποκαλύψετε τους ηθικούς αυτουργούς, αυτούς που με νόμους και ψιλά γράμματα μας κλέβουν και μετατρέπουν τα σχολικά βιβλία και τα μουσεία σε δακρυγόνα και αυτόματα, τα χειρουργικά κρεβάτια και τις γάζες σε μίζες και εκδουλεύσεις, τις ευθύνες και τις πρόνοιες της πολιτείας σε κομπίνες. Και εν τέλει ας δούμε όλοι μαζί την κοινωνία της οποίας είμαστε τμήματα και εμείς έχουμε δημιουργήσει η οποία γεννά αδικίες, διακρίσεις, φόβο και απελπισία. Είμαστε άσχημοι αλλά άμα δεν πιστεύουμε πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι τότε δεν θα μας έχει μείνει τίποτα. Η συνέχεια είναι μπροστά μας και εξαρτάται από εμάς, είναι ευθύνη μας.
1 comment:
Συγχαρητήρια για τις θέσεις σου και συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση που έκανες. Θα προσθέσω, όπως συχνά κάνω μερικά πράγματα, που ακούγονται επώδυνα, αλλά δυστυχώς είναι κομμάτι της υπόθεσης.
Πολύ φοβάμαι πως δεν θα πρυτανεύσει η λογική, η σύνεση και η ψυχραιμία που δικαίως επιζητάς. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δείχνουν πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί. Τα σημεία της υπερασπιστικής γραμμής που είναι εμπρηστικά έχουν πιθανότατα στόχο να προκαλέσουν περεταίρω σύγχυση και θολούρα. Το χάος που δημιουργήθηκε τις τελευταίες μέρες σαφώς βοήθησε την υπεράσπιση η οποία ίσως να επιχειρήσει να το αναπαράγει και να χρησιμοποιήσει στο μέλλον ακόμη και το επιχείρημα της κακοδικίας. Η όλη διαδικασία θα είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την Ελληνική δικαιοσύνη, που πρέπει να δράσει ανεξάρτητα από πολιτικές πιέσεις. όλοι θέλουν να λήξει αυτή η υπόθεση γρήγορα, αλλά τέτοιες δίκες κρατούν καιρό και είναι ιδιαίτερα επώδυνες ιδιαίτερα για τους συγγενείς του θύματος τους οποίους η κοινωνία οφείλει να υποστηρίξει.
Ειδικός δεν είμαι αλλά πιστεύω πως η υπεράσπιση έχει πάντα δύο επιλογές, ή να διατηρήσει ήπια, αμυντική στάση και να προσπαθήσει να κερδίσει κάποια συμπάθεια δείχνοντας ακόμη και ειλικρινή μεταμέλεια, ή να περάσει στην επίθεση και να προσπαθήσει να αποδημήσει κάθε επιχείρημα της πολιτικής αγωγής ακόμη και αν αυτό σημαίνει μετωπική σύγκρουση με την κοινή γνώμη και λογική. Σε αυτήν την περίπτωση ο δικηγόρος διάλεξε το δεύτερο, ίσως γιατί εξυπηρετεί το χαρακτήρα του, ίσως γιατί είδε πως δεν υπήρχε ελπίδα να βρει κάποια συμπάθεια. Σε πρώτη φάση μοιάζει με «υπερασπιστική αυτοκτονία» αλλά ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο απλά.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα επιχειρήματα των δικηγόρων υπεράσπισης σε στυγερά εγκλήματα είναι συχνά ιδιαιτέρως προκλητικά για το δημόσιο αίσθημα. Είναι σίγουρο πως και σε αυτήν την περίπτωση η υπεράσπιση θα μεταχειρισθεί κάθε δικονομικό μέσο που έχει τη διάθεση της για να δημιουργήσει αμφιβολίες ακόμη και αν αυτό δημιουργήσει αισθήματα αντιπάθειας και αποκρουστικότητας. Σε τέτοιες διαδικασίες δεν υπάρχει συναίσθημα, η ψυχρή κυνικότητα και ο ρεαλισμός είναι ο οδηγός, δυστυχώς, αυτών που μετέχουν σε αυτές.
Μακάρι να μην επαληθευθώ και όλα να κυλήσουν ομαλά… το έχει άλλωστε ανάγκη η τραυματισμένη και φοβισμένη ελληνική κοινωνία!
Post a Comment